Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Irlandia Północna

część Wielkiej Brytanii

Irlandia Północna (ang. Northern Ireland; irl. Tuaisceart Éireann, wym. [ˈt̪ˠuəʃcəɾˠt̪ˠ ˈeːɾʲən̪ˠ]; Ulster Scots(inne języki) Norlin Airlann) – kraj stanowiący część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej[4][5]. Zajmuje północno-wschodnią część wyspy Irlandii. Jego stolicą jest Belfast. Część władzy ustawodawczej na rzecz kraju wykonuje Zgromadzenie Irlandii Północnej, utworzone w 1998 r. na podstawie przepisów ustawy o Irlandii Północnej, powstałej w ramach kończącego konflikt północnoirlandzki porozumienia wielkopiątkowego. Irlandia Północna współpracuje z Republiką Irlandii w niektórych obszarach, a porozumienie wielkopiątkowe przyznało Republice możliwość „przedstawiania poglądów i propozycji w celu rozwiązania sporów między dwoma rządami”[6].

Irlandia Północna
Northern Ireland
Tuaisceart Éireann
Norlin Airlann
Flaga
Flaga
Dewiza: Quis separabit?
(Kto nas rozdzieli?)
Hymn: Londonderry Air (nieoficjalnie)
Ustrój polityczny

monarchia konstytucyjna

Stolica

Belfast

Data powstania

3 maja 1921

Władca

Karol III

Premier

Michelle O’Neill

Powierzchnia

14 130 km²[1]

Populacja (2018)
• liczba ludności


1 881 641

• gęstość

133 os./km²

Waluta

Funt szterling (GBP, £)

Telefoniczny nr kierunkowy

+44 28

Domena internetowa

.uk, .eu

Strefa czasowa

UTC ±00:00
letnia: UTC+1

Język urzędowy

angielski (de facto)[2], irlandzki[3]

Religia dominująca

protestantyzm, katolicyzm

PKB (PSN) (2003)
 • całkowite 
 • na osobę


33,2 mld dolarów międzynar.
19 603 dolarów międzynar.

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie
Położenie na mapie
Flaga Irlandii Północnej z lat 1953–1972, obecnie nieoficjalne barwy używane niekiedy przez reprezentantów Irlandii Północnej m.in. podczas zawodów sportowych
Herb Irlandii Północnej z lat 1953–1972

Historia

edytuj

Irlandia Północna powstała w 1921 r., gdy po utworzeniu Wolnego Państwa Irlandzkiego sześć z dziewięciu hrabstw północno-wschodniej prowincji Ulster (irl. Ulaidh) pozostało przy Zjednoczonym Królestwie. W hrabstwach tych dominowali protestanci, w większości potomkowie szkockich i angielskich osadników, którzy sprzeciwiali się zwierzchnictwu katolickiej Irlandii.

Konflikty w Irlandii Północnej trwają od średniowiecza, kiedy cała wyspa Irlandia znalazła się pod panowaniem Królestwa Anglii. W XVII wieku rozpoczęto zasiedlanie Irlandii przez ludność angielską i szkocką, a ziemie dla osadników zdobywano, usuwając z nich właścicieli irlandzkich. Zapoczątkowało to wrogość między Anglikami a Irlandczykami, spotęgowaną różnicami religijnymi: Irlandczycy byli katolikami, przybysze zaś głównie protestantami. Liczne bunty i powstania doprowadziły w 1921 r. do utworzenia niepodległej Irlandii. W granicach Wielkiej Brytanii pozostała jednak Irlandia Północna, którą w większości zamieszkują protestanci pochodzenia angielskiego. Walkę o połączenie z Irlandią prowadziła Irlandzka Armia Republikańska (IRA). Pod koniec lat 60. XX wieku wybuchł krwawy konflikt w Irlandii Północnej pomiędzy republikanami dążącymi do zjednoczenia wyspy a unionistami. Dopiero w 1998 r. zawarto porozumienie pokojowe zwane wielkopiątkowym, za które dwaj jego współtwórcy – John Hume i David Trimble – otrzymali pokojową nagrodę Nobla. W 2005 r. Irlandzka Armia Republikańska ogłosiła całkowite rozbrojenie.

Na sytuację w Irlandii Północnej na początku XXI wieku wpływ miały stosunki demograficzne. Dwie najsilniejsze grupy etniczne – Irlandczycy i Brytyjczycy mieli własne wizje przyszłych losów kraju i najczęściej to narodowość determinowała opcje polityczne. Trwający przez wiele dekad konflikt między zwolennikami pozostania przez Irlandię Północną w Wielkiej Brytanii a zwolennikami włączenia jej do Republiki Irlandii został rozstrzygnięty w porozumieniu wielkopiątkowym.

Podział administracyjny

edytuj

Irlandia Północna podzielona jest na 11 dystryktów.

Miasta w Irlandii Północnej

edytuj

Demografia

edytuj

Zgodnie ze spisem przeprowadzonym w 2001 roku liczba mieszkańców Irlandii Północnej wynosiła 1 685 267. Poniższa lista pokazuje miejsce urodzenia objętych badaniem ludzi:

  • Irlandia Północna: 1 534 268 (91,0%)
  • Anglia: 61 609 (3,7%)
  • Szkocja: 16 772 (1,0%)
  • Walia: 3008 (0,2%)
  • Irlandia: 39 051 (2,3%)
  • inny kraj Unii Europejskiej: 10 355 (0,6%)
  • inny kraj spoza Unii Europejskiej: 20 204 (1,2%)

Spis został wykonany jeszcze przed otwarciem rynku Wielkiej Brytanii dla obywateli nowych krajów Unii Europejskiej – nie uwzględniają więc napływu licznych pracowników niepochodzących z Wysp Brytyjskich. Ponad 99% mieszkańców jest rasy białej, jest to największy odsetek w Wielkiej Brytanii.

Według spisu z 2011 roku populacja kraju wynosiła 1 810 863[7][8], co stanowiło około 30% całkowitej populacji wyspy Irlandii i około 3% populacji Wielkiej Brytanii.

W 2016 roku liczba północnoirlandzkiej ludności wyniosła 1 862 964[9].

Języki

edytuj

Według spisu powszechnego z 2021 roku większość mieszkańców kraju posługuje się językiem angielskim jako głównym (95,4%[a]), a posługiwać się nim dobrze lub bardzo dobrze potrafi 98,9% społeczeństwa. Językiem irlandzkim posługuje się jako głównym 0,3% mieszkańców (ok. 6 tys. osób), choć przynajmniej częściową znajomość tego języka zadeklarowało 12,4% (228 600) społeczeństwa. 10,4% (190 600) deklarowało przynajmniej częściową znajomość języka Ulster Scots, choć znikoma liczba osób posługuje się nim jako głównym. Język polski był głównym językiem dla 1,1% mieszkańców (20 100), a litewski dla 0,5% (9000)[10].

Język angielski jest de facto językiem urzędowym na terenie Irlandii Północnej; jego status nie jest uregulowany prawnie[2]. W grudniu 2022 roku status oficjalnego zyskał język irlandzki[3].

Wyznania religijne

edytuj

Według danych ze spisu statystycznego w 2021 roku 42,3% populacji Irlandii Północnej stanowili katolicy, 37,3% protestanci, 1,3% przynależało do innych wyznań a 17,4% nie identyfikowało się z żadną religią bądź żadnej nie zadeklarowało[11].

Wyznania religijne w Irlandii Północnej w latach 1961–2001
Religie 1961 1991 2001
Katolicy 34,9% 38,4% 40,3%
Prezbiteriański Kościół w Irlandii (Presbyterian Church in Ireland; kalwini) 29,0% 21,4% 20,7%
Kościół Irlandii (Church of Ireland; anglikanie) 24,2% 17,7% 15,3%
Inne religie (również inne wyznania protestanckie) 9,3% 11,5% 9,9%
Religia nieokreślona lub jej brak 2,0% 11,1% 14,0%

Irlandia Północna nie ma kościoła państwowego. Niegdyś ustanowiony Kościół Irlandii (Church of Ireland) został oddzielony od państwa ustawą 1869, która weszła w życie w 1871 roku. Obecnie skupia około 15,3% populacji Irlandii Północnej. Największym kościołem protestanckim jest Prezbiteriański Kościół Irlandii, skupiający około 20,7% populacji. Razem z innymi kościołami, protestanci stanowili około 53,1% populacji prowincji (2001).

Opcje polityczne mieszkańców

edytuj
 
Mapa pokazuje wyniki wyborów lokalnych na przestrzeni ostatnich lat.

Poglądy polityczne mieszkańców Irlandii Północnej w dużym stopniu związane są z ich wyznaniem religijnym. Najbardziej licznie reprezentowani są zwolennicy pozostania prowincji w granicach Zjednoczonego Królestwa (ok. 38% społeczeństwa), natomiast liczba osób pragnących przyłączenia do Irlandii wynosiła w 2004 niewiele ponad 20% osób. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zwolenników trzeciej opcji – powstania niezależnego państwa Irlandii Północnej – chęć taką deklaruje 29% protestantów (na 68% poglądów pro-brytyjskich) oraz 36% katolików (wobec 60%, będących zwolennikami zjednoczenia Irlandii). Ogólnie sondaże szacują liczbę osób, które mogłyby poprzeć trzecią opcję na 35%, a więc więcej niż pro-irlandzką[12].

Transport

edytuj

W Irlandii Północnej funkcjonują trzy lotniskaBelfast-City George Best, Belfast-International oraz Derry. Główne porty morskie znajdują się w Belfaście i Larne, które przewożą głównie pasażerów pomiędzy Irlandią Północną a Wielką Brytanią. Transport lokalny organizuje Translink, który należy do rządu (w przeciwieństwie do reszty Zjednoczonego Królestwa) posiada on wiele spółek w tym min. Ulsterbus, Goldline czy NI Railways, większość z nich zajmuje się transportem autobusowym, Translink operuje również transport publiczny w Belfaście (Metro) oraz Derry~Londonderry (Foyle Metro)

W Irlandii Północnej obowiązuje ruch lewostronny. Główne autostrady to M1 o długości 61 km, łącząca południowo-wschodni Belfast z Dungannon, M2 o długości 36 km, rozpoczynająca się w północnym Belfaście i kończąca w Antrim, M3 o długości 1,3 km, będąca mostem nad rzeką Lagan, łącząca się z autostradą M2 oraz M5 o długości 2,3 km, rozpoczynająca się w północnym Belfaście w mieście Newtownabbey.

  1. Dane dla osób w wieku co najmniej 3 lat.

Przypisy

edytuj
  1. Office for National Statistics. [dostęp 2016-07-11]. (ang.).
  2. a b Daithí Mac Síthigh, Official status of languages in the UK and Ireland [online], Queen's University Belfast, 2008, s. 1 [dostęp 2023-03-24] (ang.).
  3. a b Paul Ainsworth: 'Historic milestone' passed as Irish language legislation becomes law. The Irish News, 2022-12-06. [dostęp 2023-03-24]. (ang.).
  4. Countries within a country. number-10.gov.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-09)]. (ang.).
  5. Irlandia Północna, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-12-11].
  6. Northern Ireland Peace Agreement (The Good Friday Agreement) [online] [dostęp 2019-04-17] (ang.).
  7. Census 2011. Key Statistics for Northern Ireland. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).
  8. Census 2011. Key Statistics for Northern Ireland. [dostęp 2014-04-12]. (ang.).
  9. Population Clock Northern Ireland. [dostęp 2016-07-11]. (ang.).
  10. Main statistics for Northern Ireland Statistical bulletin Language. NISRA, 2022-09-22. [dostęp 2023-03-24]. (ang.).
  11. https://www.nisra.gov.uk/system/files/statistics/census-2021-main-statistics-for-northern-ireland-phase-1-statistical-bulletin-religion.pdf
  12. NI Life and Times Survey – 2003: UNINATID [online], www.ark.ac.uk [dostęp 2017-11-24].