Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Luna X 2000niemiecki, rozpoznawczy, bezzałogowy aparat latający (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany pod koniec lat 90. XX wieku przez bawarską firmę EMT, przeznaczony do działań podczas dnia i nocy. Aparat wykorzystywany jest przez niemieckie siły zbrojne.

Luna X 2000[1]
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Niemcy

Producent

EMT

Typ

UAV

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Dane techniczne
Napęd

1 x dwusuwowy silnik spalinowy

Wymiary
Rozpiętość

4,17 m

Długość

2,36 m

Wysokość

0,87 m

Masa
Startowa

< 40 kg

Osiągi
Prędkość patrolowa

70 km/h

Pułap

3500 m

Długotrwałość lotu

> 6 h

Dane operacyjne
Użytkownicy
Niemcy

Konstrukcja

edytuj

Luna zbudowana jest z kompozytów z dwucylindrowym, dwusuwowym silnikiem spalinowym umieszczonym w specjalnej nadkadłubowej gondoli, napędzającym śmigło pchające. Aparat posiada kolorową kamerę TV wykorzystującą technologię CCD oraz stabilizowaną trójosiowo platformę obserwacyjną, na której mogą być montowane kamera podczerwieni (obraz z kamer przekazywany jest w czasie rzeczywistym do stanowiska kontroli lotu znajdującego się na ziemi), aparatura ECM (Electronic countermeasures – system przeciwdziałania radiolokacyjnego) lub ESM (Electronic Support Measures – system wykrywania, lokalizacji, identyfikacji, nagrywania i analizy sygnałów elektromagnetycznych). Luna startuje z katapulty, w której początkową prędkość nadaje Lunie rozciągnięta guma. Aparat ląduje na spadochronie. Lot może przebiegać w pełni autonomicznie po wcześniejszym zaprogramowaniu trasy i wykorzystaniu danych z odbiornika GPS znajdującego się na pokładzie, jak również aparat może być sterowany ze stanowiska naziemnego.

Służba

edytuj

Luna znajduje się na uzbrojeniu jednostek lądowych armii niemieckiej, została wykorzystana bojowo podczas misji KFOR w Kosowie w 2000 roku następnie w Afganistanie i Macedonii.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Wojciech Łuczak. Bundeswehra stawia na bezpilotowce. „Raport”. 5, s. 46-50, 2002. ISSN 1429-270x.