Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Wikipedia

Janusz Chabior

polski aktor

Janusz Chabior (ur. 17 lutego 1963 w Legnicy) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Wielokrotnie nagradzany za rolę Wiktora w spektaklu Made in Poland Przemysława Wojcieszka[1] w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. Ekranizacja sztuki Made in Poland (2010) przyniosła mu Złote Lwy w Gdyni w 2010[2].

Janusz Chabior
Ilustracja
Fot. Robert Pałka
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1963
Legnica

Zawód

aktor

Współmałżonek

Anita Poddębniak
(rozwód)
Agata Wątróbska
(od 2020)

Lata aktywności

od 1993

Zespół artystyczny
Teatr Rozmaitości w Warszawie
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się i wychowywał w Legnicy[3]. Uczęszczał do Technikum Samochodowego[4][5]. Chciał też zostać marynarzem. W 1989 ukończył specjalizację teatralną w Państwowym Pomaturalnym Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy „SKiBA” we Wrocławiu[6]. Pracował w Hucie Miedzi „Legnica” i Galerii Sztuki Współczesnej BWA w Legnicy[2] oraz był lokajem w hotelu w Londynie[2].

Kariera

edytuj

W 1991 zadebiutował na profesjonalnej scenie Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w kabarecie Francuska sałatka, gdzie dostrzegł go Łukasz Pijewski[7], ówczesny dyrektor legnickiego teatru i zaangażował do głównej roli Łasicy w Teatrze weneckim Angela Beolca[8]. W latach 1992–2006 był związany z Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. W 2000 zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Współpracował z utalentowanymi reżyserami Jackiem Głombem, Krzysztofem Kopką[9] i Przemysławem Wojcieszkiem. Próbował też swoich prób jako scenarzysta teatralny (Plumpa czyś ty zwariowała?!) i reżyser (Wznowienie, Titi i Nunu). W 2004, na III Festiwalu Prapremier, zdobył wyróżnienie za rolę Rufusa w spektaklu Szaweł. W 2005 za kreację Wiktora, alkoholika, nauczyciela i miłośnika poezji Broniewskiego, w sztuce Made in Poland Przemysława Wojcieszka[1], otrzymał wiele nagród teatralnych, w tym w 11. Ogólnopolskim Konkursie na wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie, na 45. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych i IV Festiwalu Prapremier. W 2006 został aktorem Teatru Rozmaitości w Warszawie, gdzie pracował też jako reżyser, scenarzysta i asystent reżysera. 21 grudnia 2018 premierę miał spektakl Ucho prezesa czyli scheda, wystawiany w Teatrze 6. piętro, gdzie grał Antoniego[10].

W 1993 wziął udział w pierwszej części obliczonego na sześć odcinków cyklu Outsider Jana Jakuba Kolskiego, z którego ostatecznie powstał jedynie film Magneto[1]. Znalazł się w obsadzie holenderskiego dramatu Mike’a van Diema Charakter (1997), obsypanego wieloma nagrodami na całym świecie, w tym Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Waldemar Krzystek zaangażował go do roli porucznika Szczerby w przebojowej Małej Moskwie (2008). Zagrał potem w Helu (2009) Kingi Dębskiej, komedii sensacyjnej Ostatnia akcja (2009) Michała Rogalskiego, Świnkach (2009) Roberta Glińskiego, Kołysance (2010) Juliusza Machulskiego, Różyczce (2010) Jana Kidawy-Błońskiego, Ostatnim piętrze (2012) Tadeusza Króla, Hardkor Disko (2014) Krzysztofa Skoniecznego, Służb specjalnych (2014) Patryka Vegi i Wołyniu (2016) Wojciecha Smarzowskiego. Za rolę Wiktora w ekranizacji Made in Poland (2010) odebrał Złote Lwy w Gdyni.

Wystąpił gościnnie w serialach TVP, takich jak Lokatorzy (2000, 2003, 2005), Na dobre i na złe (2004), Egzamin z życia (2005) czy Pitbull (2005), oraz Polsatu - Adam i Ewa (2000–2001) i Świat według Kiepskich (1999–2005)[11]. W 2009 przyjął rolę Artura Jaśkiewicza, redaktora naczelnego pisma „Kraj” w telenoweli TVN Na Wspólnej, a w 2011 trafił do obsady serialu kryminalnego TVP1 Komisarz Alex w roli patologa Leona Bergera. Wystąpił jako Antoni w serialu Ucho Prezesa (2017–2019).

W 2019 zagrał w siedmiu jednominutowych filmikach z serii A co gdyby?, reklamujących serwis OLX.

Życie prywatne

edytuj

Ze związku z dziennikarką Barbarą Chabior ma syna Nikodema (ur. 1988 we Wrocławiu)[12]. Był żonaty z aktorką Anitą Poddębniak, rozwiedli się w 2013[5][13]. W 2019 zaręczył się z Agatą Wątróbską, aktorką i artystką kabaretową[14], a 20 czerwca 2020 wzięli ślub[15].

Filmografia

edytuj

Dubbing

edytuj

Role teatralne

edytuj
  • 2000: Ballada o Zakaczawiu, reż. Jacek Głomb, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
  • 2002: Obywatel M – historyja, reż. Jacek Głomb, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
  • 2004: Made In Poland, reż. Przemysław Wojcieszek, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
  • 2004: Portowa opowieść, reż. Paweł Kamza, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
  • 2004: Szaweł, reż. Jacek Głomb, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
  • 2004: Tlen, Iwan Wyrypajew, reż. Aleksandra Konieczna, Teatr Rozmaitości w Warszawie (w obsadzie od 2007 roku)
  • 2005: Cokolwiek się zdarzy, kocham cię, reż. Przemysław Wojcieszek, Teatr Rozmaitości w Warszawie (w obsadzie od 2006 roku)
  • 2006: Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku, reż. Przemysław Wojcieszek, Teatr Rozmaitości w Warszawie
  • 2006: Operacja „Dunaj”, reż. Jacek Głomb, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
  • 2006: Weź, przestań, reż. Jan Klata, Teatr Rozmaitości w Warszawie
  • 2007: Szewcy u bram, reż. Jan Klata, Teatr Rozmaitości w Warszawie
  • 2009: Moralność pani Dulskiej, czyli w poszukiwaniu zagubionego czakramu, reż. Bartosz Szydłowski, Teatr Łaźnia Nowa
  • 2010: „Sprzedawcy Gumek” reż Artur Tyszkiewicz, Teatr Imka
  • 2010: Oczarowanie, reż. Marek Fiedor, Teatr Studio
  • 2011: Generał, reż. Aleksandra Popławska i Marek Kalita, Teatr Imka
  • 2020: "ART" reż. Eugeniusz Korin, Teatr 6 piętro

Teledyski

edytuj
Rok Tytuł Wykonawca Reżyser
2010 „Krzyżówka dnia” Monika Brodka Krzysztof Skonieczny
„Magnes” Pogodno
2011 „Nomada” Katarzyna Nosowska
„Komedia” Muzykoterapia
„Nie ma cwaniaka na warszawiaka” Projekt Warszawiak Krzysztof Skonieczny i Marcin Starzecki
„Ukryte” Myslovitz
2012 „Defto” Jamal Krzysztof Skonieczny
„Mogliśmy wszystko” donGURALesko
2014 „Chleb” Mister D. & Anja Rubik
2020 „SzubienicaPestycydyBroń” Quebonafide Mateusz Białęcki i Kamil “Tarniu” Tarnowski
2023 „MOONWALK” Fonos Edward Grygianiec
2023 „Cichy szał” Antoni Roker Maciej Motylewski

Osiągnięcia

edytuj
  • 1995: Nagroda – „Platynowy Iglak”
  • 2004: Wyróżnienie za rolę Rufusa w przedstawieniu „Szaweł” na III Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy
  • 2005: Nagroda główna za rolę Wiktora w „Made in Poland” na V Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość Przedstawiona” w Zabrzu
  • 2005: Nagroda aktorska za Wiktora w „Made in Poland” na IV Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy
  • 2005: Nagroda – Złota Iglica za rolę Wiktora w „Made in Poland”
  • 2005: Nagroda za rolę Wiktora w przedstawieniu „Made in Poland” na XI Ogólnopolskim Konkursie Na Wystawienie Sztuki Współczesnej w Warszawie
  • 2005: Nagroda za rolę Wiktora w przedstawieniu „Made in Poland” Przemysława Wojcieszka na XLV Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu

Nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Janusz Chabior - Najnowsze informacje. Wirtualna Polska. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (pol.).
  2. ↑ a b c Anna Serediukow („Zwierciadło”, nr 7/2015): Chabior: „trochę nabroiłem, trochę odkupiłem”. Legnicka Gazeta Teatralna. [dostęp 2019-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-31)]. (pol.).
  3. ↑ Personalidade: Janusz Chabior (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2019-07-30]. (port.).
  4. ↑ Absolwenci samochodówki spotkali się po latach. Edukacja.Legnica.pl. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (pol.).
  5. ↑ a b „Życie na Gorąco”, nr 37, 10 września 2015, s. 29
  6. ↑ Pierwsza koperta jest od Janusza Chabiora. „Gadżety na dobry dzień”. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (pol.).
  7. ↑ Łukasz Pijewski. filmpolski.pl.
  8. ↑ Łukasz Maciejewski (2011-04-04): Trzydziestu facetów i ani jednej dziewczyny. Onet.pl. [dostęp 2019-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (pol.).
  9. ↑ Krzysztof Kopka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-08].
  10. ↑ Ucho Prezesa czyli SCHEDA. Teatr 6. piętro. [dostęp 2019-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (pol.).
  11. ↑ Janusz Chabior. ČSFD.cz. [dostęp 2019-07-30]. (cz.).
  12. ↑ Nikodem Chabior. Talent Bank. [dostęp 2019-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-31)]. (ang.).
  13. ↑ Janusz Chabior i Eryk Lubos z partnerkami. Fakt.pl. [dostęp 2016-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-30)]. (pol.).
  14. ↑ Janusz Chabior zaręczył się! Kim jest narzeczona 56-letniego aktora?. „Gala”. [dostęp 2019-08-09]. [zarchiwizowane (2019-08-09)]. (pol.).
  15. ↑ Sergiusz Królak (2020-06-21): Janusz Chabior już po ślubie! Mamy piękne zdjęcia nowożeńców. plejada.pl. [dostęp 2020-06-21]. (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Chabior&oldid=75152475”