Leonardo Spinazzola

Leonardo Spinazzola
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1993 ; Foligno
Wzrost	190 cm
Pozycja	pomocnik
	Informacje klubowe
Klub	SSC Napoli
Numer w klubie	?
Kariera juniorska
Lata	Klub
1999–2007	Virtus Foligno
2007–2012	AC Siena
2010–2012	→ Juventus (wyp.)
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
	↑ Aktualne na: 10 lipca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ; ↑ Aktualne na: 10 lipca 2024. ;
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa Europy
	Liga Narodów UEFA
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leonardo Spinazzola (ur. 25 marca 1993 w Foligno) – włoski piłkarz grający na pozycji pomocnika we włoskim klubie SSC Napoli^[1].

Kariera klubowa

Treningi piłkarskie rozpoczął w Virtusie Foligno w wieku 6 lat^[2]. W wieku 14 lat trafił do AC Siena, a w wieku 17 lat – do Juventusu^[3], do którego był wypożyczony. W czerwcu 2012 został wykupiony przez Juventus, jednakże Siena wciąż miała połowę praw do zawodnika^[4]. W lipcu 2012 został wypożyczony do Empoli FC^[5]. W styczniu 2013 został wypożyczony do Virtusu Lanciano^[6], a w sierpniu 2013 do AC Siena^[7]. W sierpniu 2014 został wypożyczony do Atalanty BC^[8]. W lutym 2015 został wypożyczony do Vicenzy Calcio^[9], a w lipcu 2015 do Perugii Calcio^[10]. W lipcu 2016 został wypożyczony na dwa sezony do Atalanty BC^[11].

Kariera reprezentacyjna

Młodzieżowy reprezentant Włoch^[12]. W dorosłej reprezentacji zadebiutował 28 marca 2017 w wygranym 2:1 meczu towarzyskim z Holandią^[13]^[14]. 2 Lipca 2021 podczas wygranego meczu z Belgią w ramach Euro 2020 doznał zerwania ścięgna Achillesa boisko opuścił na noszach^[15]

Przypisy

↑ ArekA. Dobruchowski ArekA., Oficjalnie: Leonardo Spinazzola w Napoli [online], weszlo.com, 10 lipca 2024 [dostęp 2024-07-10] (pol.).
↑ Matteo Magri: «Non avrei mai fatto il calciatore senza la forza di mia madre». Corriere della Sera Bergamo, 2016-11-26. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
↑ Chi è. „Corriere della Sera Bergamo”, s. 11, 2016-11-26. (wł.).
↑ Il mercato dei giovani bianconeri. Juventus F.C., 2012-06-19. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-22)]. (wł.).
↑ David Biuzzi: Con Boniperti e Spinazzola l’Empoli ha messo le ali. Il Tirreno, 2012-07-05. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
↑ Plasmati e Spinazzola per l'attacco rossonero. Virtus Lanciano, 2013-01-28. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
↑ Depositati i tesseramenti di Pulzetti, Giacomazzi, Spinazzola. AC Siena, 2013-08-10. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-05)]. (wł.).
↑ Giuseppe Giannone: Spinazzola all'Atalanta in prestito. Tutto Mercato Web, 2014-08-11. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
↑ Leonardo Spinazzola in biancorosso. Vicenza Calcio, 2015-02-02. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)]. (wł.).
↑ Spinazzola in prestito al Perugia. Juventus F.C., 2015-07-22. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
↑ Leonardo Spinazzola all'Atalanta. Atalanta BC, 2016-07-07. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-28)]. (wł.).
↑ Convocazioni e presenze in campo – Spinazzola Leonardo. Federazione Italiana Giuoco Calcio. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-21)]. (wł.).
↑ Olanda-Italia 1-2: Eder e Bonucci trascinano i debuttanti. la Repubblica, 2017-03-28. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
↑ Esordio in Nazionale per Petagna e Spinazzola. Atalanta BC, 2017-03-28. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-30)]. (wł.).
↑ Koszmarna diagnoza! Najgorsze obawy stały się faktem! [online], sport.interia.pl [dostęp 2021-07-03] (pol.).

Bibliografia

L. Spinazzola, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .

Linki zewnętrzne

Profil na stronie klubu. atalanta.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-30)]. (wł.).

[1] Aktualne na: 10 lipca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Aktualne na: 10 lipca 2024.

[3] ArekA. Dobruchowski ArekA., Oficjalnie: Leonardo Spinazzola w Napoli [online], weszlo.com, 10 lipca 2024 [dostęp 2024-07-10] (pol.).

[4] Matteo Magri: «Non avrei mai fatto il calciatore senza la forza di mia madre». Corriere della Sera Bergamo, 2016-11-26. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).

[5] Chi è. „Corriere della Sera Bergamo”, s. 11, 2016-11-26. (wł.).

[6] Il mercato dei giovani bianconeri. Juventus F.C., 2012-06-19. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-22)]. (wł.).

[7] David Biuzzi: Con Boniperti e Spinazzola l’Empoli ha messo le ali. Il Tirreno, 2012-07-05. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).

[8] Plasmati e Spinazzola per l'attacco rossonero. Virtus Lanciano, 2013-01-28. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).

[9] Depositati i tesseramenti di Pulzetti, Giacomazzi, Spinazzola. AC Siena, 2013-08-10. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-05)]. (wł.).

[10] Giuseppe Giannone: Spinazzola all'Atalanta in prestito. Tutto Mercato Web, 2014-08-11. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).

[11] Leonardo Spinazzola in biancorosso. Vicenza Calcio, 2015-02-02. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)]. (wł.).

[12] Spinazzola in prestito al Perugia. Juventus F.C., 2015-07-22. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).

[13] Leonardo Spinazzola all'Atalanta. Atalanta BC, 2016-07-07. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-28)]. (wł.).

[14] Convocazioni e presenze in campo – Spinazzola Leonardo. Federazione Italiana Giuoco Calcio. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-21)]. (wł.).

[15] Olanda-Italia 1-2: Eder e Bonucci trascinano i debuttanti. la Repubblica, 2017-03-28. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).

[16] Esordio in Nazionale per Petagna e Spinazzola. Atalanta BC, 2017-03-28. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-30)]. (wł.).

[17] Koszmarna diagnoza! Najgorsze obawy stały się faktem! [online], sport.interia.pl [dostęp 2021-07-03] (pol.).

[1]

[a]

[b]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]