Benjamin Britten
Sir Edward Benjamin Britten (ur. 22 listopada 1913 w Lowestoft, zm. 4 grudnia 1976 w Aldeburghu) – angielski kompozytor, dyrygent i pianista, uchodzący za najwybitniejszego kompozytora brytyjskiego XX wieku[1].
Benjamin Britten (1968) | |
Imię i nazwisko |
Edward Benjamin Britten |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
muzyk (kompozytor, dyrygent, pianista) |
Wydawnictwo | |
Współpracownicy | |
Peter Pears | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Życiorys
edytujUrodził się na wschodzie Anglii w Lowestoft w hrabstwie Suffolk jako najmłodsze dziecko w rodzinie dentysty[1][2]. Pierwsze lekcje gry na fortepianie i zapisu nutowego prowadziła matka, spędzal też weekendy z Frankiem Bridgem, kompozytorem i pedagogiem[2]. Później grywał również na altówce. Wykształcenie odebrał w Gresham’s School w Holt. Studiował w Royal College of Music w Londynie – był jednak rozgoryczony latami tam spędzonymi – mimo iż umiał już „prawie wszystko”, czuł się ograniczony przez klasyczną metodę edukacji swojego profesora Johna Irelanda, który chciał zapoznać go z kontrapunktem i fugą[2]. Podczas studiów zapoznał się z muzyką Igora Strawińskiego, Gustava Mahlera i Dmitrija Szostakowicza. Po ukończeniu studiów wrócił do rodzinnej miejscowości na dwa lata, później zarabiał opracowując muzykę filmową. Był wtedy już znanym pianistą i akompaniatorem[2]. Choć pierwsza kompozycja (Our Hunting Fathers) wywołała zdziwienie i poruszenie, kompozytor dopiero w 1945 zyskał międzynarodową sławę operą Peter Grimes.
W latach 1939–1942 przebywał i komponował w Stanach Zjednoczonych.
W 1968 został laureatem prestiżowej duńskiej Nagrody Fundacji Muzycznej Léonie Sonning.
Niedługo przed śmiercią, bo 2 lipca 1976, otrzymał tytuł szlachecki „barona Aldeburgha”. Zmarł z powodu niewydolności serca. Pochowany został przy kościele świętych Piotra i Pawła w Aldeburghu. W 1978 odsłonięto jego tablicę pamiątkową w opactwie westminsterskim w Londynie.
Życie prywatne
edytujBył osobą homoseksualną[3] i pacyfistą, a także indywidualistą i samotnikiem[2]. Przez całe dorosłe życie pozostawał w związku z poznanym w roku 1937 tenorem Peterem Pearsem, który był pierwszym wykonawcą głównych ról we wszystkich jego najważniejszych dziełach operowych; dla niego powstała też większość jego innych utworów wokalnych.
Najważniejsze utwory
edytujOpery
edytuj(na podstawie materiałów źródłowych[2][1])
- Paul Bunyan, 1941
- Peter Grimes, 1945
- Gwałt na Lukrecji (The Rape of Lucretia), 1946
- Albert Herring, 1947
- Pobawimy się w operę (Mały kominiarczyk) (Let's Make an Opera (The Little Sweep)), 1948
- Billy Budd, 1951
- Gloriana, 1953
- Dokręcanie śruby (The Turn of the Screw), 1954
- Noe i potop (Noye's Fludde), 1958
- Sen nocy letniej (A Midsummer Night's Dream), 1960
- Kulikowa rzeka (Curlew River), 1964
- Piec ognisty (The Burning Fiery Furnace), 1966
- Syn marnotrawny (The Prodigal Son), 1968
- Owen Wingrave, 1973
- Śmierć w Wenecji (Death in Venice), 1973
Utwory orkiestrowe
edytuj(na podstawie materiałów źródłowych[1]
- Wariacje na temat Franka Bridge’a, Op. 10 (1937) na orkiestrę smyczkową
- The Young Person's Guide to the Orchestra (Wariacje i fuga na temat Purcella), Op. 34 (1946)
- Requiem wojenne (War Requiem, 1961)
- Koncert fortepianowy, op.13 (1938), części: 1. Toccata, 2. Waltz, 3. Impromptu, 4. March
- Koncert skrzypcowy, op.15 (1939), części: 1. Moderato con moto, 2. Vivace, 3. Passacaglia: Andante lento
Inne
edytuj- A Ceremony of Carols (1942), na chór dziecięcy i harfę[1]
- Symfonia wiosenna (Spring Symphony), op. 44 (1949), na głosy solowe (SAT), chór mieszany, chór chłopięcy i orkiestrę
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Benjamin Britten | Biography & History | AllMusic [online], AllMusic [dostęp 2017-06-20] .
- ↑ a b c d e f Michael Steen: Wielcy kompozytorzy i ich czasy. Wyd. Polskie (2009,2013). Poznań: Rebis, 2003, s. 73-. ISBN 978-83-7510-252-9.
- ↑ Benjamin Britten • Biographical Outline • Introduction and reputation by Rob Barnett
Bibliografia
edytuj- Józef Kański: Przewodnik operowy. Kraków: PWM, 2008. ISBN 978-83-224-0721-9.
- Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. Kraków: PWM, 2008. ISBN 978-83-224-0901-5.
- ISNI: 0000000121181099
- VIAF: 2655519
- ULAN: 500290749
- LCCN: n79105791
- GND: 118515527
- NDL: 00434409
- LIBRIS: khwzzq730smmqsd
- BnF: 13891862t
- SUDOC: 030406765
- SBN: TO0V074426
- NLA: 35022233
- NKC: jn19990001103
- BNE: XX834253
- NTA: 06969043X
- BIBSYS: 90089887
- CiNii: DA03802632
- Open Library: OL473642A
- PLWABN: 9810530526605606
- NUKAT: n97014985
- OBIN: 30853
- J9U: 987007259032005171
- PTBNP: 27905
- CANTIC: a10452709
- LNB: 000020508
- NSK: 000012721
- CONOR: 14766435
- BLBNB: 000554240
- KRNLK: KAC199603491
- LIH: LNB:V*267606;=BN
- RISM: people/52788