Ð
Ð (duża litera Ð, mała litera ð; nazywana eth, eð lub edh, w farerskim: edd) – litera alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego), używana współcześnie w języku islandzkim i farerskim. Minuskuła ð zachowała zakrzywiony kształt charakterystyczny dla średniowiecznych rękopisów, podczas gdy majuskuła Ð pisana jest obecnie z prostą laseczką (inaczej niż w średniowieczu).
| |
| Informacje podstawowe | |
| Majuskuła |
Ð |
|---|---|
| Minuskuła |
ð |
| Podstawowe pismo | |
| Pochodzenie | |
| Oparty na grafemie | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |
W obydwu alfabetach, czyli w islandzkim i farerskim, litera ð następuje po literze d.
W języku islandzkim ð wymawiane jest jako dźwięczna spółgłoska zębowa, tak jak th w angielskim słowie „them”. W farerskim ð nie jest wymawiane, chyba że poprzedza literę r – wówczas wymawia się ją jak g. W staroangielskim ð mogło oznaczać zarówno spółgłoskę dźwięczną (jak w islandzkim), jak i bezdźwięczną. Podobnie wymawiana była litera thorn, która pojawiała się jednak o wiele częściej niż eth. W języku średnioangielskim litera eth już nie występuje.
Mała litera ð używana jest w IPA do oznaczania dźwięcznej zębowej spółgłoski szczelinowej – [ð].
Kodowanie
edytuj| Znak | Ð | ð | ||
|---|---|---|---|---|
| Nazwa w Unikodzie | Latin capital letter Eth | Latin small letter Eth | ||
| Kodowanie | dziesiętnie | szesnastkowo | dziesiętnie | szesnastkowo |
| Unicode | 208 | U+00D0 | 240 | U+00F0 |
| UTF-8 | 195 144 | c3 90 | 195 176 | c3 b0 |
| Odwołania znakowe SGML | Ð | Ð | ð | ð |
| Odwołania znakowe SGML | Ð | ð | ||