Karol Kozłowski (architekt)
Karol Kozłowski (ur. 10 marca 1847 w Warszawie lub Poznaniu, zm. 21 czerwca 1902 w Karlsbadzie) – polski architekt.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Praca | |
| Styl | |
Życiorys
edytujBył synem Aleksandra i Karoliny z domu Szilling. W latach 1861–1866 był uczniem liceum w Douai we Francji. Po powrocie do Warszawy studiował architekturę m.in. pod kierunkiem Juliana Ankiewicza. Zdał egzamin budowniczego I klasy.
Samodzielną praktykę architektoniczną ropoczął w latach 80. XIX wieku. Projektował głównie budynki użyteczności publicznej w stylu eklektycznym. Łączył w nich elementy renesansowe z barokową stylistyką[1]. W latach 90. XIX wieku był członkiem Spółki Artystycznej Malarzy, Rzeźbiarzy i Budowniczych, znanej jako „Salon Artystyczny”. Uprawiał też malarstwo i muzykę. Skomponował marsza i mazura na orkiestrę oraz walca Filharmonia.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 73-4-19/20)[2].
Życie prywatne
edytujZ małżeństwa z Cecylią z domu Czajkowską miał synów Zygmunta, Bolesława (zmarł jako dziecko w 1878[2]) i Mieczysława.
Wybrane projekty i realizacje
edytuj- zakład kąpielowy przy źródłach żelazistych w Nałęczowie (1870);
- muzeum pszczelarstwa i muzeum rybactwa w Warszawie (1880) – niezrealizowany;
- pałacyk dla H. Zabiełły w Łabunowie pod Kownem (1882);
- teatr w Ciechocinku (1884) – niezrealizowany;
- przebudowa pałacu Brühla w Warszawie na potrzeby centralnego urzędu telegraficznego Królestwa Polskiego (1885–1887);
- gmach Teatru przy ulicy Namiestnikowskiej w Lublinie (1886);
- kaplica grobowa Karola Scheiblera (1889) – niezrealizowany;
- teatr w Mińsku Litewskim (1890);
- kościół w Częstochowie (1892) – niezrealizowany;
- kościół parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sosnowcu (1893) i jego plebanii (1901)[3];
- Kasa Oszczędnościowa we Lwowie (1894) – niezrealizowany;
- teatr Bristol w Warszawie (1899) – niezrealizowany;
- przebudowa kościoła na Jasnej Górze (1901) – niezrealizowany;
- dom przy ulicy Nowogrodzkiej 46 w Warszawie (1909)
- gmach Filharmonii Narodowej przy ulicy Jasnej w Warszawie (1909);
- budynek rotundy przy ulicy Oboźnej na Dynasach dla obrazu „Panorama Tatr” (1896);
- budynek rotundy przy ulicy Karowej 18 w Warszawie dla obrazu Jana Styki „Golgota” (1896);
- kamienic czynszowych m.in. przy ulicy Nowogrodzkiej 46 i Wilczej 22 w Warszawie;
- dwór w Burcu;
- kościół w Miastkowie;
- przebudowa kościoła parafialnego w Żelechowie.
Upamiętnienie
edytujW kruchcie bazyliki katedralnej Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu ku czci Karola Kozłowskiego wmurowano ufundowane przez jego żonę i syna kamienne epitafium[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Katarzyna Puczyńska, Joanna Zętar, Karol Kozłowski (1847–1902) - Leksykon - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2024-10-30] (pol.).
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: Karol Kozłowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-07-30].
- ↑ a b Adam Gołębiowski, Katedra: 130. rocznica poświęcenia kamienia węgielnego - Diecezja Sosnowiecka [online], Katedra: 130. rocznica poświęcenia kamienia węgielnego - Diecezja Sosnowiecka, 25 października 2023 [dostęp 2024-03-14] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Andrzej K. Olszewski Karol Kozłowski [w:} Polski Słownik Biograficzny tom XIV wyd. 1968-1969
- Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 379. ISBN 83-01-08836-2.
Linki zewnętrzne
edytuj- Karol Kozłowski architekt [online], fotopolska.eu [dostęp 2023-07-30].