Louisa Adams
Louisa Catherine Johnson Adams (ur. 12 lutego 1775 w Londynie, zm. 15 maja 1852 w Waszyngtonie) – żona prezydenta Stanów Zjednoczonych Johna Quincy’ego Adamsa i pierwsza dama USA od 4 marca 1825 do 3 marca 1829.
 Portret Louisa Adams, autorstwa Gilberta Stuarta | |
| Data i miejsce urodzenia |
12 lutego 1775 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 maja 1852 |
| Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 4 marca 1825 |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| |
Życiorys
edytujLouisa Catherine Johnson urodziła się 12 lutego 1775 w Londynie, jako córka kupca Joshuy Johnsona i Catherine Nut[1]. Miała sześć sióstr i jednego brata[1]. Naukę pobierała w Nantes oraz od prywatnych nauczycieli w Londynie[1]. Swojego przyszłego męża, Johna Quincy’ego Adamsa poznała w 1793 roku w Londynie, gdy ten wizytował ich dom, jako ówczesny poseł amerykański w Holandii[2]. Początkowo zainteresował się on starszą siostrą Louisy – Nancy[2]. Kiedy spotykał się z Louisą, został mianowany posłem w Portugalii i przez 3 lata nie miał kontaktu z przyszłą żoną[2]. W tym okresie powziął postanowienie zawarcia małżeństwa z Louisą, co aprobowali także rodzice obojga stron[2].
John i Louisa Adamsowie pobrali się 26 lipca 1797 w kościele All Hallows w Londynie[3]. Po miesiącu miodowym oboje zamieszkali w Hadze, by wkrótce potem przenieść się do Berlina, gdzie John Quincy miał objąć placówkę dyplomatyczną[3]. Louisa Adams nie interesowała się polityką ani życiem towarzyskim dyplomatów, jednak mimo tego uczestniczyła w balach i przyjęciach[3]. W czasie pobytu w Prusach straciła dziecko w wyniku poronienia[3]. Wiosną 1801 roku urodził się ich pierwszy syn, który został nazwany George Washington[4]. Pół roku później powrócili z placówki dyplomatycznej do Quincy[4]. Niedługo potem zamieszkali w Bostonie, gdzie urodziło się dwóch kolejnych synów[4]. W 1803 roku John Quincy został senatorem i oboje przenieśli się do Waszyngtonu[5]. Rok po zakończeniu pięcioletniej kadencji, Adams został posłem amerykańskim w Rosji, zatem oboje wyjechali do Petersburga[6]. Tam też zaczęły się kłopoty zdrowotne Louisy[6]. Spędziła tam sześć lat i w 1815 wyjechała do Paryża, gdzie jej mąż przebywał po zakończeniu negocjacji traktatu pokojowego z Wielką Brytanią[7]. Przez kolejne dwa lata Adamsowie mieszkali w Londynie, gdzie John Quincy objął placówkę dyplomatyczną, a w 1817 powrócili do Waszyngtonu, gdyż objął on stanowisko sekretarza stanu[8]. W tym okresie Louisa Adams podejmowała na przyjęciach dyplomatów, bowiem urzędująca pierwsza dama, Elizabeth Monroe niechętnie wydawała bankiety[9].
W czasie kampanii prezydenckiej w 1824 roku Louisa Adams aktywnie włączyła się w życie towarzyskie: wydawała przyjęcia i uczestniczyła w balach, co walnie przyczyniło się do zwycięstwa jej męża w wyborach[10]. Obowiązki pierwszej damy jednak przerosły Louisę, która rzadko organizowała bankiety w czasie prezydentury męża[10]. Ponadto, w tym okresie uwidoczniły się różnice charakterów u Adamsów, które często powodowały ostre konflikty między nimi[10].
Po zakończeniu prezydentury, oboje powrócili do Quincy, gdzie sytuacja między nimi uległa poprawie[11]. Zbliżyła ich do siebie także śmierć syna, George’a w 1829[11]. W latach 30. Adamsowie włączyli się aktywnie w ruch abolicjonistyczny i walkę o prawa kobiet[12]. Po śmierci Johna Quincy’ego w 1848, Louisa popadła w depresję i nie wzięła udziału w oficjalnym nabożeństwie pogrzebowym[13]. Sama zmarła 15 maja 1852 roku w Waszyngtonie[14].
Życie prywatne
edytujLouisa Johnson wyszła za mąż za Johna Quincy’ego Adamsa 26 lipca 1797 w kościele All Hallowi w Londynie[3]. Spośród kilkunastu ciąż, co najmniej siedmiokrotnie poroniła, co nie pozostało bez wpływu na jej stan zdrowia[7]. Mieli razem czworo dzieci – synów: George’a Washingtona (1801-1829)[15], Johna (1803-1834)[5] i Charlesa (1807-1886)[5] i córkę Louisę Catherine (1811-1812)[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 94.
- ↑ a b c d Pastusiak 2012 ↓, s. 96.
- ↑ a b c d e Pastusiak 2012 ↓, s. 97.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 98.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 99.
- ↑ a b Pastusiak 2012 ↓, s. 100.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 101.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 102.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 103.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 104.
- ↑ a b Pastusiak 2012 ↓, s. 105.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 106.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 107.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 108.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 98, 105.
Bibliografia
edytuj- Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Louisa Catherine Johnson Adams. Biały Dom. [dostęp 2016-07-11]. (ang.).