Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                

Metro w Petersburgu

system kolei podziemnej w Petersburgu

Metro w Sankt Petersburgu (ros.: Петербургский метрополитен) – system kolei podziemnej zlokalizowany w mieście Petersburgu i w obwodzie leningradzkim (tylko jedna stacja), na terenie Federacji Rosyjskiej. Składa się z pięciu linii. Jest to jeden z najgłębiej położonych systemów metra na świecie. Odznaczone Orderem Lenina i stąd przed rozpadem Związku Radzieckiego oficjalnie znane jako Odznaczone Orderem Lenina Leningradzkie Metro imienia Włodzimierza Lenina (ros.: Ленинградский Ордена Ленина Метрополитен имени В.И. Ленина).

Petersburskie Metro
Петербургский метрополитен
metro
Logotyp
Logo metra
Ilustracja
Stacja metra Awtowo
Państwo

 Rosja

Lokalizacja

Petersburg

Liczba linii

5

Lata funkcjonowania

od 1955 r.

Roczna
liczba pasażerów

762,5 mln (2019)[1]

Infrastruktura
Długość sieci

124,8 km[2]

Liczba stacji

72[2]

Strona internetowa
Schemat linii metra.

Historia i charakterystyka

edytuj

Metro w mieście nad Newą zostało uruchomione 15 listopada 1955 roku. Metro w Petersburgu to: 124,8 km podziemnych linii, 72 stacji, 83 westybuli, 301 schodów ruchomych[2]. W 2019 roku przewiozło 762,5 mln pasażerów[1]. Jednocześnie jest to jeden z najgłębiej położonych systemów metra na kuli ziemskiej[3]. Najgłębiej położona stacja – Admirałtiejskaja – znajduje się na głębokości 86 metrów[2]. System obsługuje pięć zajezdni.

 
Kompozycja witrażowa na stacji metra Admirałtiejskaja

Pomysły budowy metra w mieście pojawiły się jeszcze w czasach Imperium Rosyjskiego, a pierwsze plany zaistniały w 1889 roku[4]. Były one rozwijane i uzupełniane na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci, ale żadne prace nie rozpoczęły się[4]. Sytuacja zmieniła się po 1917 roku, a w latach trzydziestych XX wieku plany budowy metra w Leningradzie nabrały tempa[4]. W 1941 roku Rada Komisarzy Ludowych Związku Radzieckiego podjęła oficjalną decyzję o budowie systemu kolei podziemnej w dawnej stolicy[4]. Jeszcze w kwietniu rozpoczęły się roboty budowlane, ale w zaledwie kilka tygodni później, wskutek ataku Niemiec na Związek Radziecki zostały one wstrzymane[4].

W rok po zakończeniu II wojny światowej, 21 maja 1946 roku, wznowiono prace na budowie leningradzkiego metra[4]. 10 grudnia 1946 roku rozpoczął się I etap konkursu na architektoniczne projekty stacji, który został ostatecznie rozstrzygnięty po trzeciej rundzie, w 1950 roku[4]. W 1954 roku władze miasta utworzyły przedsiębiorstwo komunalne zajmujące się obsługą metra w Leningradzie[4]. W 1955 roku, z moskiewskiego metra, przekazano do Leningradu 59 pojazdów, a w marcu rozpoczęła się rekrutacja pracowników[4]. 8 października metro przeszło pomyślnie testy, 14 listopada Rada Najwyższa ZSRR nadała mu imię Włodzimierza Lenina[4]. Pierwsza linia (oznaczona kolorem czerwonym) została oficjalnie uruchomiona dla pasażerów dzień później, 15 listopada 1955 roku[4]. W roku 1961 otwarta została druga linia (oznaczona kolorem niebieskim), w 1967 roku nastąpiło otwarcie trzeciej linii (zielonej), a w 1985 roku czwartej (pomarańczowej)[4]. Po rozpadzie Związku Radzieckiego i przemianowania Leningradu na Petersburg, także metro w mieście w dawnej stolicy Imperium Rosyjskiego zmieniło swą nazwę, a także straciło patronat Włodzimierza Lenina[4]. W 2008 roku została otwarta piąta linia, którą oznaczono kolorem fioletowym[4]. Od 2005 roku funkcjonuje Muzeum Metra[5]. W dniu 3 kwietnia 2017 doszło do ataku terrorystycznego na linii 2.

 
Stacja metra Narwskaja – hol centralny

Linie metra

edytuj
Oznaczenie Nazwa Otwarta Długość Liczba stacji Czas przejazdu
  Linia Kirowsko-Wyborska
(Кировско-Выборгская)
1955 29,57 km 19 ok. 47 min
  Linia Moskiewsko-Piotrogrodzka
(Московско-Петроградская)
1961 30,118 km 18 ok. 47 min
  Linia Newsko-Wasileostrowska
(Невско-Василеостровская)
1967 22,547 km 10 ok. 32 min
  Linia Łachtinsko-Prawobrzeżna
(Лахтинско-Правобережная)
1985 11,2 km 8 ok. 19 min
  Linia Frunzeńsko-Nadmorska
(Фрунзенско-Приморская)
2008 12,0 km 12 ok. 30 min
W sumie: 113,6 km 67

Dane statystyczne

edytuj

W 2011 roku metro w Petersburgu przewiozło łącznie 786 milionów pasażerów, co ulokowało je na piętnastym miejscu, pod względem natężenia ruchu, na świecie[3]. W 2019 roku przewiozło 762,5 mln pasażerów. Liczba wozokilometrów w 2019 roku wyniosła 236 mln. Zatrudnienie na koniec 2020 roku wynosiło 19091 osób, w tym 1435 na szczeblu kierowniczym[1].

Liczba wozokilometrów w poszczególnych latach

edytuj
  • 2015 – 211,4 mln
  • 2016 – 213,1 mln
  • 2017 – 215,9 mln
  • 2018 – 228,8 mln
  • 2019 – 235,96 mln[1]

Liczba pasażerów w poszczególnych latach

edytuj
  • 2015 – 741,7 mln
  • 2016 – 740,4 mln
  • 2017 – 726,5 mln
  • 2018 – 743,2 mln
  • 2019 – 762,46 mln[1]

Liczba wagonów w poszczególnych latach

edytuj
  • 2015 – 1680 szt.
  • 2016 – 1711 szt.
  • 2017 – 1805 szt.
  • 2018 – 1895 szt.
  • 2019 – 1929 szt.[1]

Stopień pokrycia wydatków własnych dochodami z transportu pasażerów i innych zysków

edytuj
  • 2014 – 68,35%
  • 2015 – 67,75%
  • 2016 – 67,43%
  • 2017 – 65,66%
  • 2018 – 65,36%
  • 2019 – 56,30%
  • 2020 – 54,79%[1]

Pozostałe informacje

edytuj

Orkiestrowy rekord Guinnessa

edytuj

1 września 2019 roku około 300 pracowników petersbuskiego metra wzięło udział w ustanowieniu rekordu Guinnessa w kategorii „Największa orkiestra”. Znaleźli się oni w grupie ponad 20 tys. osób, które – przy akompaniamencie orkiestry liczącej 8097 muzyków – uroczyście odśpiewały hymn Rosji na trybunach stadionu Gazprom Arena w Petersburgu. W sumie w akcji wzięło udział 181 orkiestr i 200 chórów z 85 regionów kraju. Jednocześnie było to największe w historii wykonanie hymnu Rosji na żywo. Rosyjscy artyści pobili poprzedni rekord, ustanowiony w grudniu 2017 roku, kiedy na stadionie Gocheok Sky Dome we Seulu zagrało 8076 muzyków[1][6][7][8].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Петербургский метрополитен» за 2019 год [online], metro.spb.ru [dostęp 2021-08-24] (ros.).
  2. a b c d ГУП «Петербургский метрополитен». Технические характеристики метрополитена [online], metro.spb.ru [dostęp 2021-08-24] (ros.).
  3. a b Proezdmetro.ru: Петербургский метрополитен. [dostęp 2013-03-03]. (ros.).
  4. a b c d e f g h i j k l m n Metro.spb.ru: История метрополитена. [dostęp 2013-03-03]. (ros.).
  5. Metro.spb.ru: Музей метро. [dostęp 2013-03-03]. (ros.).
  6. В Петербурге двадцатитысячный хор исполнил гимн и установил мировой рекорд [online], RIA Nowosti, 1 września 2019 [dostęp 2021-08-25] (ros.).
  7. Largest orchestra [online], guinnessworldrecords.com [dostęp 2021-08-25] (ang.).
  8. Kim Min-joo, Record-breaking 8,000-member orchestra perform in Seoul [online], koreaherald.com, 17 grudnia 2017 [dostęp 2021-08-25] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj