Kadoorie
Kadoorie (hebr. כדורי) – wieś młodzieżowa położona w Samorządzie Regionu Ha-Galil ha-Tachton, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Siedziba Szkoły Rolniczej Kadoorie.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Poddystrykt | |
| Samorząd Regionu | |
| Wysokość |
145 m n.p.m. |
| Populacja (2013) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
15242 |
Położenie na mapie Dystryktu Północnego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 32°42′16″N 35°24′15″E/32,704444 35,404167
| |
Położenie
edytujKadoorie jest położona na wysokości od 120 do 140 metrów n.p.m. na płaskowyżu Sirin w Dolnej Galilei, na północy Izraela. W kierunku zachodnim i północno-zachodnim wznosi się masyw górski Hare Nacerat, natomiast w odległości 2 km na południowy zachód od wsi wznosi się samotna góra Tabor. Wzgórza po stronie zachodniej są zalesione. Tereny na północ, południe i wschód od wsi są wykorzystywane rolniczo. Po stronie zachodniej przepływa strumień ha-Sziva, a po stronie wschodniej strumień Keszet. Łączą się one na południe od wsi. Okoliczny teren opada ku południowemu wschodowi. W jej otoczeniu są miejscowości Szibli-Umm al-Ganam, Ein Mahil, Kefar Kama i Kefar Tawor, kibuc Bet Keszet, oraz moszawy Ilanijja, Sede Ilan i Szadmot Dewora.
Kadoorie jest położone w Poddystrykcie Tyberiada, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Historia
edytuj
W 1922 roku zmarł żydowski biznesmen i filantrop sir Ellis Kadoorie (1865-1922). Urodził się on w Iraku, będącym wówczas częścią Imperium Osmańskiego. W ciągu kilku lat prowadząc działalność gospodarczą w brytyjskich koloniach Hongkongu i Szanghaju dorobił się wielkiego majątku. W swoim testamencie zapisał 140 tys. £ na utworzenie żydowskiej szkoły rolniczej w Brytyjskim Mandacie Palestyny. Przekazał tę kwotę wierząc w prawdziwość obietnic Deklaracji Balfoura i Konferencji w San Remo, że w Palestynie powstanie siedziba narodowa Żydów. Administracja Mandatu Palestyny zablokowała jednak te środki finansowe, uważając, że społeczność żydowska w Palestynie nie ma pełnych praw dysponowania nimi. Wysoki Komisarz Palestyny sir Herbert Samuel powołał specjalną komisję do zbadania tematu[1]. Żydowski geograf i historyk Zev Vilnay postawił następujące pytanie: „Podczas gdy darczyńca nie określił w swoim testamencie, że pieniądze są przeznaczone dla Żydów, ale dla Izraela - w języku obcych Izrael był Palestyną”[2]. W rezultacie przedłużających się dysput prawnych, brytyjskie władze podjęły decyzję o użyciu funduszy na utworzeniu dwóch szkół rolniczych, które zostały nazwane na cześć fundatora Kadoorie. W ten sposób w 1930 roku w Tulkarm utworzono Instytut Kadoorie dla ludności arabskiej, a 22 czerwca 1933 roku u stóp góry Tabor powstała Szkoła Rolnicza Kadoorie dla ludności żydowskiej[3].
Szkoła Rolnicza Kadoorie bardzo szybko zyskała sobie miano najlepszej szkoły rolniczej w Mandacie Palestyny. Wielu przywódców ruchu syjonistycznego wysyłało do niej swoje dzieci. Głównym celem działalności szkoły było przygotowywanie studentów do kontynuowania specjalistycznych studiów wyższych na uczelniach w Europie. Przy szkole powstała niewielka wieś, w której mieszkali pracownicy oraz nauczyciele. W międzyczasie, w poszukiwaniu skutecznego rozwiązania narastającego konfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjęta Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że wieś Kadoorie miała znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego[4]. Arabowie odrzucili tę rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. W trakcie jej trwania rejon wioski zajęły siły żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Po wojnie, władze państwa Izrael uznały tutejszą szkołę za państwową instytucję edukacyjną.
Demografia
edytujZgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2013 roku we wsi Kadoorie żyło 169 mieszkańców - źródło nie podają informacji o ich narodowości lub wyznaniu. Jest to niewielka wieś, której populacja charakteryzuje się niewielkim, lecz stałym spadkiem liczebności. Według danych z 2011 roku przyrost naturalny w porównaniu do poprzedniego roku wyniósł -0,6%[5][6][7].
Źródło danych: Central Bureau of Statistics.
Gospodarka i infrastruktura
edytuj
Lokalna gospodarka jest całkowicie podporządkowana pod funkcjonowanie tutejszej szkoły rolniczej. W związku z tym koncentruje się ona wszelkich usługach rolniczych, a także organizowaniu kursów technicznych, np. obsługi ciągnika rolniczego. Przy wiosce znajduje się stacja benzynowa oraz remiza straży pożarnej.
Transport
edytujZe wsi wyjeżdża się lokalną drogą na wschód na drogę nr 65, którą jadąc na północ dojeżdża się do kibucu Bet Keszet i dalej do moszawów Ilanijja i Sede Ilan oraz węzła drogowego z drogą ekspresową nr 77. Natomiast jadąc na południe dojeżdża się do miejscowości Kefar Tawor.
Edukacja i kultura
edytujNajważniejszą tutejszą instytucją edukacyjną jest Szkoła Rolnicza Kadoorie[8]. Jest tu także regionalne centrum kultury, przy którym mieści się siedziba Towarzystwa Przyrody
Przypisy
edytuj- ↑ Rosenthal 1979 ↓, s. 283.
- ↑ Vilnai 1980 ↓, s. 264.
- ↑ Segew 1999 ↓, s. 232,233.
- ↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2015-01-15]. (ang.).
- ↑ Dane statystyczne 2012 r.. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2015-01-15]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2015-01-15]. (hebr.).
- ↑ Dane statystyczne z lat 2001-2012. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2015-01-15]. (hebr.).
- ↑ Kadoorie Agricultural High School. [w:] Kadoorie Agricultural High School [on-line]. [dostęp 2015-01-15]. (hebr.).
Bibliografia
edytuj- Jemima Rosenthal: Chronology of the History of the Jewish community in the Land of Israel. Jerusalem: Jad Ben-Cewi, 1979.
- Tom Segew: Days of anemones - Land of Israel during the British Mandate. Crown Publishing, 1999.
- Zeev Vilnai: Galilee Guide 1941. Ariel Publishing House, 1980.