Markowce
Markowce – wieś w południowo-wschodniej Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Sanok[4][5]. Leży na Pogórzu Bukowskim.
| wieś | |
.jpg) Kościół NMP Matki Kościoła w Markowcach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
377[2] |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Kod pocztowy |
38-533[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RSA |
| SIMC |
0359356[4] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |
 49°32′13″N 22°06′56″E/49,536944 22,115556[1]
| |
.jpg)
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Części wsi
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0359362 | Podgaj | część wsi |
Historia
edytujNa początku XIX Markowce należały do Truskolaskich[6]. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Markowcach były Magdalena Rylska i Katarzyna Truskolaska[7]. W drugiej połowie XIX wieku wieś należała do Hieronima Romera, który w 1858 poślubił Felicję Truskolaską[6]. Następnie właścicielami stali się Jachimowscy (w 1889 Kazimierz Jachimowski poślubił Marię Romer)[6]. Kazimierz Jachimowski na miejscu poprzedniego budynku przebudował i rozbudował dwór w latach 1890-1894[6][8][9]. W 1905 Kazimierz i Maria Jachimowscy posiadali we wsi obszar 182 ha[10], a w 1911 posiadali 181 ha[11]. Jachimowscy prowadzili w Markowcach hodowlę koni[12] oraz bydła rasy półkrwi simentaler[9]. W 1917 Józef Agaton Morawski (1893-1963), s. Władysława i Kazimiery z Leszczyńskich, właściciel Niebieszczan i Odrzechowej ożenił się z Felicją Jachimowską. Maria Jachimowska pozostawała właścicielką dóbr Markowce do lat 20[13]. Maria Jachimowska pozostawała właścicielką dóbr Markowce do lat 20.[13]. W latach 30. II Rzeczypospolitej właścicielem dóbr w Markowcach był Adam Myczkowski[14]. Według jednego źródła w 1938 dwór został sprzedany[6], według innego do 1944 należał do Morawskich[9].
W czasie okupacji niemieckiej mieszkająca we wsi rodzina Woźnych udzieliła pomocy Mejerowi i Mendelowi Kornreich Friedmanowi. W 1995 Instytut Jad Waszem podjął decyzję o przyznaniu Andrzejowi, Marii i Michałowi Woźnym tytułu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[15].
Związani z Markowcami
edytuj- Bronisław Wiktor (1886-1961), architekt, artysta malarz, urodzony w Markowcach
- Franciszek Ambicki (1900–1940), funkcjonariusz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej, urodzony w Markowcach
- Bronisław Górski (1900–1940), nauczyciel, pracował w Markowcach, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej
- Andrzej Woźny (ur. 1924), mieszkaniec Markowiec, odznaczony Medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za ukrywanie tam Żydów podczas II wojny światowej
Współczesność
edytujObecnie liczy 368 mieszkańców.
We wsi znajduje się kościół filialny NMP Matki Kościoła należący do parafii Wszystkich Świętych w Dudyńcach. 30 maja 1993 r. po dwuletniej budowie ks. bp Stefan Moskwa dokonał poświęcenia kościoła filialnego[16].
Markowce mają także swój klub piłkarski o nazwie Orkan Markowce, który historią sięga roku 1969.
W 2020 roku Park Dworski w Markowcach został poddany rewitalizacji[17]. Przeprowadzono prace związane z wysypaniem ścieżek spacerowych, wykonaniem schodów oraz nowych nasadzeń drzew i krzewów. Zainstalowano także ławki multimedialne dzięki którym można usłyszeć historię miejscowości.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 77838
- ↑ Raport o stanie gminy Sanok za 2022 rok [online], Biuletyn Informacji Publicznej Urząd Gminy Sanok, 22 maja 2023 [dostęp 2023-07-16] (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 766 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b c d e Bartosz Podubny: Gminny program opieki nad zabytkami gminy Sanok na lata 2015–2018. edziennik.rzeszow.uw.gov.pl. s. 41. [dostęp 2016-10-21].
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 127.
- ↑ Ewa Śnieżyńska-Stolot, Franciszek Stolot: Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. I: Województwo krośnieńskie (zeszyt 2: Lesko, Sanok, Ustrzyki Dolne i okolice). Warszawa: Instytut Sztuki PAN, 1982, s. 59. ISBN 83-221-0158-9.
- ↑ a b c Sylwester Polakowski: Pozostałości założeń dworskich województwa podkarpackiego. Krosno: Lygian, 2012. ISBN 978-83-935995-0-9.
- ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 405.
- ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 10.
- ↑ Alojzy Zielecki, Życie gospodarcze, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 407.
- ↑ a b Lista ofiarodawców. „Jednodniówka wydana na pamiątkę poświęcenia Domu Ludowego”, s. 12, 11 września 1927.
- ↑ Spis abonentów Państwowych i Koncesjonowanych Sieci Telefonicznych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) 1931/32 r.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Poczt i Telegrafów, 1931, s. 491.
- ↑ Historia pomocy - Rodzina Woźnych | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2021-11-27].
- ↑ Kościół filialny. Parafia rzymskokatolicka w Dudyńcach, 2005-05-01. [dostęp 2011-08-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Rewitalizacja Parku w Markowcach zakończona! [online], Gmina Sanok, 3 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-04] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Markowce (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 127.
- Informacje na stronie Gminy Sanok