Lionel Hampton

Lionel Hampton
	; Lionel Hampton (1977)
Imię i nazwisko	Lionel Leo Hampton
Pseudonim	„Hamp”, „Mad Lionel”
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1908 ; Louisville
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 2002 ; Nowy Jork
Instrumenty	wibrafon, perkusja
Gatunki	jazz, blues, rhythm and blues
Powiązania	Benny Goodman, Louis Armstrong, Teddy Wilson, Norman Granz
	Zespoły
	The Lionel Hampton Orchestra
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lionel Leo Hampton, ps. „Hamp” i „Mad Lionel” (ur. 20 kwietnia 1908 w Louisville, zm. 31 sierpnia 2002 w Nowym Jorku) – amerykański wibrafonista jazzowy, jeden z pierwszych muzyków grających jazz na tym instrumencie, perkusista, wokalista i bandlider. Odznaczony National Medal of Arts^[1], laureat NEA Jazz Masters Award^[2] 1988.

Lionel Hampton i saksofonista Arnett Cobb, 1946
fot. William P. Gottlieb

Życiorys

Urodził się w Louisville w Kentucky w 1908, krótko potem rodzina przeprowadziła się do Birmingham w Alabamie^[3]^[4]^[5]. Część dzieciństwa spędził też w Kenosha w Wisconsin, następnie przeniósł się do Chicago w 1916. W latach 20. brał lekcje ksylofonu u Jimmy’ego Bertranda, rozpoczął też grę na perkusji^[6].

Hampton zaczął grać zawodowo na perkusji w Chicago Defender Newsboy’s Band jako nastolatek. W 1927 lub 1928 przeniósł się do Kalifornii i tam występował w Dixieland Blues-Blowers. Pierwszego nagrania dokonał z zespołem The Quality Serenaders Paula Howarda. W tym okresie zaczął grać na wibrafonie. W 1930 do Kalifornii przyjechał Louis Armstrong, który zaprosił Hamptona do zagrania na wibrafonie w dwóch utworach^[7]. Na początku lat 30. studiował muzykę na University of Southern California. W 1934 założył własną orkiestrę, pojawił się też w 1936 w filmie Binga Crosby’ego Pennies From Heaven^[8].

W listopadzie 1936^[7] Benny Goodman zaprosił Hamptona do swojego zespołu Benny Goodman Trio, które tworzyli Teddy Wilson i Gene Krupa. Hampton przyjął propozycję, a zespół zmienił nazwę na Benny Goodman Quartet^[7]^[9]. W czasie współpracy z Goodmanem nagrywał także samodzielnie, utworzył też Lionel Hampton Orchestra. W 1940 zakończył tę współpracę, by założyć własny big-band^[10]. Orkiestra Hamptona była bardzo popularna w latach 40. i 50. W 1953 odbył trasę koncertową w Europie, towarzyszyli mu m.in.: Clifford Brown, Gigi Gryce, George Wallington, Art Farmer, Quincy Jones i Annie Ross.

W latach 60. wciąż nagrywał i cieszył się uznaniem, jednak jego twórczość nie była już tak popularna jak we wcześniejszych latach^[7]. W 1968 wystąpił z Louisem Armstrongiem na festiwalu w San Remo^[11]. W tym samym roku otrzymał medal papieski od Pawła VI. W lutym 1984 wystąpił na festiwalu jazzowym na University of Idaho, który obecnie nosi nazwę Lionel Hampton Jazz Festival.

Hampton pozostawał aktywnym muzykiem do czasu udaru, którego doznał w Paryżu w 1991, ostatni występ dał w Smithsonian National Museum of American History w 2001^[7]^[12]^[13].

Zmarł w Nowym Jorku i został pochowany na cmentarzu Woodlawn^[14] w okręgu Bronx.

Odznaczenia

1996 National Medal of Arts
1997 Austriacki Krzyż Honorowy Nauki i Sztuki I klasy^[15]

Dyskografia

1937–1939 Benny Goodman – The Complete RCA Victor Small Group Recordings
1937–1939 Hot Mallets, Vol. 1
1937–1939 The Jumpin Five, Vol. 2
1938 The Famous 1938 Carnegie Hall Jazz Concert
1939–1940 Tempo and Swing
1944 Star Dust
1947 With the Just Jazz All Stars
1953–1954 The Lionel Hampton Quintet
1955 Hamp and Getz
1958 The Golden Vibes
1958 Lionel
1960 Silver Vibes
1963 Benny Goodman Together Again!
1963 You Better Know It!!!
1972 Please Sunrise
1988 Mostly Blues
1991 Live at the Blue Note

Przypisy

↑ NEA – National Medal of Arts. nea.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)].
↑ NEA Jazz Masters – Lionel Hampton. [dostęp 2014-07-06].
↑ Giddins, Gary Lionel Hampton, 1908–2002; After 75 Years Onstage, a Well-Earned Rest
↑ Percussive Arts Society Hall of Fame
↑ United States Marine Band Hall of Composers
↑ Yanow, Scott, Classic Jazz, wyd. Backbeat Books, 2001
↑ ^a ^b ^c ^d ^e "Ibid"; Yanow, Scott. Swing – The Third...
↑ Stan Britt, Dexter Gordon: A Musical Biography, wyd. Da Capo Press, 1989
↑ Ross Firestone, Swing, Swing, Swing: The Life & Times of Benny Goodman, wyd. W. W. Norton & Company, 1994
↑ Scott Yanow, Swing: Third Ear--The Essential Listening Companion, wyd. Backbeat Books, 2000
↑ Lara Saint Paul performs with Lionel Hampton and Louis Armstrong Lara Saint Paul – The Hits
↑ "Ibid"; Voce, Steve
↑ Celebrated Jazz Artist Lionel Hampton Donates His Vibes To Smithsonian
↑ Woodlawn Cemetery - Lionel Hampton (ang.) [dostęp 2011-05-09]
↑ parlament.gv.at – Lista odznaczonych odznakami honorowymi Republiki Austrii od 1952 (niem.) [dostęp 2012-10-04]

Linki zewnętrzne

[1] NEA – National Medal of Arts. nea.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-21)].

[2] NEA Jazz Masters – Lionel Hampton. [dostęp 2014-07-06].

[3] Giddins, Gary Lionel Hampton, 1908–2002; After 75 Years Onstage, a Well-Earned Rest

[4] Percussive Arts Society Hall of Fame

[5] United States Marine Band Hall of Composers

[6] Yanow, Scott, Classic Jazz, wyd. Backbeat Books, 2001

[Ibid-7] "Ibid"; Yanow, Scott. Swing – The Third...

[8] Stan Britt, Dexter Gordon: A Musical Biography, wyd. Da Capo Press, 1989

[9] Ross Firestone, Swing, Swing, Swing: The Life & Times of Benny Goodman, wyd. W. W. Norton & Company, 1994

[10] Scott Yanow, Swing: Third Ear--The Essential Listening Companion, wyd. Backbeat Books, 2000

[11] Lara Saint Paul performs with Lionel Hampton and Louis Armstrong Lara Saint Paul – The Hits

[12] "Ibid"; Voce, Steve

[13] Celebrated Jazz Artist Lionel Hampton Donates His Vibes To Smithsonian

[Woodlawn-14] Woodlawn Cemetery - Lionel Hampton (ang.) [dostęp 2011-05-09]

[15] rlament.gv.at – Lista odznaczonych odznakami honorowymi Republiki Austrii od 1952 (niem.) [dostęp 2012-10-04]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]