Niedotrawowate

Niedotrawowate
	; Eriocaulon nudicuspe
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	niedotrawowate
	Nazwa systematyczna
	Eriocaulaceae Martinov; Tekhno-Bot. Slovar: 237. 3 Aug 1820
	Typ nomenklatoryczny
	Eriocaulon L. (1753)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Niedotrawowate (Eriocaulaceae) – rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców. Zasięgiem obejmuje całą strefę tropikalną i subtropikalną, a także niewielkie obszary Ameryki Północnej, Wyspy Brytyjskie i Azję Wschodnią. Należy do niej 10 rodzajów liczących 1160 gatunków^[2]. Występują na wilgotnych piaskach, nad wodami; gatunek Mesanthemum reductum rośnie pod wodą w afrykańskich strumieniach i rzekach^[4].

Morfologia

Byliny i rośliny jednoroczne z trawiastymi liśćmi, często skupionymi u nasady pędu w rozetę. Drobne kwiaty (czasem do 0,25 mm długości) skupione są w główkowate kwiatostany. U wielu gatunków pędy w górnej części są rozgałęzione i tworzą kwiatostan złożony w formie baldachu. W obrębie główek kwiatostanowych, kwiaty męskie występują zwykle na obrzeżach, kwiaty żeńskie w środku kwiatostanu. Okwiat w dwóch okółkach zwykle niezróżnicowany, czasem okółki różnią się kolorystycznie lub wielkością. W kwiatach męskich znajduje się jeden lub dwa potrójne okółki pręcików. W kwiatach żeńskich słupek ma trójkomorową zalążnię. Owocem są wielonasienne torebki. Nasiona dzięki porozrywanej zewnętrznej warstwie komórek wyglądają jak owłosione i roznoszone są łatwo przez wiatr lub wodę^[4].

Systematyka

Pozycja systematyczna rodziny według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd wiechlinowce (Poales), rodzina łuczydłowate (Xyridaceae). Rodzina stanowi grupę siostrzaną dla rodziny łuczydłowatych (Xyridaceae)^[2].

Pozycja rodziny w kladogramie przedstawiającym powiązania filogenetyczne w obrębie rzędu wiechlinowców:

wiechlinowce

	pałkowate Typhaceae

	bromeliowate Bromeliaceae

Rapateaceae

	łuczydłowate Xyridaceae

	niedotrawowate Eriocaulaceae

majakowate Mayacaceae

turniowate Thurniaceae

	sitowate Juncaceae

	ciborowate Cyperaceae

rześciowate Restionaceae

biczycowate Flagellariaceae

wiechlinowate Poaceae

	Ecdeiocoleaceae

	żuanwiliowate Joinvilleaceae

Podział rodziny według Angiosperm Phylogeny Website^[2]

podrodzina Eriocauloideae

Eriocaulon L. – 400 gatunków

podrodzina Paepalanthoideae

Blastocaulon Ruhland
Lachnocaulon Kunth
Leiothrix Ruhland
Mesanthemum Korn.
Paepalanthus Kunth – 485 gatunków
Philodice Mart.
Syngonanthus Ruhland – 200 gatunków
Tonina Aubl.

Zastosowanie

Niektóre gatunki stosowane są w ziołolecznictwie i w bukieciarstwie (zwłaszcza suszone kwiatostany)^[4].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
↑ James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium. University of Maryland. [dostęp 2010-11-11]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Rośliny kwiatowe. Wielka Encyklopedia Przyrody. Warszawa: Muza SA, s. 464–465. ISBN 83-7079-779-2.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).

[3] James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium. University of Maryland. [dostęp 2010-11-11]. (ang.).

[encyk-4] Rośliny kwiatowe. Wielka Encyklopedia Przyrody. Warszawa: Muza SA, s. 464–465. ISBN 83-7079-779-2.

[2]

[4]

[1]

[3]