Eleonora I z Nawarry

Eleonora I z Nawarry, Eleonora Aragońska, Eleonora de Foix (hiszp. Leonor de Foix; ur. 2 lutego 1425, zm. 12 lutego 1479, w Tudeli) – regentka Nawarry w latach 1455–1479 i królowa Nawarry w 1479 r. Trzecia i najmłodsza córka króla Aragonii – Jana II Aragońskiego i królowej Nawarry – Blanki I.

Eleonora I z Nawarry

Królowa Nawarry
Okres	1479
Poprzednik	Jan II Aragoński
Następca	Franciszek Febus
Dane biograficzne
Dynastia	Trastámara
Data urodzenia	2 lutego 1425
Data śmierci	12 lutego 1479
Ojciec	Jan II Aragoński
Matka	Blanka I z Nawarry
Mąż	Gaston IV de Foix-Grailly
Dzieci	Gaston Piotr Jan Maria Joanna Jakub Katarzyna Małgorzata Izabela Eleonora

9 sierpnia 1427 r., w Pampelunie, a następnie testamentem matki w 1441 roku została uznana za oficjalną następczynię Karola z Viany (swojego najstarszego brata, następcę tronu Aragonii) i starszej siostry Blanki II.

Potomstwo Eleonory I

Eleonora Aragońska poślubiła Gastona IV, hrabiego Foix. Para miała 11 dzieci:

• Gastona (1444–1470), księcia Viany, męża Magdaleny de Valois, księżniczki francuskiej. Ich dzieci kolejno rządziły Nawarrą po śmierci Eleonory:
  • Franciszek Febus (1468–1483),
  • Katarzyna (1468–1517),
• Piotra (1449–1490), kardynała i biskupa Arles,
• Jana (1450–1500), wicehrabiego Narbonne, ojca królowej Germaine de Foix,
• Marię (1452–1497), żonę Wilhelma VIII, markiza Montferratu,
• Joannę (1454–1476), żonę Jana V, hrabiego Armagnac,
• Małgorzatę (1458–1486), żonę Franciszka II, księcia Bretanii,
• Katarzynę (1460–1494), żonę Gastona II de Foix, hrabiego Candale i Benauges,
• Izabelę (1462–1479), żonę Gwidona z Pons,
• Annę (1464, zmarła wkrótce po porodzie),
• Eleonorę (1466-1480),
• Jakuba (1470–1500), hrabiego Cortes, męża Katarzyny de Beaumont.