Rezerwat przyrody Wodospad Wilczki

Rezerwat przyrody
„Wodospad Wilczki”
	; Fragment rezerwatu z wodospadem Wilczki
	rezerwat krajobrazowy
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Mezoregion	Sudety Wschodnie
Data utworzenia	1958
Akt prawny	M.P. z 1958 r. nr 10, poz. 64
Powierzchnia	2,75 ha
	Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka Wodospad Wilczki
	Położenie na mapie Polski Wodospad Wilczki
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Wodospad Wilczki
	Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Wodospad Wilczki
	50°13′45″N 16°45′38″E/50,229167 16,760556
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rezerwat przyrody Wodospad Wilczki – krajobrazowy rezerwat przyrody położony w województwie dolnośląskim, powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka, w pobliżu miejscowości Międzygórze.

Położenie i opis

Rezerwat znajduje się w Masywie Śnieżnika w Sudetach Wschodnich. Obejmuje odcinek doliny potoku Wilczka poniżej centrum Międzygórza wraz z Wodospadem Wilczki i fragmentem przełomowym potoku. Tereny rezerwatu leżą na wysokości od ok. 530 m n.p.m. (dolina potoku w przełomie poniżej wodospadu) do ok. 620 m n.p.m. (prawe, północne zbocze doliny nad wodospadem). Znajduje się na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, w obrębie obszaru Natura 2000 PLH020016 Góry Bialskie i Grupa Śnieżnika SOO^[1].

Założony w 1958 roku na powierzchni 2,75 ha. W zarządzeniu z roku 2012 podano, że obszar rezerwatu zostaje zmniejszony do 2,65 ha^[2], jednak okazało się, że przy opracowywaniu tego zarządzenia w wyniku pomyłki pominięto dwa pododdziały^[3]. Błąd ten został skorygowany zarządzeniem z 2016 roku, które przywróciło poprzednią, prawidłową wartość – 2,75 ha^[3].

Na terenie rezerwatu rośnie stary las bukowy z domieszką jodły, jawora i świerka^[4]. Występują tu m.in. następujące gatunki roślin: żywiec gruczołowaty, marzanka wonna, kokoryczka okółkowa, przenęt purpurowy, jęczmieniec zwyczajny, wietlica samicza, zachyłka oszczepowata, nerecznica szerokolistna, gajowiec żółty, kostrzewa leśna^[4]. Chłodny, ciemny i wilgotny mikroklimat sprzyja również bujnej wegetacji mszaków. Dno wąwozu i jego ujście porastają ziołorośla lepiężnikowe z wilgociolubnymi gatunkami roślin, takimi jak: lepiężnik biały, miłosna górska, modrzyk górski i miesiącznica trwała^[4].

Wodospad

Dawniej nazywany również Wodogrzmotami Żeromskiego. Wysokość wodospadu wynosi 22 m. Jest to drugi co do wielkości wodospad w polskich Sudetach, po Wodospadzie Kamieńczyka. Wody spadają z progu szerokości ok. 3 m do niewielkiego kotła eworsyjnego wyżłobionego w mniej odpornych łupkach łyszczykowych. Zimą wokół kaskady tworzy się efektowny lodospad. Powstanie wodospadu związane jest ze wznoszeniem się trzeciorzędowego uskoku przerywającego bieg potoku. Skały progu i wąwozu zbudowane są z gnejsów gierałtowskich. Wąwóz za wodospadem, mający szerokość ok. 3 m, 20 m długości i 15 m głębokości, nazywany jest kanionem amerykańskim^[4].

Turystyka

Obecnie zwiedzanie jest ogólnodostępne w ramach wytyczonych w traktów pieszych.

Przez teren rezerwatu przechodzi znakowany kolorem czerwonym Główny Szlak Sudecki na odcinku z góry Iglicznej przez Międzygórza do schroniska „Na Śnieżniku”^[4].
Dla zwiedzających ponad wodospadem przerzucony jest stalowy mostek, a po przeciwnej stronie doliny urządzony jest bezpieczny punkt widokowy.
Na terenie rezerwatu wytyczone są dwie dydaktyczne ścieżki przyrodnicze.
Kilkadziesiąt metrów od wodospadu, przy drodze do Międzygórza, znajduje się hotel i parking samochodowy^[4].

Przypisy

↑ Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2014-01-24].
↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu Nr 6 z dnia 27 kwietnia 2012 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Wodospad Wilczki” (Dz. Urz. Woj. Doln. z dnia 2 maja 2012 r. poz. 1629). [dostęp 2018-09-24].
↑ ^a ^b Uzasadnienie do zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2016 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie rezerwatu przyrody „Wodospad Wilczki”. [dostęp 2018-09-24].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 366-368. ISBN 83-7005-341-6.

Bibliografia

Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6
Krzysztof R. Mazurski Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie, SUDETY Oficyna Wydawnicza Oddziału Wrocławskiego PTTK, Wrocław 1995, ISBN 83-85550-48-8

Linki zewnętrzne

Rozszerzony opis Wodospadu Wilczki
Szerszy opis turystyczny wodospadu – Sudecki Informator Turystyczny. sudety.net.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-03)].
Galeria fotografii, również archiwalnych
praca zbiorowa: Rezerwaty przyrody województwa dolnośląskiego. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska we Wrocławiu, 2017, s. 140–141. ISBN 978-83-64233-26-5.

[geo-1] Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2014-01-24].

[Zarządzenie_Regionalnego-2] Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu Nr 6 z dnia 27 kwietnia 2012 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Wodospad Wilczki” (Dz. Urz. Woj. Doln. z dnia 2 maja 2012 r. poz. 1629). [dostęp 2018-09-24].

[uzasadnienie-3] Uzasadnienie do zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2016 r. zmieniającego zarządzenie w sprawie rezerwatu przyrody „Wodospad Wilczki”. [dostęp 2018-09-24].

[staffa-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 366-368. ISBN 83-7005-341-6.

[1]

[2]

[3]

[4]