Hideo Kobayashi
Hideo Kobayashi (jap. 小林秀雄 Kobayashi Hideo; ur. 11 kwietnia 1902 w Tokio, zm. 1 marca 1983 tamże[1]) – japoński pisarz i krytyk literacki.
 Hideo Kobayashi, 1951 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
japońska |
| Dziedzina sztuki |
pisarz, krytyk literacki |
| Odznaczenia | |
| |
Studiował literaturę francuską na Uniwersytecie Tokijskim, który ukończył w 1927 roku[1]. Na początku lat 30. związał się z magazynem literackim Bungakukai, gdzie współpracował z takimi pisarzami jak Yasunari Kawabata, Riichi Yokomitsu i Rintarō Takeda[1][2]. W 1935 roku został wybrany redaktorem naczelnym tego czasopisma[1]. Zasłynął jako gwałtowny krytyk przeżywającej wówczas szczyt popularności w Japonii autotematycznej „powieści o sobie” (watakushi-shōsetsu)[2].
Prace Kobayashiego przyczyniły się do ukształtowania krytyki literackiej jako samodzielnej dziedziny działalności literackiej w Japonii[2]. Swoje najważniejsze dzieła poświęcił twórczości Fiodora Dostojewskiego, W.A. Mozarta i Vincenta van Gogha[1]. W okresie II wojny światowej obszar jego zainteresowań przesunął się z tematyki współczesnej w kierunku tradycyjnej sztuki japońskiej, później także muzyki i filozofii[1]. W latach 1978–1979 ukazało się zbiorcze wydanie rozpraw Kobayashiego w 13 tomach pt. Kobayashi Hideo zenshū[2].
W 1967 roku został odznaczony Orderem Kultury[2].