Anton Jugow
Anton Tanew Jugow bułg. Антон Танев Югов (ur. 15 sierpnia 1904 w Rugunowcu w Macedonii Egejskiej, zm. 6 lipca 1991 w Sofii), bułgarski działacz komunistyczny. Od 1928 członek Bułgarskiej Partii Komunistycznej (BPK), uczestnik powstania wrześniowego 1923.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Anton Tanew Jugow |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Premier Bułgarii | |
| Okres |
od 18 kwietnia 1956 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister Spraw Wewnętrznych | |
| Okres |
od 9 września 1944 |
| Przynależność polityczna |
Bułgarska Partia Komunistyczna |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister przemysłu ciężkiego | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujPo I wojnie światowej wraz z rodziną przeniósł się do Płowdiwu, gdzie pracował w zakładach tytoniowych, tam też związał się z ruchem komunistycznym. Od 1928 członek Bułgarskiej Partii Komunistycznej. W latach 1934–1936 przebywał w Moskwie, gdzie ukończył Międzynarodową Szkołę Leninowską. W 1937 powrócił do Bułgarii i został sekretarzem Komitetu Centralnego Bułgarskiej Partii Robotniczej (komunistycznej). Używał pseudonimu Paszko. W 1941 aresztowany przez policję i osadzony w obozie pracy Gonda Woda. W 1942 został skazany na karę śmierci, ale wyroku nie wykonano.
W 1944 objął stanowisko ministra spraw wewnętrznych w rządzie Kimona Georgiewa. Odpowiadał za podporządkowanie organów bezpieczeństwa Bułgarskiej Partii Robotniczej (komunistycznej) i przeprowadzenie samosądów na przedstawicielach dawnej elity politycznej. W latach 1944–1964 zasiadał w bułgarskim parlamencie[1].
W 1950 objął stanowisko ministra przemysłu ciężkiego, w rządzie kierowanym przez Wyłko Czerwenkowa. Po jego odsunięciu stanął na czele rządu, kierując nim do 1962. Pod jego rządami doszło do pełnej kolektywizacji rolnictwa[2]. W 1972 został oskarżony o prowadzenie działalności antypartyjnej i wykluczony z KC BPK[3]. Zrehabilitowano go w styczniu 1990.
Przypisy
edytuj- ↑ Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 530-531. ISBN 978-954-430-603-8.
- ↑ The Collectivization of Agriculture in Communist Eastern Europe: Comparison and Entanglements. Budapeszt: Central European University Press, 2014, s. 366–368. ISBN 978-6155225635.
- ↑ Martin McCauley & Stephen Carter, Leadership and Succession in the Soviet Union, Eastern Europe, and China, M.E. Sharpe, 1986, s. 143.
Bibliografia
edytuj- Angeł Curakow: Encikłopedia prawitelstwata na Byłgaria. Sofia: 2005. ISBN 954-402-058-6. (bułg.).