Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Jan II Kastriota lub Jan Kastriota (alb. Gjon Kastrioti, wł. Ioanne Castriota[1] lub Giovanni Castriota[2], ur. między styczniem a czerwcem 1456, zm. 1505 lub 2 sierpnia 1514[3] w Canosa di Puglia) – albański książę i hrabia, syn Skanderbega i Doniki Kastrioti.

Jan II Kastriota
Ilustracja
Wizerunek Jana II Kastrioty autorstwa Pietra Cavotiego (wykonano dnia 6 III 1851)
Dane biograficzne
Dynastia

Kastrioci

Data i miejsce urodzenia

między styczniem a czerwcem 1456
Księstwo Kastrioti

Data i miejsce śmierci

1505 lub 2 sierpnia 1514
Canosa di Puglia, Królestwo Neapolu

Ojciec

Skanderbeg

Matka

Donika Kastrioti

Małżeństwo

Jelena Branković

Dzieci

Giorgio, Constantino, Federico, Alfonso, Ferrante, Maria

Życiorys

edytuj

Po śmierci Skanderbega w 1468 roku, dwunastoletni wówczas Jan Kastriota zwrócił się z prośbą do króla Neapolu Ferdynanda I o możliwość schronienia się wraz ze swoją matką na terenie jego królestwa[4]. Jan Kastriota odziedziczył hrabstwa Monte Sant’Angelo i San Giovanni Rotondo, nadane w 1464 roku Skanderbegowi przez króla Neapolu za udzielenie pomocy w walce przeciwko Janowi II Andegaweńskiemu[4].

W 1474 roku sprzedał Republice Weneckiej zamek w Krui[4][5][6].

W 1481 roku wziął udział w odzyskaniu miasta Otranto, okupowanego przez Imperium Osmańskie, za co został zwolniony z płacenia podatku od lenn[4]. W lipcu tego roku osiedlił się w Himarze, następnie dowodził wojskami buntującymi się przeciwko Imperium Osmańskiemu w celu wyzwolenia terenu Albanii[7][6][4]. Wspierał również siły Iwanowi I Crnojević, których celem było wyzwolenie Księstwa Zety[8]; udzielił również wsparcia greckiemu powstańcowi Krokodeilosowi Kladasowi[6]. Antyosmańskie powstanie zakończyło się klęską, a Jan Kastriota wrócił na teren Apulii[7].

W 1483 roku otrzymał zadanie ufortyfikowania miasta Vieste[4].

2 sierpnia 1485 roku Jan Kastriota przekazał Ferdynandowi I władzę nad miastami Monte Sant’Angelo i San Giovanni Rotondo w zamian za Soleto i Galatinę[3]; uzyskał również wypłatę w postaci 1800 dukatów rocznie[4].

Dnia 2 października 1495 roku uzyskał również władzę nad miastami Gagliano del Capo oraz Oria[3].

Życie prywatne

edytuj

Był żonaty z Jeriną Branković[1][2], córką Łazarza II Brankovicia i Heleny Paleolog[9][3][4]. Z Jeriną miał sześcioro dzieci: Giorgia, Constantina, Federica, Alfonso, Ferrantego i Marię[4].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj