Ewangelicki Kościół Czeskobraterski
Ewangelicki Kościół Czeskobraterski (cz. Českobratrská církev evangelická, ČCE) – protestancki kościół unijny w Czechach nawiązujący tradycją do doktryny braci czeskich. Na koniec 2018 roku Kościół liczył 69 715 wiernych w 251 zborach w 14 senioratach oraz 215 duchownych (154 mężczyzn oraz 61 kobiet)[1].
 Czeskobraterski kościół w miejscowości Sázava | |||||||||||
| Klasyfikacja systematyczna wyznania | |||||||||||
| Chrześcijaństwo └ Protestantyzm └ Ewangelicyzm | |||||||||||
| Ustrój kościelny | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zasięg geograficzny | |||||||||||
| Członkostwo |
Konferencja Kościołów Europejskich | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Charakterystyka
edytujJego geneza sięga XVIII wieku. W 1781 cesarz Józef II wydał w monarchii habsburskiej Patent tolerancyjny dla innowierców. Nie obejmował on jednak swoim obowiązywaniem kościołów tradycji husyckiej, w tym braci czeskich. Wierni tego wyznania, nie mając możliwości ujawnienia się, przystąpili do kościołów konfesji ewangelicko-reformowanej i ewangelicko-augsburskiej (zob. Kościół ewangelicki w Austrii w latach 1781–1918). Na terenie Czech powstały 52 zbory kalwińskie i 20 zborów luterańskich, w których większość stanowili byli husyci. Istniejąc w takiej strukturze dążyli oni jednak do stworzenia własnej wspólnoty. Pierwsza próba ich zjednoczenia miała miejsce w 1848 roku. Dopiero zakończenie I wojny światowej i rozpad monarchii Austro-Węgier stworzyły realne podstawy do realizacji tego zamierzenia. W grudniu 1918 zbory luterańskie i kalwińskie, uważające się za spadkobierców husytyzmu, połączyły się, tworząc Ewangelicki Kościół Czeskobraterski. W chwili powstania obejmował ok. 120 tys. ewangelików reformowanych i 30 tys. luteran[2]. Pod koniec lat 20. XX wieku liczył ok. 150 000 wyznawców[3].
Ewangelicki Kościół Czeskobraterski jest zorganizowany na trzech płaszczyznach. Zgromadzeniem wszystkich wiernych jest sobór. Reprezentacją wiernych jest synod, złożony na wzór parlamentu z wybieralnych posłów. Kościół dzieli się na 14 diecezji (senioratów) i 264 zbory (parafie). Na czele kościoła jako jego reprezentant stoi Rada Synodalna złożona z 6 osób (3 osób świeckich i 3 osób duchownych).
Aktualnie Ewangelicki Kościół Czeskobraterski jest drugim pod względem liczebności kościołem chrześcijańskim w Czechach. Liczba jego wiernych przekracza 75 tys. Należy do Światowego Aliansu Kościołów Reformowanych i do Światowej Federacji Luterańskiej.
Senioraty
edytujKościół podzielony jest na 14 senioratów obejmujących 254 zbory:
- Seniorat praski (31 zborów)
- Seniorat podiebradzki (22 zbory)
- Seniorat południowoczeski (7 zborów)
- Seniorat zachodnioczeski (23 zbory)
- Seniorat ustecki (15 zborów)
- Seniorat liberecki (9 zborów)
- Seniorat kralowohradecki (16 zborów)
- Seniorat chrudimski (25 zborów)
- Seniorat policki (9 zborów)
- Seniorat horacki (16 zborów)
- Seniorat brneński (23 zbory)
- Seniorat wschodniomorawski (27 zborów)
- Seniorat morawskośląski (26 zborów)
- Seniorat ochranowski (nie tworzy ziemskiego obwodu, łączy byłe zbory Jednoty Braci Czeskich, które wstąpiły do EKC; obecnie 9 zborów)
Znani członkowie, duchowni
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Českobratrská církev evangelická. e-cirkev.cz. [dostęp 2020-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-29)]. (cz.).
- ↑ Trzysta lat tolerancji na Śląsku Cieszyńskim. Renata Czyż, Wacław Gojniczek, Daniel Spratek (redakcja). Cieszyn: Parafia Ewangelicko Augsburska w Cieszynie, 2010, s. 258. ISBN 978-83-907639-6-5.
- ↑ Elżbieta Pałka, Sytuacja kościołów i związków wyznaniowych w Czechach i na Słowacji, s. 144