Formuła 1 Sezon 1962

Sezon 1962 Mistrzostw Świata Formuły 1
	; Graham Hill 5 sierpnia 1962 roku podczas Grand Prix Niemiec
Inauguracja	20 maja
Zakończenie	29 grudnia
Liczba wyścigów	9
	Mistrzowie
Kierowcy	Graham Hill
Konstruktorzy	BRM
Poprzedni sezon	Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1962 Formuły 1 – trzynasty sezon Mistrzostw Świat Formuły 1.

Przebieg

Mistrzostwo konstruktorów zdobył zespół BRM, z mistrzem kierowców Grahamem Hillem. Jack Brabham stworzył własny zespół w którym także startował zdobywając 9 punktów. Meksykanin Ricardo Rodríguez w swoim debiucie zdobył 4 miejsce mając 20 lat i 123 dni, tym samym stał się najmłodszym zdobywcą punktów w F1. Rekord ten został pobity 38 lat później przez Jensona Buttona, który swoje punkty zdobył w wieku 20 lat i 67 dni. Pod koniec sezonu podczas kwalifikacji do niezaliczanej do mistrzostw świata Grand Prix Meksyku Rodríguez zginął w wypadku.

Eliminacje

Runda	Nazwa	Tor	Data	Pole position	Najszybsze okr.	Zwycięzca	Stajnia	Opony	Wyniki
1	Grand Prix Holandii	Circuit Park Zandvoort	20 maja	John Surtees	Bruce McLaren	Graham Hill	BRM	D	wyniki
2	Grand Prix Monako	Circuit de Monaco	3 czerwca	Jim Clark	Jim Clark	Bruce McLaren	Cooper-Climax	D	wyniki
3	Grand Prix Belgii	Circuit de Spa-Francorchamps	17 czerwca	Graham Hill	Jim Clark	Jim Clark	Lotus-Climax	D	wyniki
4	Grand Prix Francji	Rouen-Les-Essarts	8 lipca	Jim Clark	Graham Hill	Dan Gurney	Porsche	D	wyniki
5	Grand Prix Wielkiej Brytanii	Aintree Motor Racing Circuit	21 lipca	Jim Clark	Jim Clark	Jim Clark	Lotus-Climax	D	wyniki
6	Grand Prix Niemiec	Nürburgring	5 sierpnia	Dan Gurney	Graham Hill	Graham Hill	BRM	D	wyniki
7	Grand Prix Włoch	Autodromo Nazionale di Monza	16 września	Jim Clark	Graham Hill	Graham Hill	BRM	D	wyniki
8	Grand Prix Stanów Zjednoczonych	Watkins Glen International	7 października	Jim Clark	Jim Clark	Jim Clark	Lotus-Climax	D	wyniki
9	Grand Prix Południowej Afryki	Prince George Circuit	29 grudnia	Jim Clark	Jim Clark	Graham Hill	BRM	D	wyniki

Lista startowa

Najlepszy kierowca Lotusa – Jim Clark podczas Grand Prix Niemiec 1962

Kierowca teamu Lola-Climax – John Surtees (po lewej)

Kierowca teamu Ferrari, mistrz świata z sezonu 1961 – Phil Hill, podczas wyścigu na Nürburgring

Szwed Joakim „Jo” Bonnier podczas wyścigu w Niemczech

Team	Kierowcy	Starty
BRM	Graham Hill Richie Ginther Jackie Lewis Bruce Johnstone	9 9 1 1
Lotus-Climax	Trevor Taylor Jim Clark Innes Ireland Maurice Trintignant Jack Brabham Jo Siffert Jay Chamberlain Masten Gregory Nino Vaccarella Tony Shelly Lucien Bianchi John Campbell-Jones Gerry Ashmore Ernesto Prinoth Roger Penske Rob Schroeder Neville Lederle Ernie Pieterse	9 9 8 6 5 3 3 2 2 2 1 1 1 1 1 1 1 1
Cooper-Climax	Tony Maggs Bruce McLaren Jackie Lewis Ian Burgess Bernard Collomb Hap Sharp Timmy Mayer John Love	9 9 4 3 1 1 1 1
Lola-Climax	John Surtees Roy Salvadori	9 7
Porsche	Carel Godin de Beaufort Jo Bonnier Dan Gurney Ben Pon Heinz Schiller Heini Walter Nino Vaccarella	9 7 7 1 1 1 1
Ferrari	Phil Hill Giancarlo Baghetti Ricardo Rodríguez Lorenzo Bandini Willy Mairesse	6 4 4 3 3
Brabham-Climax	Jack Brabham	3
Lotus-BRM	Masten Gregory Jo Siffert Wolfgang Seidel Heinz Schiller Günther Seiffert Tony Shelly	4 2 2 1 1 1
de Tomaso-O.S.C.A.	Roberto Lippi	1
de Tomaso	Nasif Estéfano	1
LDS-Alfa Romeo	Doug Serrurier	1
Gilby-BRM	Keith Greene	2
ENB-Maserati	Lucien Bianchi	1
Emeryson-Climax	Tony Settember Wolfgang Seidel	2 1
Cooper-Alfa Romeo	Mike Harris	1

Klasyfikacja kierowców

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 5 najlepszych wyników

Poz.	Kierowca	NED	MON	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	RSA	Pkt.
1	Graham Hill	1	(6)^†	2	9^†	(4)	1	1	(2)	1	42 (52)
2	Jim Clark	9	NU	1	NU	1	4	NU	1	NU	30
3	Bruce McLaren	NU	1	NU	(4)	3	(5)	3	3	2	27 (32)
4	John Surtees	NU	4	5	5	2	2	NU	NU	NU	19
5	Dan Gurney	NU	NU	NW	1	9	3	13^†	5		15
6	Phil Hill	3	2	3		NU	NU	11	NW		14
7	Tony Maggs	5	NU	NU	2	6	9	7	7	3	13
8	Richie Ginther	NU	NU	NU	3	13	8	2	NU	7	10
9	Jack Brabham	NU	8^†	6	NU	5	NU		4	4	9
10	Trevor Taylor	2	NU	NU	8	8	NU	NU	12	NU	6
11	Giancarlo Baghetti	4		NU			10	5			5
12	Lorenzo Bandini		3				NU	8			4
13	Ricardo Rodríguez	NU	NW	4			6	14^†			4
14	Willy Mairesse		7^†	NU				4			3
15	Joakim Bonnier	7	5		NU	NU	7	6	13		3
16	Innes Ireland	NU	NU	NU	NU	16		NU	8	5	2
17	Carel Godin de Beaufort	6	NZ	7	6	14	13	10	NU	11^†	2
18	Masten Gregory	NU	NZ	NU	NU	7		12	6		1
19	Neville Lederle									6	1
–	Maurice Trintignant		NU	8	7		NU	NU	NU		0
–	Jackie Lewis	8	NZ		NU	10	17^†				0
–	John Love									8	0
–	Nino Vaccarella		NZ				15	9			0
–	Lucien Bianchi			9			16				0
–	Roger Penske								9		0
–	Bruce Johnstone									9	0
–	Jo Siffert		NZ	10	NU		12	NZ			0
–	Rob Schroeder								10		0
–	Ernie Pieterse									10	0
–	Ian Burgess					12	11	NZ			0
–	Tony Settember					11		NU			0
–	John Campbell-Jones			11^†							0
–	Hap Sharp								11		0
–	Heini Walter						14				0
–	Jay Chamberlain					15	NZ	NZ			0
–	Wolfgang Seidel	NS				NU	NZ				0
–	Roy Salvadori	NU	NU		NU	NU	NU	NU	NW	NU	0
–	Tony Shelly					NU	NZ	NZ			0
–	Keith Greene					NW	NU	NZ			0
–	Ben Pon	NU									0
–	Heinz Schiller						NU				0
–	Bernard Collomb						NU				0
–	Timmy Mayer								NU		0
–	Doug Serrurier									NU	0
–	Mike Harris									NU	0
–	Günther Seiffert						NZ				0
–	Gerry Ashmore							NZ			0
–	Ernesto Prinoth							NZ			0
–	Roberto Lippi							NZ			0
–	Nasif Estéfano							NZ			0
–	Jim Hall								NW		0
Poz.	Kierowca	NED	MON	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	RSA	Pkt.

Klasyfikacja konstruktorów

Punktacja:
Wyścig: 9-6-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 5 najlepszych wyników
Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty

Poz.	Konstruktor	NED	MON	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	RSA	Pkt.
1	BRM	1	(6)	2	(3)	(4)	1	1	(2)	1	42 (56)
2	Lotus-Climax	2	8	1	7	1	4	9	1	(5)	36 (38)
3	Cooper-Climax	(5)	1	NU	2	3	(5)	3	(3)	2	29 (37)
4	Lola-Climax	NU	4	5	5	2	2	NU	NU	NU	19
5	Porsche	6	5	7	1	9	3	(6)	5	11	18 (19)
6	Ferrari	3	2	3	WD	NU	6	4	WD		18
7	Brabham-Climax						NU		4	4	6
8	Lotus-BRM		NZ	NU	NU	NU	NU	12	6		1
–	Emeryson-Climax	NS				11		NU		WD	0
–	ENB-Maserati						16				0
–	Gilby-BRM					WD	NU	NZ			0
–	LDS-Alfa Romeo									NU	0
–	Cooper-Alfa Romeo									NU	0
–	De Tomaso							NZ			0
–	De Tomaso-Osca							NZ			0
Poz.	Konstruktor	NED	MON	BEL	FRA	GBR	GER	ITA	USA	RSA	Pkt.