Adiabene
Adiabene (aram. Hadyab) – starożytna nazwa obszaru między Wielkim i Małym Zabem, a także terenów przyległych od północy, z głównym miastem Arbelą. Adiabene wchodziła w skład Asyrii. W I w. p.n.e., jako państewko zależne od Partów, rządzone było przez lokalną dynastię. Jak podaje Józef Flawiusz[1] jej władca o imieniu Izates przeszedł w I w.n.e. na judaizm[2]. W 116 r. n.e. zdobyta przez cesarza Trajana, stała się rzymską prowincją Asyrią. Autonomię przywrócił jej Hadrian. Często najeżdżali ją Rzymianie w trakcie wypraw wojennych przeciw Partom. W czasach Sasanidów (224–651 n.e.) istniały na tym terenie liczne gminy nestoriańskie[3].
| 15–116 | |
| Ustrój polityczny |
monarchia |
|---|---|
| Stolica | |
| Data likwidacji |
116 r. n.e. |
| Władca | |
 Armenia za czasów Tigranesa II | |
Położenie na mapie świata  | |
| 36,191111°N 44,009167°E/36,191111 44,009167 | |
Przypisy
edytuj- ↑ Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela, t. 2, XX, 2., Warszawa 1993, s. 859–862.
- ↑ Gottheil Richard, „Adiabene”, Jewish Encyclopedia (dostęp: 2 maja 2019).
- ↑ Bishops of Adiabene (Biskupi Abadniene) -www.nestorian.org (eng).