Kazimierz Chodkiewicz
Kazimierz Stanisław Chodkiewicz (ur. 17 października 1892 we Lwowie, zm. 16 maja 1980 w Londynie) – pułkownik żandarmerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, filozof, ezoteryk i teozof.
| |
 pułkownik żandarmerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 maja 1980 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Sztab Naczelnego Wodza |
| Stanowiska |
szef żandarmerii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 17 października 1892 roku we Lwowie, w rodzinie Mieczysława i Amalii z domu Trelka[1]. Po ukończeniu gimnazjum został przyjęty na Uniwersytet Franciszkański we Lwowie. Studiował języki klasyczne, filozofię i pedagogikę[2]. Ukończył studia z tytułem magistra[3]. Od 1 lipca 1914 do 28 października 1918 służył w cesarskiej i królewskiej Armii[4].
W grudniu 1918 roku został wcielony do Lotnego Oddziału Żandarmerii Polowej we Lwowie. 22 maja 1920 roku został przeniesiony z 6/II batalionu wartowniczego, stacjonującego na terenie Okręgu Generalnego „Lublin”, do Dowództwa Żandarmerii Wojskowej, przy czym przydział służbowy był „czasowy aż do reaktywacji”[5]. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w żandarmerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w dywizjonie żandarmerii wojskowej nr 5 w Krakowie[6].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[7]. W styczniu 1923 roku przeniesiony został z 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie do Centralnej Szkoły Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisko instruktora[8]. W następnym roku mianowany został dyrektorem nauk – zastępcą komendanta szkoły (w 1927 roku przeformowanej w dywizjon szkolny żandarmerii)[9]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[10]. Funkcję dyrektora nauk pełnił do stycznia 1930 roku. W grudniu 1929 został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy 10 dywizjonu żandarmerii w Przemyślu[11]. Od 1933 do 1939 roku był dowódcą 6 dywizjonu żandarmerii we Lwowie[12]. 27 czerwca 1935 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[13][14].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą żandarmerii Armii „Karpaty”. Następnie przedostał się na Węgry i do Francji. 16 marca 1940 roku przybył do Paryża i przejął od majora Czesława Mańkowskiego obowiązki szefa żandarmerii przy Naczelnym Wodzu i Ministrze Spraw Wojskowych[15]. Po klęsce Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie w latach 1940–1944 oraz 1946-1973 był szefem żandarmerii Sztabu Naczelnego Wodza i Ministerstwa Obrony Narodowej[16]. W 1944 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów żandarmerii[17].
9 września 1963 roku został wybrany na członka Rady Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu wyborczego w Londynie[18]. Członkiem Rady pozostawał do jej rozwiązania 20 lipca 1968 roku. Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari, powoływany 7 marca 1960[19], 7 marca 1964[20][21], 7 marca 1966[22][23]. Uchwałą Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z 26 września 1946 roku został pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu w 1971 roku.
Kazimierz Chodkiewicz był członkiem loży „Orzeł Biały” zakonu Le Droit Humain do czasu jej samorozwiązania w 1938 roku. Od 1945 roku był członkiem loży „International Concord” tego zakonu. Od 1940 roku był członkiem Towarzystwa Teozoficznego w Edynburgu. W 1947 roku został założycielem i prezesem polskiego Ogniwa „Wawel” Towarzystwa Teozoficznego w Anglii. Autor wielu prac z zakresu ezoteryki, m.in. „Kraków. Ognisko sił tajemnych”.
Zmarł 16 maja 1980 w Londynie[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5748[1][24]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 3 maja 1961 roku „za zasługi położone w pracy w Sztabie Głównym”[25]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[1][24]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[26][14]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Święch 1992 ↓, s. 8.
- ↑ a b Żałobna karta. „Biuletyn”. Nr 38, s. 99, Czerwiec 1980. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 432.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920 roku, s. 798.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 292.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 23 lutego 1923 roku, s. 136.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 962, 965, 1393.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 737.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 392.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 836.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 66.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 281.
- ↑ Wierzbicki 1990 ↓, s. 74.
- ↑ Wierzbicki 1990 ↓, s. 180.
- ↑ Święch 1992 ↓, s. 9.
- ↑ Skład trzeciej Rady Rzeczypospolitej Polskiej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 29, Nr 3 z 14 września 1963.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1960 r. o powołaniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 1 z 25 maja 1960.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1964 r. o zwolnieniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 11, Nr 3 z 17 lipca 1965.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1964 r. o powołaniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 11, Nr 3 z 17 lipca 1965.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1966 r. o zwolnieniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 1 z 19 marca 1966.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1966 r. o powołaniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 1 z 19 marca 1966.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 281.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 17, Nr 4 z 15 września 1961.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia
edytuj- Chodkiewicz Kazimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.20-1353 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-12].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Zbigniew Święch: Wielki Wtajemniczony Kazimierz Chodkiewicz potwierdza istnienie wawelskiego ośrodka mocy. W: Kazimierz Chodkiewicz: Kraków ognisko sił tajemnych. Kraków: Wydawnictwo Wawelskie, 1992. ISBN 83-85347-01-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Wierzbicki: Przyczynki do historii Żandarmerii odrodzonego Wojska Polskiego. Londyn: Koło Oddziałowe Stowarzyszenia Polskich Kombatantów nr 106 „Żandarm”, 1990.