Japońskie Morskie Siły Samoobrony

Japońskie Morskie Siły Samoobrony
海上自衛隊
*(Kaijō Jieitai)*
Państwo	Japonia
Siły zbrojne	Japońskie Siły Samoobrony
Data utworzenia	1954
Prefiks	JDS
Bandera
	Multimedia w Wikimedia Commons

Japońskie Morskie Siły Samoobrony (jap. 海上自衛隊 Kaijō Jieitai) – faktyczny morski współczesny rodzaj sił zbrojnych Japonii, którego zadaniem jest morska obrona kraju. Jako część Sił Samoobrony powstały w roku 1954, kiedy Aktem o Siłach Samoobrony zostały wyodrębnione jako samodzielny rodzaj sił zbrojnych z powstałych w 1952 roku Sił Bezpieczeństwa Przybrzeżnego.

Historia

Po przegranej przez Japonię II wojnie światowej okupacyjne władze amerykańskie zarządziły całkowitą demilitaryzację kraju. Dopiero 1 maja 1948 roku dla walki z przestępczością i przemytem powołano straż wybrzeża – Agencję Bezpieczeństwa Morskiego (Kaijō Hoanchō)^[1]. Wraz ze stopniowym znoszeniem restrykcji okupacyjnych, 26 kwietnia 1952 roku w ramach straży przybrzeżnej utworzono Straż Morską lub Siły Bezpieczeństwa Przybrzeżnego (Kaijō Keibitai)^[1]. 1 lipca 1954 roku, wraz z powołaniem Sił Samoobrony, na bazie Straży Morskiej powołano Morskie Siły Samoobrony (Kaijō Jieitai, w skrócie Kaiji)^[1]. Jedynie potocznie określane są jako japońska marynarka wojenna (Kaigun)^[1]. Stosowana jest też nazwa angielska Maritime Self-Defense Force (MSDF)^[1].

Główny komponent operacyjny marynarki stanowią Siły Eskortowe (Goei Kantai) z dowództwem w Yokosuka, utworzone w 1961 roku, grupujące flotylle i dywizjony niszczycieli^[2]. Drugi z podstawowych komponentów operacyjnych stanowią Siły Podwodne (Sensui Kantai), utworzone w 1981 roku^[2]. Trzeci podstawowy komponent morski stanowią Siły Przeciwminowe, obejmujące też okręty desantowe. W skład Morskich Sił Samoobrony wchodzą również ich Siły Lotnicze^[2]. W 2016 roku japońska marynarka posiadała około 130 okrętów, 300 statków powietrznych i 45,3 tysiąca personelu^[3].

Z powodów politycznych, największe okręty nawodne, stanowiące trzon marynarki, określane są w Japonii formalnie jako eskortowce (goeikan), a na zewnątrz jako niszczyciele, nosząc odpowiadające klasie niszczycieli angielskie prefiksy numerów burtowych zaczynające się od DD (ang. destroyer)^[4]. Dotyczy to też czterech niszczycieli śmigłowcowych (DDH) typów Izumo i Hyūga, które w rzeczywistości stanowią śmigłowcowce, oraz ośmiu wielkich niszczycieli rakietowych (DDG) typów Kongō, Atago i Maya, które w literaturze bywają uznawane za krążowniki^[4]^[5]. Te ostatnie okręty stanowią trzon japońskiej obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, wyposażone w amerykański system kierowania ogniem Aegis, modernizowany począwszy od 2007 roku do wersji antybalistycznej Aegis BMD^[4]. Dużymi okrętami z możliwością operowania z nich śmigłowców są też trzy okręty desantowe doki^[4].

Pozostałe duże jednostki nawodne w 2016 roku stanowiły dwa niszczyciele rakietowe (DDG typu Hatakaze), 28 wielozadaniowych eskortowców (DD, odpowiadających niszczycielom rakietowym lub fregatom) oraz 6 niszczycieli eskortowych lub fregat (DE)^[4]. W 2016 roku Japonia miała 17 okrętów podwodnych o napędzie spalinowo-elektrycznym^[4].

Okręty

Typ	Okręty	Wejście do służby	Wyporność (t)	Długość (m)
Niszczyciele śmigłowcowe (DDH) (4)
Niszczyciele śmigłowcowe typu Izumo	„Izumo” „Kaga”	2015	27 000	248
Śmigłowcowce typu Hyūga	„Hyūga” „Ise”	2009–2011	19 000	197
Okręty desantowe-doki (3)
Okręty desantowe typu Osumi	„Ōsumi” „Shimokita” „Kunisaki”	1998–2003	14 000	178
Niszczyciele rakietowe (DDG) (8)
Niszczyciele rakietowe typu Maya	„Maya” „Haguro” (w budowie)	2017–2021	10 250	170
Niszczyciele rakietowe typu Atago	„Atago” „Ashigara”	2007–2008	10 000	170
Niszczyciele rakietowe typu Kongō	„Kongō” „Kirishima” „Myōkō” „Chōkai”	1993–1998	9500	161
Niszczyciele rakietowe typu Hatakaze	„Shimakaze” (dalszy 1 szkolny)	1986–1988	4650	150
Małe niszczyciele (DD) (31) (Fregaty)
Niszczyciele rakietowe typu Asahi	„Asahi” „Shiranui”	2018–2019	6800	151
Niszczyciele rakietowe typu Akizuki	„Akizuki” „Teruzuki” „Suzutsuki” „Fuyuzuki”	2012–2014	6800	150,5
Niszczyciele rakietowe typu Takanami	„Takanami” „Onami” „Makinami” „Sazanami” „Suzunami”	2003–2006	4650	150
Niszczyciele rakietowe typu Murasame	„Murasame”, „Harusame” „Yūdachi”, „Kirisame” „Inazuma”, „Samidare” „Ikazuchi”, „Akebono” „Ariake”	1996–2002	5100	151
Niszczyciele rakietowe typu Asagiri	„Asagiri”, „Yamagiri” „Yūgiri”, „Amagiri” „Hamagiri”, „Setogiri” „Sawagiri”, „Umigiri”	1988–1991	4200	137
Niszczyciele rakietowe typu Hatsuyuki	„Matsuyuki” (dalsze 2 szkolne)	1984–1987	3800	130
Niszczyciele eskortowe (6) (Fregaty)
Fregaty rakietowe typu Abukuma	„Abukuma” „Jintsu” „Oyodo” „Sendai” „Chikuma” „Tone”	1989–1993	2500	109
Okręty podwodne (16)
Okręty podwodne typu Sōryū	„Sōryū” „Unryū” „Hakuryū” „Kenryū” „Zuiryū” „Kokuryū”	2009–	4200	84
Okręty podwodne typu Oyashio	„Michishio” „Uzushio” „Makishio” „Isoshio” „Narushio” „Kuroshio” „Takashio” „Yaeshio” „Setoshio” „Mochishio”	1998–2008	3000	81,7

Lotnictwo

Zdjęcie	Statek	Typ	Wersja	W służbie^[6]	Uwagi
Samoloty
	Lockheed P-3 Orion	patrolowy/ZOP/ELINT	P-3C EP-3C OP-3C UP-3C UP-3D	73 5 5 1 3	Zbudowane na licencji przez Kawasaki.
	Kawasaki P-1	patrolowy/ZOP	P-1	33
	Lockheed C-130 Hercules	transportowy	KC-130R	1	Łącznie 6 wróci do służby.
	Beechcraft King Air	treningowy aerofotogrametria	TC-90 UC-90	27 5
	Learjet 36	rozpoznawczy	U-36A	4
	Fuji T-5	szkolny	T-5	50
	PS-1 Shin Meiwa	SAR	US-1A	2
	ShinMaywa US-2	SAR	US-2	5
Śmigłowce
	Mitsubishi SH-60	pokładowy, ZOP	SH-60J SH-60K	46 39
	Mitsubishi UH-60	SAR	UH-60J	19
	Sikorsky MH-53E Sea Dragon	zwalczanie min	S-80-M-1	10
	AgustaWestland AW101	transportowy zwalczanie min	CH-101 MCH-101	2 5	Część montowana przez Kawasaki.
	McDonnell Douglas MD-500	szkolny	OH-6D OH-6J	5 4	Licencyjne Kawasaki.
	Eurocopter EC135	szkolny	TH-135	10	Zamówiono 15.

Wycofane okręty (niektóre)

Typ	Zdjęcie	Okręty	Wejście do służby	Wyporność (t)	Długość (m)
Niszczyciele typu Shirane		„Kurama” „Shirane”	1981	7500	159
Okręty podwodne typu Harushio		„Asashio” (szkolny)	1994	2750	77

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Wieliczko 2017 ↓, s. 26.
↑ ^a ^b ^c Wieliczko 2017 ↓, s. 30-31.
↑ Wieliczko 2017 ↓, s. 27.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Wieliczko 2017 ↓, s. 37-38.
↑ Marcin Schiele. Japońskie fregaty rakietowe typu Murasame. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 1′00. V (20), s. 12, styczeń-luty 2000. Warszawa: Magnum X.
↑ World Air Forces 2015 - Flightglobal.. globalaviationaerospace.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. globalaviationaerospace.com, 2014-12-11.

Bibliografia

JMSDF. [dostęp 2012-05-10]. (ang.).
Leszek Wieliczko. Flota Wschodzącego Słońca. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8/2017. XXI (181), 2017. ISSN 1426-529X.

Linki zewnętrzne

Morska potęga współczesnej Japonii. [dostęp 2017-02-08]. (pol.).

[CITEREFWieliczko201726-1] Wieliczko 2017 ↓, s. 26.

[CITEREFWieliczko201730-31-2] Wieliczko 2017 ↓, s. 30-31.

[CITEREFWieliczko201727-3] Wieliczko 2017 ↓, s. 27.

[CITEREFWieliczko201737-38-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Wieliczko 2017 ↓, s. 37-38.

[5] Marcin Schiele. Japońskie fregaty rakietowe typu Murasame. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 1′00. V (20), s. 12, styczeń-luty 2000. Warszawa: Magnum X.

[6] World Air Forces 2015 - Flightglobal.. globalaviationaerospace.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. globalaviationaerospace.com, 2014-12-11.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]