Rajmund Berengar III Wielki

Rajmund Berengar III Wielki
	; Ramon Berenguer w zamku Foix.
	Hrabia Barcelony
Okres	od 1086; do 1131
Poprzednik	Berengar Rajmund II Bratobójca
Następca	Rajmund Berengar IV Święty
	Hrabia Prowansji
Okres	od 1112; do 1131
Poprzednik	Douce I
Następca	Berengar Rajmund I Prowansalski
	Hrabia Cerdanyi
Okres	od 1118; do 1131
Poprzednik	Bernard z Cerdanya
Następca	Rajmund Berengar II
	Dane biograficzne
Dynastia	Urgel
Data urodzenia	11 listopada 1082
Data śmierci	23 stycznia/11 lipca 1131
Miejsce spoczynku	Santa Maria de Ripoll
Ojciec	Rajmund Berengar II
Matka	Matylda z Apulii
Żona	María Rodríguez de Vivar
Dzieci	María; Jimena (lub Eixemena)
Żona	Almodis
Żona	Dolça de Gévaudaun
Dzieci	Almodis; Berenguela (lub Berengaria); Rajmund Berengar IV Święty; Berengar Rajmund I Prowansalski; Bernat
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2018-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rajmund Berengar III (I) Wielki (ur. 11 listopada 1082 w Rodez, zm. 23 stycznia/19 lipca 1131 w Barcelonie) – hrabia Barcelony i Prowansji, templariusz.

Życiorys

Urodził się w 1082 jako syn Rajmunda Berengara II oraz Matyldy de Hauteville (ur. po 1058 – zm. 1111/2), córki Roberta Guiscarda (księcia Apulii i Kalbrii) oraz Siszelgajty. W 1086 roku w wieku 4 lat w wyniku nacisków szlachty został współrządcą hrabstwa wraz ze swym wujem Berengarem Rajmundem II, a od 1097, gdy go wygnał, stał się samodzielnym władcą. Od 1111 hrabia Besalú, od 1117 Cerdanyi, od 1112 hrabia Prowansji (do 1127 razem z Douce I na mocy iure uxoris).

Podbił dolną Prowansję. Wraz z Genuą i Pizą podjął próbę zdobycia Balearów, jednak chrześcijańska władza nie utrzymała się tam długo^[1].

Pod koniec życia postanowił złożyć śluby zakonne i zrobił to 14 lipca 1130. Oddał 5 katalońskich prowincji swojemu najstarszemu synowi, a Prowansję – młodszemu. Osadził rycerzy z zakonu w zamku Granyena w dzisiejszej comarce Segarra.

Małżeństwa i potomstwo

Jego pierwszą żoną była María Rodríguez de Vivar, druga córka Cyda (zm. ok. 1105). Ich dziećmi były:

María, żona Bernata III, hrabiego Besalú,
Jimena lub Eixemena, żona Rogera III, hrabiego Foix.

Jego drugą żoną była Almodis. Jego trzecią żoną była zaś Douce lub Dolça de Gévaudaun, dziedziczka Prowansji (zm. ok. 1127). Najpierw razem z żoną współrządził Prowansją, a po jej śmierci został jedynym władcą tego hrabstwa. Ich dziećmi byli:

Almodis, żona Ponsa de Cervera, matka Agalbursa,
Berenguela lub Berengaria (1116–1149), żona Alfons VII Kastylijskiego,
Rajmund Berengar IV, hrabia Barcelony (1115–1162),
Berengar Rajmund I, hrabia Prowansji (ok. 1115–1144),
Bernat, zmarły w dzieciństwie.

Przypisy

↑ Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Szymon Jędrusiak (tłum.). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 1997, s. 131. ISBN 83-7052-226-2.

[1] Manuel Tuñón de Lara, Julio Valdeón Baruque, Antonio Domínguez Ortiz: Historia Hiszpanii. Szymon Jędrusiak (tłum.). Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych, 1997, s. 131. ISBN 83-7052-226-2.

[1]