Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Chantal Delsol

Filozofka francuska

Chantal Delsol (ur. 16 kwietnia 1947 w Paryżu) – profesor filozofii politycznej, historyk idei. Założycielka Instytutu Badań im. Hannah Arendt, dyrektorka Ośrodka Studiów Europejskich na Uniwersytecie Marne-la-Vallée w Paryżu. Określa się jako liberalna neokonserwatystka[1].

Chantal Delsol
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1947
Paryż

Zawód, zajęcie

profesor filozofii politycznej

Po obronie pracy z zakresu filozofii politycznej na temat starożytności w 1982 r. Chantal Delsol została wykładowczynią na Uniwersytecie Paris XII. Od 1993 roku jest profesorem na Uniwersytecie Marne-la-Vallée, gdzie stworzyła i kieruje Centrum Studiów Europejskich, obecnie Instytutem im. Hannah Arendt, specjalizującym się w stosunkach między wschodem a zachodem.

Jej zainteresowania badawcze obejmują filozofię praktyczną, etyczno-polityczną, badaną i ocenianą pod kątem jej podstaw i historii, zwłaszcza późnej nowoczesności. Jej przedmiotem zainteresowań są także stosunki międzynarodowe i geopolityka europejska. W tych obszarach prowadzi stałą wymianę z jednej strony z Europą Środkowo-Wschodnią, a z drugiej Ameryką Południową[2].

W 2024 odebrała doktorat honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[3]

Wybrane publikacje

edytuj
  • Essai sur le pouvoir occidental : démocratie et despotisme dans l'Antiquité, PUF, 1985.
  • La Politique dénaturée, PUF, 1986.
  • Les Idées politiques au XXe siècle, PUF, 1991.
  • L'État subsidiaire : ingérence et non-ingérence de l'État, le principe de subsidiarité aux fondements de l'histoire européenne, PUF, 1992.
  • Le principe de subsidiarité, PUF, 1993.
  • L'Irrévérence, essai sur l'esprit européen, Mame, 1993.
  • L'Autorité, PUF, 1994.
  • Le Souci contemporain, Complexe, 1996.
  • Histoire des idées politiques de l'Europe centrale (avec Michel Maslowski), PUF, 1998.
  • Éloge de la singularité, essai sur la modernité tardive, La Table Ronde, 2000.
  • La République. Une question française, PUF, 2002.
  • Mythes et symboles politiques en Europe centrale (dir. avec Michel Masłowski, Joanna Nowicki), PUF, 2002.
  • La grande méprise, Justice internationale, gouvernement mondial, guerre juste..., La Table Ronde, 2004.
  • Dissidences (dir. avec Maslowski et Nowicki), PUF, 2005.
  • Qu'est-ce que l'homme? Cours familier d'anthropologie 2008[4].
  • L’Identité de l’Europe, Paris, PUF, 2010.
  • La Paresse et la Révolte, Paris, Plon, 2011.
  • L’Âge du renoncement, Paris, éditions du Cerf, 2011.
  • Les Pierres d’angle, à quoi tenons-nous?, Paris, éditions du Cerf, 2014.
  • Le Nouvel âge des pères, éditions du Cerf, 2014 ISBN 978-2-2041-0402-9.
  • Le Populisme et les Demeurés de l’Histoire, Paris/Monaco, éditions du Rocher, 2015.
  • La haine du monde. Totalitarismes et postmodernité, éditions du Cerf, 2016 ISBN 978-2-2041-0806-5.
  • Un personnage d'aventure: petite philosophie de l'enfance, éditions du Cerf, 2017 ISBN 978-2-2041-2111-8.
  • Le crépuscule de l'universel, Cerf, 2020 ISBN 978-2-2041-3557-3.
  • La fin de la Chrétienté, éditions du Cerf, 2021 ISBN 978-2-204-14619-7.

Powieści

edytuj
  • Dziecię nocy (L'enfant nocturne), Mercure de France, 1993.
  • Wariatki (Quatre), Mercure de France, 1998.
  • Matin rouge, Presses de la Renaissance, 2005.
  • L'expédition Janus, Paris, éditions du Rocher, 2008.

Przekłady polskie

edytuj
  • Zasada pomocniczości, tłum. Czesław Porębski, Kraków: Znak, 1995.
  • Wariatki, przeł. Krystyna Szeżyńska-Maćkowiak, Katowice: Książnica, 2002.
  • Esej o człowieku późnej nowoczesności, tłum. Małgorzata Kowalska, Kraków: Znak, 2003.
  • Czym jest człowiek? Kurs antropologii dla niewtajemniczonych, tłum. Małgorzata Kowalska, Kraków: Znak, 2011[5].
  • Nienawiść do świata. Totalitaryzmy i ponowoczesność, tłum. Marek Chojnacki, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2017.
  • Kamienie węgielne. Na czym nam zależy?, tłum. Małgorzata Kowalska., Kraków: Znak, 2018.
  • Czas wyrzeczenia, tłum. Grażyna Majcher, Warszawa: PIW, 2020.
  • Zmierzch uniwersalności. Postmodernistyczny Zachód i jego oponenci, globalny konflikt paradygmatów, tłum. Krystyna Belaid, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 2022.
  • Koniec świata chrześcijańskiego. Inwersja normatywna i nowa era, tłum. Piotr Napiwodzki, Kraków: Wydawnictwo WAM, 2023.

Nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Prof. Chantal DELSOL • Wszystko co najważniejsze [online], Wszystko co najważniejsze [dostęp 2024-01-11] (pol.).
  2. Académie des Sciences Morales et Politiques [online], Académie des Sciences Morales et Politiques, 27 maja 2018 [dostęp 2024-01-11] (fr.).
  3. Prof. Chantal Delsol doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [online], dzieje.pl [dostęp 2024-10-20] (pol.).
  4. Julien Charnay, PHILOSOPHIE - "Qu'est-ce que l'homme ?" - Chantal Delsol (Cerf, 2008) [online], En voilà des idées ! [dostęp 2019-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-06] (fr.).
  5. m, Nowa książka Chantal Delsol [online], Tischner.pl, 20 września 2011 [dostęp 2019-03-03] (pol.).