Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Kometa Ikeya-Seki

kometa

Kometa Ikeya-Seki (oficjalne oznaczenie C/1965 S1) – kometa długookresowa, którą odkryto w 1965 roku. Kometa ta należy do komet muskających Słońce z grupy Kreutza.

C/1965 S1 A i B (Kometa Ikeya-Seki)
Ilustracja
Kometa Ikeya-Seki w 1965 roku
Odkrywca

Kaoru Ikeya

Odkrywca

Tsutomu Seki

Data odkrycia

18 września 1965

Nazwy alternatywne

Wielka Kometa z roku 1965, 1965 VIII, 1965f

Elementy orbity
Półoś wielka

91,6/ 103,7066667 au

Mimośród

0,999915/ 0,999925

Peryhelium

0,007786/ 0,007778 au

Aphelium

183,1922140/ 207,4055553 au

Okres orbitalny

880,00/ 1056 lat

Nachylenie orbity względem ekliptyki

141,8642/ 141,8610°

Długość węzła wstępującego

346,9947/ 346,9811°

Argument peryhelium

69,0486/ 69,0343°

Charakterystyka fizyczna jądra
charakterystyka

rozpad na trzy fragmenty

Średnica

kilka-kilkanaście km

Odkrycie komety

edytuj

Kometa ta została odkryta niezależnie przez Kaoru Ikeyę oraz Tsutomu Sekiego, amatorów astronomii z Japonii w dniu 18 września 1965.

Jądro tego obiektu rozpadło się na trzy fragmenty jeszcze przed osiągnięciem punktu przysłonecznego.

Orbita komety

edytuj

Dwa główne składniki C/1965 S1 Ikeya-Seki A oraz C/1965 S1 Ikeya-Seki B poruszają się po orbitach w kształcie wydłużonych elips o mimośrodzie 0,999915 i 0,999925. Przez peryhelium kometa przeszła 21 października 1965 roku w odległości zaledwie 0,0077 j.a. od Słońca. Komety, które przechodzą tak blisko powierzchni Słońca, nazywa się muskającymi Słońce.

Aphelium dla składnika A leży w odległości 183 j.a., a składnika B 207 j.a. od Słońca. Na jeden zaś obieg wokół niej potrzebują one odpowiednio 880 i 1056 lat. Nachylenie ich orbit do ekliptyki wynosi 141,864˚ i 141,861˚. Prędkość orbitalna komety w momencie przejścia przez peryhelium wynosiła 476,9 km/s.

Właściwości fizyczne

edytuj

Kometa Ikeya-Seki wykazywała bardzo dużą aktywność. Stała się ona najjaśniejszą kometą dwudziestego wieku, osiągając największą jasność obserwowaną -7m. Przed przejściem przez peryhelium rozpadła się ona na trzy fragmenty, których orbity zaczęły się stopniowo różnić.

Średnica jądra oceniana była na kilka – kilkanaście kilometrów.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj