Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Thecaphora solani (Thirum. & M.J. O’Brien) Mordue – gatunek podstawczaków należący do rodziny Glomosporiaceae[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożyt ziemniaka, wywołujący u niego chorobę o nazwie głownia ziemniaka[2]. W 2015 r. gatunek ten znalazł się na liście organizmów kwarantannowych Unii Europejskiej[3].

Thecaphora solani
Ilustracja
Przekrój bulwy ziemniaka porażonej przez T. solani
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

głowniaki

Rząd

Urocystidales

Rodzina

Glomosporiaceae

Rodzaj

Thecaphora

Gatunek

Thecaphora solani

Nazwa systematyczna
Urocystis cepulae (Thirum. & M.J. O’Brien) Mordue
Mycopathologia 103(3): 177 (1988)

Systematyka

edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Thecaphora, Glomosporiaceae, Urocystidales, Incertae sedis, Ustilaginomycetes, Ustilaginomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisali go w 1877 r. Mandayani Jeersannidhi Thirumalachar i M.J. O’Brien, nadając mu nazwę Angiosorus solani. Obecną nazwę nadała mu Janet Elizabeth Mary Mordue w 1988 r.[1] Synonimy:

  • Angiosorus solani Thirum. & M.J. O’Brien 1974
  • Thecaphora solani Barrus 1944[4].

Morfologia i rozwój

edytuj

Bazydiospory rzadko występują pojedynczo, zwykle są zebrane w pakiety po 2–8 zarodników. Pakiety mają wymiary15–50 × 12–40 μm. Zarodniki mają kształt od kulistego do kanciastego, wymiary 7,5–20 × 8–18 μm. Są ściśnięte, ale można je rozdzielić, po stronie przylegającej są gładkie, gęsto brodawkowane po stronie wolnej[5]. T. solani przeżywa w glebie lub w resztkach bulw, a zarodniki uważa się za długowieczne, choć nie wiadomo, jak długo mogą przetrwać. Częstość występowania choroby wzrasta w przypadku braku płodozmianu i sprzyja jej wysoka wilgotność i słone gleby. Obserwacje terenowe wskazują, że chorobę przenoszą bulwy[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-22].
  2. Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, s. 114, ISBN 978-83-948769-0-6.
  3. DZ.U.R.P. Z 25 sierpnia 2015 r, poz. 1227 [online] [dostęp 2022-07-10].
  4. Species Fungorum [online] [dostęp 2024-09-22].
  5. a b M.F. Barrus, A.S. Muller, An Andean disease of potato tubers, „Phytopathology”, 33, 1943, s. 1086–1089.