Krzysztof Baculewski

Krzysztof Baculewski (ur. 26 grudnia 1950 w Warszawie) – polski kompozytor i wykładowca akademicki.

Krzysztof Baculewski

Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1950 Warszawa
Pochodzenie	polskie
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor, pedagog
Odznaczenia

Życiorys

Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie (1974); kompozycję studiował u W. Rudzińskiego. Studia uzupełnił w konserwatorium paryskim u Oliviera Messiaena i w zakresie muzyki elektroakustycznej w Groupe de Recherches Musicales (staż P. Schaeffera). W latach 1977–1980 wykładał w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1980 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy doktorskiej napisanej w Instytucie Muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim, pod kierunkiem Józefa Chomińskiego, poświęconej warsztatowi kompozytorskiemu współczesnych polskich twórców.

Od 1973 współpracuje jako publicysta z „Ruchem Muzycznym”, ponadto z periodykami „Studio” oraz „Klasyka”. Od 1982 jest adiunktem na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Warszawie, a od 1998 profesorem.

Jego utwory wykonywane były w Polsce oraz RFN, Francji, Węgrzech, Finlandii, USA, Ameryce Płd.

Jest laureatem konkursów kompozytorskich, m.in.:

• 1985 – II nagroda i wyróżnienie (I nagrody nie przyznano) na Konkursie z okazji XXV-lecia festiwalu Poznańska Wiosna Muzyczna za Koncert na orkiestrę i II Kwartet smyczkowy,
• 1990 – I nagroda na Konkursie Oddziału Warszawskiego ZKP za Antitheton I.

Odznaczenia

W 2007 został nagrodzony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Publikacje

Historia muzyki polskiej. Tom VII. Współczesność cz. 2: 1975–2000. Sutkowski Edition, Warszawa 2012

Ważniejsze kompozycje

• Sonata na perkusję solo (1972)
• Meander na flet solo (1973)
• Epitafium na orkiestrę (1974)
• Nowe Wyzwolenie, dramat muzyczny (1974)
• Vivace e Cantilena na flet, fortepian i kwintet smyczkowy (1974)
• La notte, kantat kameralna (1975)
• Trois Graces na organy (1975)
• Is-slottet na 12 instrumentów (1975)
• A la recherche des harmonies perdues na orkiestrę (1976–1977)
• Passacaglia na kwartet perkusyjny (1979)
• Partita na saksofon altowy i klawesyn (1980)
• Ground na orkiestrę (1981)
• Quartier Latin na taśmę (1981)
• Sonata wiosenna na flet solo (1982)
• Koncert na orkiestrę (1983)
• 3 kwartety smyczkowe (1984, 1985, 1986)
• The Whole and Broken Consort na zespół instrumentów dawnych (1986)
• Concerto armonico na orkiestrę smyczkową (1987)
• Partita na skrzypce i fortepian (1988)
• A Walking Shadow na małą orkiestrę symfoniczną (1990)

Bibliografia

• Katalog polskiej muzyki akordeonowej (dokument na licencji CC BY)
• Mariusz Stowpiec, Alicja Gronau, Jan Kazem-Bek, Nowe pokolenie kompozytorów polskich. Almanach, Bydgoszcz 1988, s. 17–19
• Iwona Lindstedt: Baculewski Krzysztof. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. ab suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1998, s. 26. ISBN 978-83-224-0492-8. OCLC 470131186. (pol.).

Linki zewnętrzne

• Krzysztof Baculewski – publikacje w bibliotece Polona