Ethel Cain
Hayden Silas Anhedönia, znana zawodowo jako Ethel Cain[1] (ur. 24 marca 1998[2] w Tallahassee na Florydzie[3]) – amerykańska piosenkarka i autorka tekstów.
_03_(cropped).jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
Hayden Silas Anhedönia |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1998 |
| Instrumenty |
pianino, gitara |
| Gatunki |
Ethereal wave, ambient, dream pop, gospel, alternative rock, folk |
| Zawód |
piosenkarka, autorka tekstów, artystka, producentka muzyczna |
| Aktywność |
od roku 2017 |
| Wydawnictwo |
Daughters of Cain, AWAL |
| Strona internetowa | |
W połowie 2017 roku Cain zaczęła eksperymentować z pisaniem, nagrywaniem i produkcją własnego eterycznego stylu, inspirowanego muzyką chrześcijańską i chorałami gregoriańskimi. Po wydaniu różnych mixtape’ów i epek na platformach streamingowych pod pseudonimem White Silas, a także na stronach takich, jak SoundCloud i Tumblr, przyjęła bardziej alternatywne brzmienie i zaczęła używać pseudonimu Ethel Cain w połowie 2019 roku[4]. Teksty Cain koncentrują się na nostalgicznych i południowo-gotyckich motywach, takich jak bieda, nadużywanie substancji, przemoc domowa, śmierć i trauma międzypokoleniowa. Jej muzyka była kojarzona z gatunkami ambient, rock alternatywny i dream pop.
W 2022 roku Cain wydała swój debiutancki album studyjny, Preacher’s Daughter, który spotkał się z szerokim uznaniem krytyków muzycznych, z których wielu nazwało go jednym z najlepszych albumów roku.
Wczesne życie
edytujCain wychowała się w Perry na Florydzie[5] jako najstarsza z czworga dzieci w rodzinie południowych baptystów[2]. Jej ojciec był diakonem, od najmłodszych lat była zaangażowana w chór kościelny[2]. W wieku ośmiu lat Cain zaczęła uczyć się gry na fortepianie klasycznym. W młodym wieku wpływ na nią wywarli Karen Carpenter, Steve Miller Band oraz różnorodna muzyka chrześcijańska[6].
Ujawniła się przed swoją rodziną jako osoba homoseksualna w wieku 12 lat i opuściła kościół w wieku 16 lat[2]. W swoje 20 urodziny publicznie ujawniła się jako kobieta transpłciowa[2]. Zastanawiając się nad tym, Cain wspominała: „Wszystkim wyjaśniono, że nie jestem jak inni ludzie. Gdy zaczęłam się rozwijać, zaczynałam dochodzić do siebie jako transpłciowa kobieta. Byliśmy podzieleni – ja kontra całe moje miasto”[6].
Cain czerpie inspirację z muzyki gospel, muzyki country, klasycznego rocka i muzyki alternatywnej[7].
Kariera
edytuj2017–2019: Początki kariery
edytujW 2017 roku, rozważając zapisanie się do Uniwersytetu Stanu Florydy, Cain zaczęła eksperymentować z tworzeniem muzyki inspirowanej chórami w GarageBand. Od 2017 do 2018 roku publikowała swoje prace dla niewielkiej grupy przyjaciół i obserwujących na Twitterze i Instagramie pod nazwami White Silas i Atlas. W 2019 roku, po wydaniu jej debiutanckiego singla jako Ethel Cain, zatytułowanego „Bruises”, połączyła się z Nicole Dollanganger za pośrednictwem mediów społecznościowych, rozpoczynając koncert dla Dollanganger podczas trasy koncertowej „Heart Shaped Bed” w Chicago.
We wrześniu 2019 roku wydała niewielką kolekcję piosenek zatytułowaną Carpet Bed, jej pierwszą epkę pod pseudonimem Cain.
W grudniu 2019 roku, po wydaniu jej epki Golden Age, wsparła ją artystka Wicca Phase Springs Eternal, która chwaliła Cain za jej „dojrzałe pisanie piosenek i rozumienie melodii”[8].
2020–2021: Inbred
edytujW styczniu 2020 roku, po rekomendacji od Wicca Phase Springs Eternal, Cain została odkryta przez rapera Lil Aarona. Będąc główną gwiazdą programu z Edith Underground, Girlfiend i Lil Bo Weep w Los Angeles, Cain została zaproszona przez Lil Aarona na spotkanie z wydawnictwem Prescription Songs i wkrótce potem podpisała z nimi kontrakt. W sierpniu 2020 roku Cain przeniosła się z Florydy do odnowionego kościoła pod Richmond w stanie Indiana, gdzie skończyła nagrywać swoją pierwszą epkę z Prescription Songs, zatytułowaną Inbred. W lutym 2021 roku Cain wydała swój pierwszy singiel w ramach nowego kontraktu, zatytułowany „Michelle Pfeiffer” z Lil Aaronem[9]. Piosenka miała swoją premierę w Paper i pojawiła się w Pitchfork[10], Billboard[11], Nylon[12], i The Fader[13]. Drugi singiel, „Crush”, ukazał się 18 marca, a trzeci, „Unpunishable”, miał swoją premierę w Apple Music Radio 1 z Zane’em Lowe’em 15 kwietnia 2021 roku. Inbred został wydany 23 kwietnia 2021 roku. Epka eksploruje gatunki, takie jak americana, ambient-folk i slowcore[14].
od 2022: Preacher’s Daughter
edytuj17 marca 2022 roku Cain wydała singiel „Gibson Girl”, zapowiadając tym swój debiutancki album Preacher's Daughter, wydany 12 maja 2022 roku[15]. Cain wydała single „Strangers” 7 kwietnia i „American Teenager” 21 kwietnia, przy czym ten ostatni otrzymał teledysk 21 lipca. Album został wydany przez jej własną wytwórnię Daughters of Cain i zawiera trzynaście piosenek[15]. Aby wesprzeć album, Cain wyruszyła w trasę koncertową Freezer Bride Tour w 2022 roku oraz Blood Stained Blonde Tour w 2023 roku.
Życie prywatne
edytujZastanawiając się nad swoim religijnym wychowaniem w wywiadzie z 2021 roku, Cain skomentowała, że nadal uważa się za baptystkę z Południa: „Czy mi się to podoba, czy nie, Bóg zawsze był i zawsze będzie ogromną częścią mojego życia. Niezależnie od tego, czy jest używany jako pocieszająca postać, czy jako pogróżka, zawsze byłam przez to otoczona. To naprawdę nie jest coś, od czego można odejść. I wolałabym po prostu z tym żyć, niż być jak: „Pieprzyć kościół!”[16]
W poście na Tumblrze z roku 2022 wyjaśniła, że nie uważa się za chrześcijankę ani za kogoś, kto dba o religię. Jednak „nadal przestrzega wartości, na których została wychowana”[17].
Cain jest biseksualna[18] i autystyczna[19].
Dyskografia
edytuj| Wydawnictwa | |
| Albumy studyjne↙ |
1 |
|---|---|
| Minialbumy↙ |
3 |
| Single↙ |
7 |
| Teledyski↙ |
5 |
Albumy studyjne
edytuj| Tytuł | Szczegóły albumu |
|---|---|
| Preacher's Daughter |
|
Minialbumy (EP)
edytuj| Tytuł | Szczegóły albumu |
|---|---|
| Carpet Bed[21] |
|
| Golden Age[22] |
|
| Inbred[23] |
|
Single
edytuj| Tytuł | Rok | Album |
|---|---|---|
| "Michelle Pfeiffer"[24] (z Lil Aaronem) |
2021 | Inbred |
| „Crush”[25] | ||
| „Unpunishable”[26] | ||
| „Everytime”[27] (Spotify Singles) |
2022 | |
| „Gibson Girl”[28] | Preacher’s Daughter | |
| „Strangers”[29] | ||
| „American Teenager”[30] | ||
| „Famous Last Words (An Ode to Eaters)”[31] | ||
| „Morning Elvis” (na żywo w Denver Ball Arena) (z Florence and the Machine) |
Teledyski
edytuj| Tytuł | Rok | Dyrektor |
|---|---|---|
| „Fear No Plague”[32] | 2021 | Hayden Anhedönia i Salem Anhedönia |
| „God’s Country”[33] (z Wicca Phase Springs Eternal) |
Hayden Anhedönia | |
| „Crush”[34] | ||
| „Crush” (stripped)[35] | ||
| „American Teenager”[36] | 2022 |
Trasy koncertowe
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Haz Ali, Experience The Dawn of Ethel Cain’s “Golden Age” [online], Underground Underdogs, 10 grudnia 2019 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ a b c d e Condé Nast, Ethel Cain Fears No Darkness [online], Pitchfork, 20 kwietnia 2021 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ n, ♡ ethel cain ♡ [online], Tumblr [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Underground Underdogs Staff, The Gospel According To Ethel Cain [online], Underground Underdogs, 30 marca 2020 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Joe Coscarelli, The Most Famous Girl at the Waffle House, „The New York Times”, 11 maja 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ a b Ethel Cain’s America [online], W Magazine [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Konstantinos Pappis, Artist Spotlight: Ethel Cain [online], Our Culture, 21 kwietnia 2021 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ rew Sacher Sacher, Wicca Phase tells us his top 10 LPs of 2019; tour w/ Glitterer, Creeks, Anxious begins [online], BrooklynVegan [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Ethel Cain reflects on the freedom of LA with revelatory new single „Michelle Pfeiffer” featuring lil aaron | Best Fit [online], The Line of Best Fit [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Condé Nast, Ethel Cain: “Michelle Pfeiffer” [ft. lil aaron] [online], Pitchfork [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Stephen Daw, First Out: New Music from Rebecca Black, Big Freedia, Syd & More [online], Billboard, 12 lutego 2021 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Soundcheck: The 10 Best Music Releases The Week Of February 15, 2021 [online], Nylon [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ 10 songs you need in your life this week [online], The FADER [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ On Preacher’s Daughter, Ethel Cain’s Jarring, Beautiful Vision Comes to Life [online], Paste Magazine [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ a b Condé Nast, Ethel Cain Announces Debut Album Preacher’s Daughter, Shares New Song [online], Pitchfork, 17 marca 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Ethel Cain’s music is an unforgiving portrait of Southern Baptist America [online], Hero [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ n, ♡ ethel cain ♡ [online], Tumblr [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Zora Thomas, Ethel Cain delivers delectably dark performance at the Bowery Ballroom [online], The Pace Press [dostęp 2023-03-30].
- ↑ n, ♡ ethel cain ♡ [online], Tumblr [dostęp 2023-03-30].
- ↑ AWAL, May 2022 Release Rewind [online], AWAL, 11 czerwca 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Carpet Bed EP by Ethel Cain. 2019-09-13. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Golden Age by Ethel Cain. 2019-12-01. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Inbred by Ethel Cain. 2021-04-23. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Michelle Pfeiffer (feat. lil aaron) by Ethel Cain. 2021-02-11. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Crush – Single by Ethel Cain. 2021-03-18. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Unpunishable. 2021-04-15. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Everytime – Spotify Singles. 2022-03-08. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Gibson Girl – Single by Ethel Cain. 2022-03-17. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Ethel Cain – „Strangers” [online], Stereogum, 7 kwietnia 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Ethel Cain – “American Teenager” [online], Stereogum, 21 kwietnia 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Ethel Cain Shares New Song „Famous Last Words (An Ode To Eaters)”: Listen [online], Stereogum, 24 listopada 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Ethel Cain – Fear No Plague (Official Video). [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Ethel Cain – God’s Country (feat. Wicca Phase Springs Eternal) [Official Video]. [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Ethel Cain – Crush (Official Video). [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Ethel Cain – Crush (Stripped). [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Ethel Cain – American Teenager (Official Video). [dostęp 2023-03-30].
- ↑ Condé Nast, Ethel Cain Extends 2022 North American Tour [online], Pitchfork, 10 maja 2022 [dostęp 2023-03-30] (ang.).
- ↑ Condé Nast, Boygenius Has Announced Its First UK Tour, Including Dates With MUNA and Ethel Cain [online], Them, 24 lutego 2023 [dostęp 2023-03-30] (ang.).