Claude Laydu
Claude René Laydu (ur. 10 marca 1927 w Brukseli, zm. 29 lipca 2011 w Massy) – belgijsko-szwajcarski aktor filmowy i teatralny. Znany przede wszystkim z roli młodego księdza w Dzienniku wiejskiego proboszcza (1951) Roberta Bressona.
_Claude_Laydu.png) Laydu jako cesarz Walentynian III (Attila, 1954) | |
| Imię i nazwisko |
Claude René Laydu |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1927 |
| Data i miejsce śmierci |
29 lipca 2011 |
| Zawód |
aktor |
| Współmałżonek |
Christine Balli |
| Lata aktywności |
1951–1963 |
Życiorys
edytujLaydu urodził się i wychował w Brukseli. W 1947 opuścił ją i przeniósł się do Paryża, aby studiować w Conservatoire national supérieur d’art dramatique[1]. Po ukończeniu studiów występował w Teatrze Marigny.
Rozpoznawalność przyniosła mu tytułowa rola w Dzienniku wiejskiego proboszcza (1951) Roberta Bressona, adaptacji prozy Georges’a Bernanosa. Występ ten poprzedzony był starannymi przygotowaniami ze strony aktora – Laydu spotykał się w każdą niedzielę z reżyserem, aby dyskutować nad rolą, spędził także pewien czas w klasztorze[2]. Ponadto, aby nabrać ascetycznego wyglądu, pościł[2]. Za rolę w Dzienniku Laydu otrzymał nominację do Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej w kategorii najlepszy aktor zagraniczny.
Będąc pod wrażeniem jego występu, Jean Tulard zapisał w swoim Dictionnaire du cinéma (Słowniku kina):
Żaden aktor nie zasługuje na pójście do nieba tak bardzo, jak Laydu[2].
Jego późniejsze występy obejmowały zarówno role komediowe (Le Voyage en Amérique, La route Napoléon),, jak i dramatyczne (Le chemin de Damas, Le Bon Dieu sans confession, Le dialogue des Carmélites)[2]. Aktor często wcielał się także w role duchownych (La guerra de Dios, Raspoutine)[2]. Od połowy lat 60. pojawiał się na ekranie sporadycznie.
Od 1962 Laydu wspólnie ze swoją żoną Christine Balli współtworzyli popularny spektakl lalkowy dla dzieci Bonne Nuit les Petits (Dobranoc, maluchy)[2]. Emisja spektaklu zakończyła się w 1973, doczekała się jednak wznowienia w latach 1994–1997.
Śmierć
edytujLaydu zmarł w Paryżu 29 lipca 2011, w wieku 84 lat. Przyczyną była choroba serca[3]. Pochowany został na cmentarzu Montparnasse[4].
Filmografia
edytuj- 1951: Dziennik wiejskiego proboszcza jako proboszcz z Ambricourt
- 1952: Podróż do Ameryki (Le Voyage en Amérique) jako François Soalhat
- 1952: Au coeur de la Casbah jako Michel
- 1952: Wszyscy jesteśmy mordercami (Nous sommes tous des assassins) jako Philippe Arnaud
- 1952: Le chemin de Damas jako Etienne
- 1953: Pan Bóg bez spowiedzi (Le Bon Dieu sans confession) jako Roland Dupont
- 1953: Wojna boża (La guerra de Dios) jako ojciec Andrés Mendoza
- 1953: La route Napoléon jako Pierre Marchand
- 1954: Raspoutine jako Héliodore
- 1954: Attila jako cesarz Walentynian III
- 1955: Interdit de séjour jako Pierre Ménard
- 1956: Altair jako Mario Rossi
- 1956: Symphonie inachevée jako Franz Schubert
- 1960: Le dialogue des Carmélites jako Kawaler de la Force
- 1963: Italienisches Capriccio jako Carlo Goldoni
Przypisy
edytuj- ↑ Bonne nuit les petits perd son créateur, www.20minutes.fr [dostęp 2022-08-22] (fr.).
- ↑ a b c d e f Claude Laydu obituary, www.theguardian.com [dostęp 2022-08-22] (ang.).
- ↑ Claude Laydu, French Actor, Dies at 84, www.nytimes.com [dostęp 2022-08-22] (ang.).
- ↑ Claude René Laydu, www.findagrave.com [dostęp 2022-08-22] (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Claude Laydu w bazie IMDb
- Claude Laydu w bazie Filmweb