Paweł I (papież)
Paweł I (ur. w Rzymie, zm. 28 czerwca 767[1]) – święty Kościoła katolickiego, 93. papież w okresie od 29 maja 757 do 28 czerwca 767[2].
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
brak danych |
| Data i miejsce śmierci |
28 czerwca 767 |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
757–767 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
29 maja 757 |
| |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie | |
Życiorys
edytujUrodził się jako Rzymianin, syn Konstantyna z rodziny zamieszkującej rejon S. Maria in Via Lata (Via del Corso)[3][4] Późniejsza tradycja przypisała mu przynależność do rodu Orsini[2], co jednak jest wątpliwe z uwagi na brak potwierdzenia w źródłach współczesnych[5][6]. Później był diakonem w Rzymie często zatrudnianym przez swojego starszego brata, papieża Stefana II[2] w negocjacjach z królami Lombardii. Na papieskim dworze swego brata odgrywał dużą rolę i miał udział w utworzenie Państwa Kościelnego przez króla Franków Pepina III[1].
Po śmierci Stefana został wybrany jego następcą[2]. Jego pontyfikat był zdominowany przez stosunki z władcami frankijskimi i królami Lombardii oraz Cesarstwem Bizantyjskim. Zapisał się w historii jako ten, któremu udało się powiększyć państwo papieskie. O swojej elekcji powiadomił monarchę Franków używając formuły, którą wcześniej przesyłano po wyborze egzarsze Rawenny namiestnikowi cesarza bizantyjskiego[1]. Wbrew obietnicy, nowy król Longobardów, Dezyderiusz odmówił zwrotu ziem Państwu Kościelnemu, a także najechał na nie w 758 roku i podbił księstwa Spoleto i Benewent[1]. Zaniepokojony Paweł poprosił o pomoc Pepina, który jednak był zaabsorbowany zapobieżeniem powstania koalicji bizantyńsko-longobardzkiej[1].
Podczas swego pontyfikatu kontynuował politykę brata. Jako pierwszy papież wręczył królowi Franków miecz symbolizujący świeckie ramię kościoła. Kolegium doradcze Pawła I stanowili biskupi podmiejskich parafii. Potępienie przez Konstantyna V kultu obrazów i figurek papież zmusiło go znowu do szukania poparcia u Pepina III[1]. W bazylice św. Piotra zbudował nową kaplicę w której umieszczono relikwie św. Petroneli. On też nakazał rozmieszczać w rzymskich kościołach relikwie wydobyte z katakumb.
Zmarł w bazylice św. Pawła, gdzie schronił się przed upałami i tam został pochowany[2]. Po 3 miesiącach jego ciało przeniesiono do bazyliki św. Piotra[2].
Jego wspomnienie liturgiczne przypada w dzienną rocznicę śmierci[1].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 132-133. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e f Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 47-48. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ PAOLO I. Enciclopedia dei Papi (2000). [dostęp 2012-10-21]. (wł.).
- ↑ PAOLO (?-767). The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
- ↑ ORSINI. Enciclopedia dell' Arte Medievale (1997). [dostęp 2012-10-21]. (wł.).
- ↑ Orsini. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-21]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Hubert Jerzy Kaczmarski: Poczet Papieży: Biskupi Rzymu od św. Piotra do Jana Pawła II. Warszawa: Novum, 1986, s. 195.
- Michał Kozłowski, Papież Paweł I (757–767)
- Pope Paul I. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-14]. (ang.).