Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Wikipedia

Anna Veith

austriacka narciarka alpejska

Anna Veith z domu Fenninger (ur. 18 czerwca 1989 w Hallein) – austriacka narciarka alpejska, trzykrotna medalistka olimpijska, sześciokrotna medalistka mistrzostw świata, wielokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Anna Veith
Ilustracja
Anna Fenninger w 2013
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1989
Hallein

Klub

Skiklub Hypo Hallein

Wzrost

166 cm

Debiut w PŚ

11.11 2006, Levi
(DNF1 - slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

21.01 2007, Cortina d’Ampezzo (16. - gigant)

Pierwsze podium w PŚ

26.01 2009, Cortina d’Ampezzo (2. - super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Soczi 2014 Supergigant
srebro Soczi 2014 Gigant
srebro Pjongczang 2018 Supergigant
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 2011 Supekombinacja
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Supergigant
złoto Vail/Beaver Creek 2015 Gigant
srebro Ga-Pa 2011 Drużynowo
srebro Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd
brąz Schladming 2013 Gigant
Puchar Świata
Kryształowa Kula
2013/2014
Kryształowa Kula
2014/2015
3. miejsce
2012/2013
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
2013/2014
2. miejsce
2014/2015
3. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2012/2013
3. miejsce
2017/2018
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2013/2014
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
2. miejsce
2012/2013
Puchar Świata (Superkombinacja)
Mała Kryształowa Kula
2014/2015
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Québec 2006 Kombinacja
złoto Québec 2006 Supergigant
złoto Formigal 2008 Kombinacja
złoto Formigal 2008 Gigant
srebro Québec 2006 Zjazd
srebro Formigal 2008 Supergigant
brąz Ga-Pa 2009 Supergigant
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kariera

edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 8 grudnia 2004 roku w Gosau, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 32. miejsce w slalomie gigancie. W 2006 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Quebecu, zdobywając złote medale w supergigancie i kombinacji oraz srebrny w zjeździe. Podobne wyniki osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Formigal, gdzie była najlepsza w gigancie i kombinacji oraz druga w supergigancie. Ostatni sukces w tej kategorii wiekowej osiągnęła na MŚJ w Ga-Pa w 2009 roku, gdzie zajęła trzecie miejsce w supergigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 11 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 21 stycznia 2007 roku w Cortinie d’Ampezzo, zajmując szesnaste miejsce w gigancie. Dwa lata później w tej samej miejscowości po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując drugie miejsce w supergigancie. Rozdzieliła wtedy Szwedkę Jessicę Lindell-Vikarby i Andreę Dettling ze Szwajcarii. Pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu wywalczyła 26 stycznia 2009 roku w Cortinie d'Ampezzo, gdzie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2013/2014, kiedy zdobyła Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. W tym samym sezonie była też najlepsza w klasyfikacji giganta oraz druga w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Rok wcześniej była trzecia w klasyfikacji generalnej, ulegając tylko Tinie Maze ze Słowenii i Niemce Marii Höfl-Riesch. Zajęła wtedy także drugie miejsce w gigancie i trzecie w supergigancie. W pierwszej trójce klasyfikacji końcowych znalazła się również w sezonie 2011/2012, kiedy była trzecia w supergigancie.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie zajęła między innymi czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrała tam ze swą rodaczką, Andreą Fischbacher. Rok później startowała w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, zajmując 16. miejsce w superkombinacji i supergigancie oraz 25. w zjeździe. Pierwszy medal wśród seniorek wywalczyła na mistrzostwach świata w Ga-Pa w 2011 roku, zwyciężając w superkombinacji. na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami z reprezentacji zajęła drugie miejsce w zawodach drużynowych. Podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Schladming zdobyła brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Francuzka Tessa Worley i Tina Maze. brała również udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie, a w gigancie była druga. Rozdzieliła wtedy na podium Tinę Maze i Niemkę Viktorię Rebensburg. Sezon zakończyła zdobyciem Kryształowej Kuli za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata jako pierwsza Austriaczka od 2005 roku.

Sezon 2014/2015 był najlepszym w jej dotychczasowej karierze. Obroniła zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ a podczas mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek zdobyła złote medale w gigancie i supergigancie oraz srebrny w zjeździe.

W październiku 2015 roku, tuż przed rozpoczęciem kolejnego sezonu, doznała kontuzji kolana podczas treningu w Sölden. Zerwała więzadła krzyżowe w prawym kolanie, a także uszkodziła rzepkę. Kontuzja wykluczyła jej udział w zawodach w całym sezonie 2015/2016[1].

Do rywalizacji powróciła 27 grudnia 2016 roku w Semmering, gdzie nie zakwalifikowała się do pierwszego przejazdu giganta. Dzień później zdobyła pierwsze po powrocie punkty, zajmując w tej samej konkurencji 25. miejsce. Miesiąc później, 29 stycznia 2017 roku w Cortinie d’Ampezzo, wywalczyła swoje jedyne podium tego sezonu, kończąc supergiganta na trzeciej pozycji. W lutym 2017 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła 22. miejsce w gigancie, a supergiganta nie ukończyła.

Starty w sezonie 2017/2018 zaczęła od zajęcia 21. miejsca w zjeździe w Lake Louise. W pierwszej części sezonu jeden raz stanęła na podium, 17 grudnia 2017 roku w Val d’Isère wygrała supergiganta. W lutym 2018 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, zdobywając srebrny medal w tej samej konkurencji. Uplasowała się tam między Czeszką Ester Ledecką i Tiną Weirather z Liechtensteinu.

W styczniu 2019 podczas treningu giganta w Pozza di Fassa doznała kolejnej kontuzji zerwania więzadeł co wykluczyło ją ze startów do końca sezonu (w tym m.in. Mistrzostw Świata)[2].

23 maja 2020 ogłosiła, że z powodu licznych kontuzji kończy aktywną karierę sportową.

Życie prywatne

edytuj

Od 2009 roku związana ze snowboardzistą Manuelem Veithem. Para pobrała się 16 kwietnia 2016 roku i Anna przyjęła nazwisko męża. Tym samym od sezonu 2016/2017 narciarka startuje pod nowym nazwiskiem.

Osiągnięcia

edytuj

Igrzyska olimpijskie

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
25. 17 lutego 2010   Whistler Zjazd 1:44,19 +5,76   Lindsey Vonn
16. 18 lutego 2010   Whistler Superkombinacja 2:09,14 +4,13   Maria Riesch
16. 20 lutego 2010   Whistler Supergigant 1:20,14 +2,16   Andrea Fischbacher
8. 10 lutego 2014   Krasnaja Polana Superkombinacja 2:34,62 +1,82   Maria Höfl-Riesch
DNF 12 lutego 2014   Krasnaja Polana Zjazd 1:41,57 —   Dominique Gisin
  Tina Maze
1.  15 lutego 2014   Krasnaja Polana Supergigant 1:25,52 — —
2.  18 lutego 2014   Krasnaja Polana Gigant 2:36,87 +0,07   Tina Maze
12. 15 lutego 2018   Pjongczang Gigant 2:20,02 +2,08   Mikaela Shiffrin
2.  17 lutego 2018   Pjongczang Supergigant 1:21,11 +0,01   Ester Ledecká

Mistrzostwa świata

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
4. 3 lutego 2009   Val d’Isère Supergigant 1:20,73 +1,28   Lindsey Vonn
7. 6 lutego 2009   Val d’Isère Superkombinacja 2:20,13 +2,56   Kathrin Zettel
DNF1 9 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 1:30,31 —   Lindsey Vonn
32. 14 lutego 2009   Val d’Isère Slalom 1:51,80 —   Maria Riesch
5. 8 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:23,82 +0,82   Elisabeth Görgl
1.  11 lutego 2011   Ga-Pa Superkombinacja 2:43,23 — —
17. 13 lutego 2011   Ga-Pa Zjazd 1:47,24 +2,36   Elisabeth Görgl
2.  16 lutego 2011   Ga-Pa Drużynowo — —   Francja
DNF 1 5 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:35,39 —   Tina Maze
DNF 2 8 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:39,92 —   Maria Höfl-Riesch
11. 10 lutego 2013   Schladming Zjazd 1:50,00 +1,55   Marion Rolland
3.  14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +1,18   Tessa Worley
1.  3 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Supergigant 1:10,29 — —
2.  6 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:45,89 +0,02   Tina Maze
4. 9 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Superkombinacja 2:33,37 +0,89   Tina Maze
1.  12 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Gigant 2:19,16 — —
DNF 7 lutego 2017   Sankt Moritz Supergigant 1:32,34 -   Nicole Schmidhofer
22. 16 lutego 2017   Sankt Moritz Gigant 2:05,55 +3,16   Tessa Worley

Mistrzostwa świata juniorów

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
2.  3 marca 2006   Québec Zjazd 1:13,51 +0,10   Marianne Abderhalden
4. 4 marca 2006   Québec Slalom 1:37,30 +1,63   Maria Pietilä-Holmner
1.  5 marca 2006   Québec Supergigant 1:10,96 - -
9. 7 marca 2006   Québec Gigant 2:22,43 +2,07   Tina Weirather
1.  7 marca 2006   Québec Kombinacja 24,49 pkt - -
2.  23 lutego 2008   Formigal Supergigant 1:40,19 +0,78   Viktoria Rebensburg
4. 26 lutego 2008   Formigal Zjazd 1:50,13 +1,25   Ilka Štuhec
8. 28 lutego 2008   Formigal Slalom 1:33,85 +2,29   Michaela Kirchgasser
1.  29 lutego 2008   Formigal Gigant 1:42,50 - -
1.  29 lutego 2008   Formigal Kombinacja 30,20 pkt - -
17. 1 marca 2009   Ga-Pa Slalom 1:42,07 +3,47   Denise Feierabend
6. 2 marca 2009   Ga-Pa Gigant 2:45,81 +1,93   Viktoria Rebensburg
3.  3 marca 2009   Ga-Pa Supergigant 1:19,80 +1,11   Viktoria Rebensburg

Puchar Świata

edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium

edytuj
Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce   Razem  
2006/2007 - - - -
2007/2008 - - - -
2008/2009 - 1 - 1
2009/2010 - - - -
2010/2011 - - 2 2
2011/2012 1 3 2 6
2012/2013 3 2 3 8
2013/2014 4 4 3 11
2014/2015 6 8 1 15
2016/2017 - - 1 1
2017/2018 1 1 - 2
Suma 15 19 12 45

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1.   Lienz – 28 grudnia 2011 (gigant)
  2.   Semmering – 28 grudnia 2012 (gigant)
  3.   Ga-Pa – 3 marca 2013 (supergigant)
  4.   Ofterschwang – 9 marca 2013 (gigant)
  5.   Lienz – 28 grudnia 2013 (gigant)
  6.   Are – 6 marca 2014 (gigant)
  7.   Are – 7 marca 2014 (gigant)
  8.   Lenzerheide – 16 marca 2014 (gigant)
  9.   Sölden – 25 października 2014 (gigant)[3]
  10.   Maribor – 21 lutego 2015 (gigant)
  11.   Bansko – 1 marca 2015 (superkombinacja)
  12.   Bansko – 2 marca 2015 (supergigant)
  13.   Are – 13 marca 2015 (gigant)
  14.   Méribel – 22 marca 2015 (gigant)
  15.   Val d’Isère – 17 grudnia 2017 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

edytuj
  1.   Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2009 (supergigant) – 2.miejsce
  2.   Zauchensee – 8 stycznia 2011 (zjazd) – 3.miejsce
  3.   Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2011 (supergigant) – 3.miejsce
  4.   Lake Louise – 4 grudnia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  5.   Beaver Creek – 7 grudnia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
  6.   Bad Kleinkirchheim – 8 stycznia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  7.   Ga-Pa – 5 lutego 2012 (supergigant) – 2. miejsce
  8.   Schladming – 18 marca 2012 (gigant) – 2. miejsce
  9.   Lake Louise – 2 grudnia 2012 (supergigant) – 3. miejsce
  10.   Åre – 19 grudnia 2012 (gigant) – 2. miejsce
  11.   St. Anton – 12 stycznia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  12.   St. Anton – 13 stycznia 2013 (supergigant) – 2. miejsce
  13.   Maribor – 26 stycznia 2013 (gigant) – 3. miejsce
  14.   Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant) – 2. miejsce
  15.   Lake Louise – 7 grudnia 2013 (zjazd) – 3. miejsce
  16.   Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  17.   St. Moritz – 14 grudnia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  18.   Altenmarkt-Zauchensee – 11 stycznia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  19.   Crans-Montana – 2 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  20.   Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant) – 2. miejsce
  21.   Lake Louise – 5 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  22.   Val d’Isère – 21 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
  23.   Innsbruck – 28 grudnia 2014 (gigant) – 2. miejsce
  24.   Cortina d’Ampezzo – 19 stycznia 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  25.   St. Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  26.   St. Moritz – 25 stycznia 2015 (supergigant) – 2. miejsce
  27.   Ga-Pa – 7 marca 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  28.   Ga-Pa – 8 marca 2015 (supergigant) – 3. miejsce
  29.   Méribel – 20 marca 2015 (supergigant) – 2. miejsce
  30.   Cortina d’Ampezzo – 29 stycznia 2017 (supergigant) – 3. miejsce
  31.   Crans-Montana − 3 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  • W sumie (15 zwycięstw, 19 drugich i 12 trzecich miejsc).

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Dramat Anny Fenninger, triumfatorka Pucharu Świata zabrana helikopterem do szpitala
  2. ↑ Anna Veith znów zerwała więzadła: "Wiem, jak walczyć"
  3. ↑ ex aequo z Mikaelą Shiffrin

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anna_Veith&oldid=74643577”