Mikroklin

Mikroklin – minerał z grupy krzemianów. Jest jedną z trzech (oprócz sanidynu i ortoklazu) odmian polimorficznych skalenia potasowego. Jest minerałem bardzo pospolitym; stanowi ważny składnik pegmatytów i skał metamorficznych.

Mikroklin

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	glinokrzemian potasu (KAlSi3O8)
Twardość w skali Mohsa	6
Przełam	muszlowy, nierówny
Łupliwość	doskonała
Układ krystalograficzny	trójskośny
Gęstość minerału	2,53–2,56 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	biała, szara, czerwona
Rysa	biała
Połysk	szklisty lub perłowy

Nazwa pochodzi od gr. mikros = mały oraz klinein = nachylać (schylać się, upadać); nazwa nawiązuje do kąta między płaszczyznami łupliwości w tym minerale (jest mniejszy od 90°).

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy wrosłe i narosłe o różnej wielkości i pokroju słupkowym, tabliczkowym. Składa się z trójskośnych zbliźniaczonych domen, które widać w skali mikroskopowej. Zbliźniaczenia w nim obserwowane to kratka mikroklinowa, która jest efektem kombinacji zbliźniaczeń albitowych i peryklinowych krzyżujących się pod kątem prostym. Występuje w skupieniach ziarnistych lub zbitych. Najładniejsze kryształy tworzą się w druzach pegmatytów i dochodzą do kilkunastu centymetrów, ale wyjątkowo mogą osiągać rozmiary nawet do kilku metrów. W Norwegii znaleziono kryształy ważące tysiące ton (największe, znane na Ziemi). Jest kruchy, przezroczysty, z kwarcem tworzy przerosty pismowe – tzw. granit pismowy.

Występowanie

Minerał kwaśnych skał magmowych, głębinowych (granitów, syenitów, granodiorytów), także pegmatytów oraz skał metamorficznych. Amazonit spotykany jest w druzach pegmatytów granitowych. Mikroklin występuje również w skałach osadowych (arkozy).

Miejsca występowania:

• Na świecie: Włochy – Sardynia, Cala Francese, Niemcy – Hagendorf, Epprechstein, Norwegia – Iveland, Tysfjord, Finlandia – Katiala, Rosja – Ural, Ukraina – Wołyń, USA, Meksyk, Brazylia.

• W Polsce: okolice Strzegomia na Dolnym Śląsku, w Karkonoszach, Górach Izerskich.

Zastosowanie

• znajduje zastosowanie w przemyśle ceramicznym i szklarskim,
• ma znaczenie kolekcjonerskie,
• ma znaczenie naukowe,
• bywa używany jako kamień ozdobny.

Bibliografia

• A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
• A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
• Praca zbiorowa pod redakcją: A. Manecki, M. Muszyński: Przewodnik do petrografii, AGH Uczelniane Wydawnictwa Naukowo - Dydaktyczne, Kraków 2008.

Zobacz też

• amazonit