Chantal Delsol
Chantal Delsol (ur. 16 kwietnia 1947 w Paryżu) – profesor filozofii politycznej, historyk idei. Założycielka Instytutu Badań im. Hannah Arendt, dyrektorka Ośrodka Studiów Europejskich na Uniwersytecie Marne-la-Vallée w Paryżu. Określa się jako liberalna neokonserwatystka[1].
Data i miejsce urodzenia |
16 kwietnia 1947 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
profesor filozofii politycznej |
Po obronie pracy z zakresu filozofii politycznej na temat starożytności w 1982 r. Chantal Delsol została wykładowczynią na Uniwersytecie Paris XII. Od 1993 roku jest profesorem na Uniwersytecie Marne-la-Vallée, gdzie stworzyła i kieruje Centrum Studiów Europejskich, obecnie Instytutem im. Hannah Arendt, specjalizującym się w stosunkach między wschodem a zachodem.
Jej zainteresowania badawcze obejmują filozofię praktyczną, etyczno-polityczną, badaną i ocenianą pod kątem jej podstaw i historii, zwłaszcza późnej nowoczesności. Jej przedmiotem zainteresowań są także stosunki międzynarodowe i geopolityka europejska. W tych obszarach prowadzi stałą wymianę z jednej strony z Europą Środkowo-Wschodnią, a z drugiej Ameryką Południową[2].
W 2024 odebrała doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[3]
Wybrane publikacje
edytuj- Essai sur le pouvoir occidental : démocratie et despotisme dans l'Antiquité, PUF, 1985.
- La Politique dénaturée, PUF, 1986.
- Les Idées politiques au XXe siècle, PUF, 1991.
- L'État subsidiaire : ingérence et non-ingérence de l'État, le principe de subsidiarité aux fondements de l'histoire européenne, PUF, 1992.
- Le principe de subsidiarité, PUF, 1993.
- L'Irrévérence, essai sur l'esprit européen, Mame, 1993.
- L'Autorité, PUF, 1994.
- Le Souci contemporain, Complexe, 1996.
- Histoire des idées politiques de l'Europe centrale (avec Michel Maslowski), PUF, 1998.
- Éloge de la singularité, essai sur la modernité tardive, La Table Ronde, 2000.
- La République. Une question française, PUF, 2002.
- Mythes et symboles politiques en Europe centrale (dir. avec Michel Masłowski, Joanna Nowicki), PUF, 2002.
- La grande méprise, Justice internationale, gouvernement mondial, guerre juste..., La Table Ronde, 2004.
- Dissidences (dir. avec Maslowski et Nowicki), PUF, 2005.
- Qu'est-ce que l'homme? Cours familier d'anthropologie 2008[4].
- L’Identité de l’Europe, Paris, PUF, 2010.
- La Paresse et la Révolte, Paris, Plon, 2011.
- L’Âge du renoncement, Paris, éditions du Cerf, 2011.
- Les Pierres d’angle, à quoi tenons-nous?, Paris, éditions du Cerf, 2014.
- Le Nouvel âge des pères, éditions du Cerf, 2014 ISBN 978-2-2041-0402-9.
- Le Populisme et les Demeurés de l’Histoire, Paris/Monaco, éditions du Rocher, 2015.
- La haine du monde. Totalitarismes et postmodernité, éditions du Cerf, 2016 ISBN 978-2-2041-0806-5.
- Un personnage d'aventure: petite philosophie de l'enfance, éditions du Cerf, 2017 ISBN 978-2-2041-2111-8.
- Le crépuscule de l'universel, Cerf, 2020 ISBN 978-2-2041-3557-3.
- La fin de la Chrétienté, éditions du Cerf, 2021 ISBN 978-2-204-14619-7.
Powieści
edytujPrzekłady polskie
edytuj- Zasada pomocniczości, tłum. Czesław Porębski, Kraków: Znak, 1995.
- Wariatki, przeł. Krystyna Szeżyńska-Maćkowiak, Katowice: Książnica, 2002.
- Esej o człowieku późnej nowoczesności, tłum. Małgorzata Kowalska, Kraków: Znak, 2003.
- Czym jest człowiek? Kurs antropologii dla niewtajemniczonych, tłum. Małgorzata Kowalska, Kraków: Znak, 2011[5].
- Nienawiść do świata. Totalitaryzmy i ponowoczesność, tłum. Marek Chojnacki, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2017.
- Kamienie węgielne. Na czym nam zależy?, tłum. Małgorzata Kowalska., Kraków: Znak, 2018.
- Czas wyrzeczenia, tłum. Grażyna Majcher, Warszawa: PIW, 2020.
- Zmierzch uniwersalności. Postmodernistyczny Zachód i jego oponenci, globalny konflikt paradygmatów, tłum. Krystyna Belaid, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2022.
- Koniec świata chrześcijańskiego. Inwersja normatywna i nowa era, tłum. Piotr Napiwodzki, Kraków: Wydawnictwo WAM, 2023.
Nagrody
edytuj- Prix de l'Académie de sciences morales et politiques, 1993 i 2002.
- Prix Mousquetaire, 1996.
- Prix de l'Académie Française (Prix Raymond de Boyer de Sainte-Suzanne), 2001.
Przypisy
edytuj- ↑ Prof. Chantal DELSOL • Wszystko co najważniejsze [online], Wszystko co najważniejsze [dostęp 2024-01-11] (pol.).
- ↑ Académie des Sciences Morales et Politiques [online], Académie des Sciences Morales et Politiques, 27 maja 2018 [dostęp 2024-01-11] (fr.).
- ↑ Prof. Chantal Delsol doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [online], dzieje.pl [dostęp 2024-10-20] (pol.).
- ↑ Julien Charnay , PHILOSOPHIE - "Qu'est-ce que l'homme ?" - Chantal Delsol (Cerf, 2008) [online], En voilà des idées ! [dostęp 2019-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-06] (fr.).
- ↑ m, Nowa książka Chantal Delsol [online], Tischner.pl, 20 września 2011 [dostęp 2019-03-03] (pol.).
- ISNI: 0000000121447109
- VIAF: 97768322
- LCCN: n85206041
- GND: 124032273
- BnF: 12017101z
- SUDOC: 02830831X
- SBN: PUVV174817
- NLA: 35999066
- NKC: xx0306348
- BNE: XX5533500
- NTA: 071474870
- BIBSYS: 8059510
- CiNii: DA06517869
- PLWABN: 9810667566805606
- NUKAT: n95005391
- J9U: 987007260318405171
- PTBNP: 1704305
- CANTIC: a10584626
- CONOR: 128880995
- LIH: LNB:BE9H;=r5