Ustawa o prawach konsumenta
Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta – ustawa uchwalona przez Sejm, regulująca kwestie prawne związane z prawami konsumenta i obowiązki przedsiębiorcy w stosunku do niego. Uchwalenie ustawy wynikało z konieczności dostosowania ustawodawstwa polskiego do uregulowań prawa unijnego.
| Państwo | |
|---|---|
| Data wydania |
30 maja 2014 |
| Miejsce publikacji | |
| Tekst jednolity | |
| Data wejścia w życie |
25 grudnia 2014 |
| Rodzaj aktu | |
| Przedmiot regulacji | |
| Status |
obowiązujący |
| Ostatnio zmieniony przez | |
| Wejście w życie ostatniej zmiany |
10 listopada 2024 |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | |
Konsument nie może zrzec się praw przyznanych mu w ustawie. Postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż postanowienia ustawy są nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawy.
Przedmiot regulacji
edytujUstawa określa:
- obowiązki przedsiębiorcy zawierającego umowę z konsumentem
- zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość (np. handel elektroniczny) i poza lokalem przedsiębiorstwa (np. sprzedaż towaru przez akwizytora)
- zasady i tryb wykonania przysługującego konsumentowi prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa
- zasady i tryb zawierania z konsumentem umowy na odległość dotyczącej usług finansowych
- zasady i tryb wykonania praw konsumenta będącego stroną umowy zobowiązującej do przeniesienia własności towaru na niego
- zasady i tryb wykonania praw konsumenta będącego stroną umowy o dostarczanie treści cyfrowej lub usługi cyfrowej.
Ustawa zawiera 2 załączniki:
- wzór pouczenia o odstąpieniu od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa
- wzór formularza odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa.
Wprowadzone zmiany
edytujUstawa wprowadziła m.in. następujące zmiany (niektóre później zostały wycofane):
- wydłużyła termin złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy[1] zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa z 10 do 14 dni[2]
- rozszerzyła katalog obowiązków informacyjnych ciążących na przedsiębiorcy w stosunku do konsumenta
- zmieniła kodeksową definicję konsumenta[3]; konsumentem jest osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową
- przywróciła stosowanie rękojmi za wady rzeczy sprzedanej w stosunku do umów dotyczących rzeczy ruchomych zawieranych przez konsumenta[4]
- przedłużyła okres rękojmi za wady fizyczne z roku do 2 lat, a w przypadku nieruchomości[5] – z 3 do 5 lat, od dnia wydania rzeczy
- zdefiniowała wadę fizyczną jako niezgodność rzeczy z umową
- przedłużyła okres gwarancji z roku do 2 lat, jeżeli gwarant nie wskazał innego terminu w oświadczeniu gwarancyjnym
- wprowadziła do Kodeksu cywilnego instytucję roszczenia sprzedawcy w stosunku do poprzednich sprzedawców w związku z wadliwością rzeczy sprzedanej[6].
Ustawa uchyliła:
- ustawę z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz.U. z 2012 r. poz. 1225)[7]
- ustawę z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2002 r. nr 141, poz. 1176, z późn. zm.)[8].
Nowelizacje
edytujUstawę znowelizowano 12 razy. Ostatnia zmiana weszła w życie w 2024 roku[9].
Przypisy
edytuj- ↑ Podanie przyczyny odstąpienia nie jest wymagane.
- ↑ Od dnia wejścia w życie ustawy oświadczenie to może być złożone w dowolnej formie.
- ↑ Art. 221 Kodeksu cywilnego.
- ↑ Od 2023 r. w stosunku do konsumentów, którzy zakupili towar w rozumieniu tej ustawy (tj. rzecz ruchomą, wodę, gaz, energię elektryczną sprzedawaną w ograniczonej objętości lub ilości), stosuje się instytucję niezgodności towaru z umową.
- ↑ Przed wejściem w życie ustawy rękojmią były objęte wyłącznie wady budynku.
- ↑ Instytucja zniesiona od 2023 r. Roszczenie to przedawniało się z upływem 6 miesięcy. Bieg terminu przedawnienia rozpoczynał się z dniem poniesienia kosztów przez sprzedawcę w wyniku wykonania uprawnień z tytułu rękojmi przez konsumenta, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca powinien był wykonać swoje obowiązki wobec konsumenta (art. 576² § 1 Kodeksu cywilnego).
- ↑ Przepisy Kodeksu cywilnego o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny nie zostały uchylone.
- ↑ Jednakże ustawę stosuje się do umów zawartych przed 25 grudnia 2014 r.
- ↑ Ustawa z dnia 12 lipca 2024 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo komunikacji elektronicznej (Dz.U. z 2024 r. poz. 1222).