Piotr Łubieński
Piotr Łubieński herbu Pomian (ur. 31 stycznia 1786 w Szczytnikach, zm. 17 października 1867 w Warszawie) – polski generał, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 4 czerwca 1831 roku, poseł z powiatu warszawskiego departamentu warszawskiego na sejm 1811 roku[1].
 Portret Piotra Łubieńskiego autorstwa Józefa Simmlera | |
 Pomian | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Barbara z Szymanowskich |
| Dzieci |
Feliks Łubieński |
|
| |
| Generał brygady | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Feliksa i Tekli Teresy, brat Franciszka Ksawerego, Tomasza, Henryka, Tadeusza, Jana, Józefa, Marii, Pauliny i Róży. Osiadł w majątku swej żony, Barbary Szymanowskiej, Gole i przyległych folwarków (Dorocin, Karolina, Baśin), założyciel cukrowni w Golach. Był szwagrem francuskiego barona Piotra Galichet'a z Izdebna, którego poznał w armii Napoleona, i który to założył pierwszą cukrownię na Mazowszu[2][3].
W latach (1807–1812) i w czasie powstania listopadowego (1830-1831), był senatorem-kasztelanem i generałem brygady oraz dowódcą Straży Bezpieczeństwa w Warszawie, od 1825 prezesem dyrekcji szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego województwa mazowieckiego. Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa[4].
Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim w 1858 roku[5].
Od 1861 do 1867 był członkiem Rady Stanu Królestwa Polskiego, a od 1865 prezesem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności.
Należał do loży wolnomularskiej Rycerze Gwiazdy w stopniu Kawalera Wybranego[6].
Został odznaczony francuskim krzyżem kawalerskim Orderu Legii Honorowej w 1813[7], a także polskimi krzyżem kawalerskim Virtuti Militari[8] (w PSB błędnie opisany jako krzyż komandorski) oraz Orderem św. Stanisława w 1812[7].
Ożeniony był z Barbarą Szymanowską, córką Michała, starosty wyszogrodzkiego, z Izdebna i Anieli ze Świdzińskich. Mieli trzech synów, Feliksa, Eustachego i Pawła, oraz trzy córki, Anielę za Napoleonem Świdzińskim, Marię za Feliksem Szymanowskim i Klementynę[9][10][11].
Przypisy
edytuj- ↑ Małgorzata Karpińska, Senatorowie, posłowie i deputowani Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, Warszawa 2002, s. 63.
- ↑ Marian Brandys, Koniec świata szwoleżerów. Tom 1. Czcigodni weterani, Warszawa: MG, 2010, s. 158, ISBN 978-83-61297-30-7.
- ↑ Zygmunt Przyrembel, Historja Cukrownictwa w Polsce, Warszawa 1927, s. 218-221 [dostęp 2018-11-13].
- ↑ Dyaaryusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907, s. 244.
- ↑ „Roczniki Gospodarstwa Krajowego”, 16 (tom 32, nr 1), Warszawa 1858, s. 180.
- ↑ Marek Tarczyński, Generalicja powstania listopadowego, 1980, s. 63.
- ↑ a b Maria Manteufflowa: Łubieński Piotr (1786–1867). [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII/1973 [on-line]. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-14)].
- ↑ Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódzców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych, Lwów 1881, s. 196
- ↑ Piotr Łubieński. Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2018-11-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-14)].
- ↑ Józef Szymanowski, Listy do Starościny Wyszogrodzkiej, Franciszek Korwin-Szymanowski (red.), Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1973, s. 10-11.
- ↑ Marek Minakowski, Piotr hr. Łubieński z Łubnej, h. Pomian [online], Potomkowie Sejmu Wielkiego, I.D.16.78.537 [dostęp 2018-11-13].
Bibliografia
edytuj- Maria Manteufflowa: Piotr Łubieński. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVIII. 1973.