Majorat (majątek)

Majorat – ordynacja rodowa przewidująca dziedziczenie majątku ordynackiego przez najstarszego syna lub krewnego w przypadku braku potomków linii męskiej lub majątek tak odziedziczony; także sposób dziedziczenia majątku poprzez najstarszego potomka, bez możliwości dzielenia przedmiotu dziedziczenia^[1].

Po upadku I Rzeczypospolitej powstały dosyć liczne majoraty w zaborach pruskim i austriackim. W zaborze rosyjskim rząd, szczególnie po powstaniach narodowych, tworzył w Królestwie Kongresowym majoraty, którymi obdarowywał zasłużonych urzędników i generałów. Po odzyskaniu niepodległości w r. 1919 donacje te zostały skonfiskowane na rzecz państwa polskiego Ustawą sejmową 25 lipca 1919 r.^[2]^[3]

Przypisy

↑ Encyklopedia Powszechna PWN, t. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974 .
↑ Joachim Bartoszewicz: Podręczny słownik polityczny. Do użytku posłów, urzędników państwowych, członków ciał samorządowych i wyborców, s. 451.
↑ Ustawa z dnia 25 lipca 1919 r. w przedmiocie dóbr donacyjnych (Dz.U. z 1919 r. nr 72 , poz. 423).

[1] Encyklopedia Powszechna PWN, t. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974 .

[2] Joachim Bartoszewicz: Podręczny słownik polityczny. Do użytku posłów, urzędników państwowych, członków ciał samorządowych i wyborców, s. 451.

[3] Ustawa z dnia 25 lipca 1919 r. w przedmiocie dóbr donacyjnych (Dz.U. z 1919 r. nr 72 , poz. 423).

[1]

[2]

[3]