Niemen Enigmatic
Niemen Enigmatic – polski zespół rockowy. Druga formacja, której liderem był Czesław Niemen.
| |
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Gatunek |
blues-rock, jazz-rock, hard rock, rock progresywny, soul, funky[1][2][3] |
| Aktywność |
1969–1971 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
Akwarele, Alibabki, Romuald Miazga, Zbigniew Namysłowski, Czesław Bartkowski, Janusz Stefański, Jacek Mikuła, Krystyna Prońko, Zofia Borca, Janusz Muniak, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Tomasz Szukalski, Michał Urbaniak, Bronisław Suchanek, Farida |
| Skład | |
| Czesław Niemen, Jacek Mikuła, Tomasz Jaśkiewicz, Janusz Zieliński, Andrzej Tylec | |
| Byli członkowie | |
| Zbigniew Sztyc, Zbigniew Namysłowski, Czesław Bartkowski, Janusz Stefański, chórek: Krystyna Prońko, Zofia Borca, Krystyna Linkowska[4] | |
Historia
edytujW lipcu 1969 roku w Bolonii nastąpiła zmiana nazwy zespołu Akwarele na Niemen Enigmatic. W wyniku reorganizacji, dokonanej wkrótce po powrocie Czesława Niemena i jego muzyków do kraju, w skład jego nowej grupy weszli: Tomasz Jaśkiewicz (ex- Akwarele; gitara), Janusz Zieliński (gitara basowa), Zbigniew Namysłowski (saksofon altowy, organy), Zbigniew Sztyc (ex- Akwarele; saksofon tenorowy) i Czesław Bartkowski (perkusja). Menedżerem artysty był wówczas Jerzy Bogdanowicz[4]. W październiku dokonano rejestracji jego czwartego albumu, pt. Enigmatic. Płyta zawiera magnum opus Niemena, czyli Bema pamięci żałobny – rapsod do słów wiersza Cypriana Kamila Norwida pod tym samym tytułem. W jego nagraniu wzięli także udział: Michał Urbaniak, Alibabki i chór pod kier. Romualda Miazgi[2]. Utwory z płyty ilustrował film w reżyserii Janusza Rzeszewskiego, zatytułowany Bema Pamięci Rapsod Żałobny (rok produkcji: 1969)[5]. Premiera obrazu miała miejsce 1 marca 1970 roku w warszawskiej Sali Kongresowej, podczas „Wiosennych muzykaliów” (reprezentacyjna impreza estradowa Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego)[4]. 10 marca w Mediolanie podczas kolejnej włoskiej trasy koncertowej wokalisty muzycy nagrali The Best Man Cried z rep. Clyde’a McPhattera[6] i She's Looking Good z rep. Wilsona Picketta – obydwie piosenki ukazały się na składance, pt. Le sette stelle dei complessi (CBS Italiana, 1970)[4][7]. 30 października 1970 roku Niemen wraz z zespołem wystąpił w ramach XIII Międzynarodowego Festiwalu Jazzowego Jazz Jamboree (w połowie utworu Człowiek jam niewdzięczny włączyli się czołowi polscy jazzmani: Z. Namysłowski, Janusz Muniak, Zbigniew Seifert, Tomasz Stańko, Tomasz Szukalski, M. Urbaniak, Bronisław Suchanek oraz Janusz Stefański[8]). Ten prestiżowy występ artysty był pomysłem J. Bogdanowicza i Stanisława Cejrowskiego (PSJ). W listopadzie (12-24.11.1970) wokalista jeździł po kraju z cyklem koncertów, pt. Niemen przedstawia, podczas których promował włoską piosenkarkę Faridę[4]. W składzie zespołu pojawił się wówczas już tylko w charakterze zaproszonego gościa Z. Namysłowski[9]. Od grudnia 1970 do stycznia 1971 roku, muzycy nagrywali materiał na podwójny album, zatytułowany Niemen, od koloru okładki nazywany potocznie Czerwonym albumem (ukazał się w marcu 1971 roku)[8]. Skład grupy został poszerzony o: Jacka Mikułę (ex- Old Timers; pianino, organy; dołączył latem 1970), Janusza Stefańskiego (brał udział w nagraniu drugiego albumu winylowego wydania)[8][10][3] oraz trzyosobowy chórek żeński, wywodzący się z zespołu Respekt (Krystyna Prońko, Zofia Borca, Elżbieta Linkowska; od jesieni 1970)[4]. Oprócz kompozycji Niemena i Jaśkiewicza Niemen Enigmatic utrwalił na płycie utwory: Namysłowskiego (Sprzedaj mnie wiatrowi – zagrał na flecie) i Mikuły (Enigmatyczne impresje)[3][9]. W sesji nie brał udziału Z. Sztyc, który przeszedł do zespołu Respekt[3][11]. Wiosną 1971 roku nowym perkusistą został Andrzej Tylec (ex- Romuald i Roman). Wówczas grupa koncertowała, m.in. w: Londynie, na Festiwal Beatowym w Pradze, Finlandii (Turku Rock Festival), podczas IX Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (Jazzorama – wręczenie Złotej Płyty za album Enigmatic) i XI MFP w Sopocie oraz w NRD[8][12]. W grudniu 1971 roku formacja Niemen Enigmatic stopniowo przeobrażała się w awangardową Grupę Niemen, w której przez krótki okres grali T. Jaśkiewicz i A. Tylec[4].
Dyskografia
edytujAlbumy
edytuj- 1970 – Enigmatic (Polskie Nagrania „Muza”)[8]
- 1971 – Niemen (Polskie Nagrania „Muza”)[8]
- 2015 – Live In Opole 1971 (New Music – Green Tree)[1]
- 2018 – On Stage 1970/1972 (zapis występu z XIII MFJ Jazz Jamboree’70) (New Music – Green Tree)[1]
Kompilacje
edytuj- 1970 – Le sette stelle dei complessi (CBS Italiana)[7]
- 1970 – Na szkle malowane (Polskie Nagrania „Muza”)[13]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Sebastian Chosiński, 50 płyt na 50-lecie polskiego rocka [online], esensja.pl [dostęp 2018-07-30].
- ↑ a b Enigmatic [online], discogs.com [dostęp 2018-07-30].
- ↑ a b c d Niemen Enigmatic [online], discogs.com [dostęp 2018-07-30].
- ↑ a b c d e f g Dariusz Michalski, Niemen. Czy go jeszcze pamiętasz – Dariusz Michalski [online], azdoc.pl [dostęp 2018-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-01].
- ↑ Bema Pamięci Rapsod Żałobny. filmpolski.pl. [dostęp 2018-07-31]. (pol.).
- ↑ Clyde McPhatter and The Merry Melody Singers – The Best Man Cried [online], discogs.com [dostęp 2018-08-07].
- ↑ a b Tadeusz Skliński, Niemen w Italii [online], rockinberlin.pl [dostęp 2018-08-03].
- ↑ a b c d e f Sebastian Chosiński, Non omnis moriar: Enigmatyczna Grupa Niemen [online], esensja.pl [dostęp 2018-07-30].
- ↑ a b Jazz u Niemena, Niemen w Jazzie [online], muzeumjazzu.pl [dostęp 2018-07-31].
- ↑ Sebastian Chosiński, Non omnis moriar: Niemen koncertowy! I co z tego, że bootleg… [online], esensja.pl [dostęp 2018-07-30].
- ↑ Paweł Brodowski, Coda: Zbigniew Sztyc [online], jazzforum.com.pl [dostęp 2018-08-06].
- ↑ Janusz Sadłowski, Janusz Sadłowski (Fonorama nr 2-3, 1991) – Czesław Niemen [online], niemen.aerolit.pl [dostęp 2018-07-30].
- ↑ Jacek Żyliński, Na szkle malowane [online], Katalog Polskich Płyt Gramofonowych [dostęp 2018-07-31] (pol.).