Franciszek Zalewski (wojskowy)
Franciszek Zalewski (ur. 4 października 1882 w Pniewiskach, zm. 3 stycznia 1970 w Michalinie) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, doktor wszech nauk lekarskich, chirurg.
 podpułkownik lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 października 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 stycznia 1970 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 4 października 1882 we wsi Pniewiski, w ówczesnym powiecie konstantynowskim guberni siedleckiej, w rodzinie Mikołaja Michała (1851–1940) i Józefy z Tarkowskich (1853–1920)[1][2][3]. Był młodszym bratem Pauliny (1878–1981), której syn Józef Franciszek Kołodziejski (1903–1974) był podpułkownikiem dyplomowanym Wojska Polskiego[1].
15 listopada 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego, mianowany kapitanem lekarzem, zaliczony do rezerwy armii, powołany do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do szpitala załogi w Skierniewicach[4]. 24 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. W dalszym ciągu pełnił służbę w Szpitalu Wojskowym w Skierniewicach[5].
1 czerwca 1921 był słuchaczem Kursu Wyszkolenia Lekarzy Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym była kompania zapasowa sanitarna nr 2[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 144. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była nadal kompania zapasowa sanitarna nr 2[7]. W latach 1922–1923 pełnił służbę w Szpitalu Rejonowym we Włocławku, a jego oddziałem macierzystym był 8 batalion sanitarny[8]. W 1924 był przydzielony do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu na stanowisko naczelnego lekarza[9][10]. Następnie pełnił służbę w 6 Szpitalu Okręgowym we Lwowie[11]. 2 grudnia 1930 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 9. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[12][13]. W styczniu 1931 został przeniesiony do Szpitala Szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie na stanowisko starszego ordynatora[14]. W październiku tego roku został przeniesiony do 1 Szpitala Okręgowego w Warszawie na takie samo stanowisko[15][16]. Z dniem 30 listopada 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[17].
Po powrocie do kraju pracował jako konsultant w szpitalu w Olszynce Grochowskiej[1]. Zmarł 3 stycznia 1970 w Michalinie i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Otwocku[1][18].
Był żonaty z Zofią z Kowalewskich (1900–1975)[18].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości – 20 stycznia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19][2][20][21]
- Krzyż Walecznych[13]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Kolekcja rodziny Zalewskich, Kołodziejskich oraz Tarkowskich 1894-1990. Archiwum Państwowe w Siedlcach. [dostęp 2024-10-28].
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-28].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-28].
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919, poz. 4067.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 6 października 1920, s. 955.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 436, 963.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 315.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1168, 1194, 1200.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1061, 1081, 1382.
- ↑ Ku uczczeniu 1933 ↓, s. 76.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 711, 729.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 328.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 323.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 21.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 339.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 869.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 89.
- ↑ a b Franciszek Zalewski. Parafia św. Wincentego a Paulo w Otwocku. [dostęp 2024-10-28]., tu podano datę śmierci 4 stycznia 1970.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-28].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 19 marca 1931, s. 64.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Szkoła Podchorążych Artylerii. Ku uczczeniu dziesięciolecia 1923-1933. Michał Wieliczko-Wielicki (red.) Kazimierz Włodarkiewicz (ilustr.) Jan Zygmunt Kazikowski (ilustr.). Toruń: Szkoła Podchorążych Artylerii, 1933.