Bacciarelli (herb szlachecki)

Bacciarelli
Typ herbu	szlachecki
Pierwsza wzmianka	1768

Bacciarelli – polski herb szlachecki.

Opis herbu

Na tarczy dwudzielnej w polu prawym czerwonym pół orła białego w koronie złotej, w polu lewym srebrnym 4 słupy czerwone, na nich gwiazda złota, nad nią i pod nią po rybie srebrnej. W klejnocie nad hełmem bez korony gwiazda jak w tarczy między skrzydłami orlimi nad pojedynczym piórem strusim, czerwonym. Z boku hełmu zwisają pióra strusie, po trzy z każdej strony; środkowe po każdej stronie czerwone^[1]^[2]^[3].

Historia herbu

Nadany w 1768 Marcellemu Bacciarelli, dyplom wydany w roku 1771^[3].

Herbowni

Jedna rodzina herbownych (herb własny)^[4]:

Bacciarelli.

Przypisy

↑ Za: reprodukcja aktu nobilitacyjnego w Insygniach sybolach i herbach polskich Alfreda Znamierowskiego.
↑ Teodor Chrząński: Tablice odmian herbowych Chrząńskiego: [tablice]. Warszawa: Juliusz Ostrowski, Antoni Fiedler, 1909, s. Tablica XXI.
↑ ^a ^b Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 1. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1899, s. 63,64.
↑ S.J. Starykoń-Kasprzycki, Michał Dmowski: Polska encyklopedja szlachecka. T. IV. Warszawa: Drukarnia braci Drapczyńskich, 1936, s. 121.

Bibliografia

Alfred Znamierowski, Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003, ISBN 83-7311-601-X

[1] Za: reprodukcja aktu nobilitacyjnego w Insygniach sybolach i herbach polskich Alfreda Znamierowskiego.

[toht-2] Teodor Chrząński: Tablice odmian herbowych Chrząńskiego: [tablice]. Warszawa: Juliusz Ostrowski, Antoni Fiedler, 1909, s. Tablica XXI.

[abhp1-3] Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 1. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1899, s. 63,64.

[pesz4-4] S.J. Starykoń-Kasprzycki, Michał Dmowski: Polska encyklopedja szlachecka. T. IV. Warszawa: Drukarnia braci Drapczyńskich, 1936, s. 121.

[1]

[2]

[3]

[4]