Władysław Korniłowicz
Władysław Emil Korniłowicz (ur. 5 sierpnia 1884 w Warszawie, zm. 26 września 1946 w Laskach) – polski ksiądz katolicki, współtwórca i kierownik duchowy Dzieła Lasek, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.
| Czcigodny Sługa Boży prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1884 |
| Data i miejsce śmierci |
26 września 1946 |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
2 kwietnia 1911 |
| Prezbiterat |
6 kwietnia 1912 |
| Przyczyna śmierci | |
|---|---|
| Rodzice |
|
Życiorys
edytujLata młodości
edytujUrodził się jako trzeci z czterech synów Wiktorii, z domu Poll (zm. 1911) i doktora Edwarda Korniłowicza (1847–1909), znanego psychiatry i neurologa. Jego braćmi byli Rafał Marian (1876–1916), Tadeusz Edward (1881–1940), Kazimierz (1892–1939)[1]. Po maturze zdanej w szkole realnej w 1903 roku Władysław podjął studia przyrodnicze i filozoficzne wraz z Władysławem Tatarkiewiczem i Edwardem Lothem w Zurychu, gdzie przebywał jego starszy brat Rafał Korniłowicz.
W 1905 wstąpił do Seminarium Warszawskiego, z którego po roku został skierowany na studia filozoficzne i teologiczne we Fryburgu (1906–1914), gdzie zacieśnił przyjaźń z ks. Kazimierzem Lutosławskim oraz ks. Adamem Woronieckim. Władysław Korniłowicz przyjął święcenia kapłańskie 6 kwietnia 1912 w Krakowie z rąk bpa Adama Sapiehy.
I wojna światowa
edytujWybuch I wojny światowej zastał go w Zakopanem, gdzie w latach 1914–1916, pełnił funkcję kapelana Zakładu Jadwigi Zamoyskiej w Kuźnicach oraz podjął pracę duszpasterską wśród młodzieży pochodzącej z rozwiązanych Legionów Wschodnich i w zakopiańskiej drużynie harcerskiej, po wyjeździe Andrzeja Małkowskiego.
W 1916 powrócił do Warszawy i pełnił różne funkcje w diecezji: wikariusza m.in. w Parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika w Siennicy, archiwisty, cenzora i katechety. Wraz z innymi kapłanami diecezjalnymi uczestniczył w pracach Stowarzyszenia Księży Charystów (Unionis Sacerdotum Saecularium Charitatis Apostolicae "Caritas Christi"). Od 1918 był asystentem grupy dyskusyjnej zwanej "Kółko", skupiającej młodzież akademicką i młodą inteligencję, niezależnie od formalnej przynależności wyznaniowej czy religijnej, w której uczestniczyli m.in. Teresa Landy, Zofia Sokołowska, Rafał Marceli Blüth, Stanisław Krzywoszewski, Eugeniusz Kłoczowski.
Wojna z Rosją bolszewicką
edytujPodczas wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919–1920 towarzyszył swoim uczniom, zmobilizowanym do Legii Akademickiej, jako kapelan wojskowy na froncie m.in. pod Lwowem, Sokolnikami i Skniłowem. Był kapelanem warszawskiej Szkoły Podchorążych (15 listopada 1919 – 27 września 1920) a potem garnizonu we Włocławku (27 września 1920 – 10 marca 1921). Tam był też wykładowcą liturgiki w Seminarium Diecezjalnym a do jego studentów należał m.in. ks. Stefan Wyszyński.
Okres międzywojenny
edytujW latach 1922–1930 pełnił funkcję dyrektora Konwiktu Teologicznego dla Księży studiujących na KUL-u oraz był wykładowcą liturgiki. W tym czasie wspierał również lwowskie środowisko "Odrodzenia", zaprzyjaźnił się ze Stefanem Swieżawskim oraz poznał Tadeusza Fedorowicza.
W 1924 ks. Korniłowicz został poproszony przez Marię Kleniewską o głoszenie rekolekcji dla nowo powstałego Bractwa Pielgrzymstwa Polskiego. Stopniowo stał się kierownikiem duchowym zespołu, który z inspiracji ks. Ch. Journeta, w sierpniu 1937 zmienił nazwę na Bractwo Przemienienia Pańskiego i siedem członkiń podjęło decyzję życia radami ewangelicznymi w świecie, dając w ten sposób początek Instytutowi Świeckiemu Przemienienia Pańskiego.
W 1930 ks. Korniłowicz zamieszkał w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach, który stał się odtąd centrum jego życia i apostolstwa. Znajomość ze środowiskiem rozpoczęła się w 1918 spotkaniem z Matką Elżbietą Czacką, niewidomą Założycielką Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi i Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. W 1920 został poproszony o kierownictwo duchowe i wkrótce stał się Ojcem całego Dzieła Lasek, skupiającego różne placówki opieki i szkolenia niewidomych oraz związane z nimi apostolstwo wobec ludzi poszukujących wiary (Biblioteka Wiedzy Religijnej, wydawnictwo, księgarnia i pismo „Verbum” oraz dom rekolekcyjny).
Udzielił sakramentu Ostatniego Namaszczenia umierającemu marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu (Goniec Częstochowski 1935/111)
II wojna światowa
edytuj
Podczas II wojny światowej zmuszony był do ukrywania się przed poszukującymi go Niemcami za odezwę do chrześcijan niemieckich o zaniechaniu przemocy. Przebywał w Żułowie na Lubelszczyźnie wraz z ewakuowanymi z Lasek dziećmi i siostrami. Tam też wraz z ukrywającym się również ks. Wyszyńskim, prowadził wykłady dla sióstr i grupy świeckich, w tym dla kilku przygotowujących się do kapłaństwa młodych ludzi. Mimo zagrożenia prowadził też rekolekcje w okolicznych dworach i w Warszawie. W 1942 pojawiły się pierwsze objawy choroby nowotworowej – guz na głowie. Działania wojenne opóźniły badania i leczenie. W 1944 dokonano w Warszawie pierwszej operacji, po której wrócił jeszcze do pracy. W kwietniu 1946 nastąpiła druga operacja, po której nastąpił stopniowy zanik mowy. Zmarł w Laskach 26 września 1946.
Publikacje
edytuj- Władysław Korniłowicz, Jacek Woroniecki, Przewodnik po literaturze religijnej i pokrewnych dziedzinach filozofji i nauk społecznych, wyd. 2, Poznań: Księgarnia Św. Wojciecha, 1927, OCLC 718543924.
- Władysław Korniłowicz, Rekolekcje społeczne. Referat wygłoszony na Międzynarodowym Kongresie Filozofji Tomistycznej w Poznaniu 1934 r. Odbitka z Księgi Pamiątkowej, Gniezno 1935, OCLC 837983380.
- Władysław Korniłowicz, Wartości kulturalno-wychowawcze liturgji, Warszawa 1936, OCLC 749819360.
- Władysław Korniłowicz, Chrześcijańska odbudowa świata w świetle nauki o ciele mistycznym. Rozważania nad rolą duszpasterza w akcji społecznej, Warszawa: Archidiecezjalny Instytut Akcji Katolickiej, 1938 (Biblioteka Akcji Katolickiej, Nowa Seria, nr 16), OCLC 837983223.
- Władysław Emil Korniłowicz, Konferencje rekolekcyjne. Wybór, Warszawa 2001, OCLC 909971634.
- Elżbieta Róża Czacka i inni, Listy, Laski-Warszawa: Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, 2007, ISBN 978-83-925305-0-3, OCLC 602650878.
Tablica przodków
edytuj| Tablica rodowodowa[2] | ||||
| Pradziadkowie | ? ? |
? ? |
? ? |
 Tadeusz Kukiewicz h. Mogiła(1765–18.07.1848) Karolina Domejko (?–?) |
| Dziadkowie | Eliasz Korniłowicz (?–?) Emilia Umińska (?–1883) |
Fortunat Poll (6.11.1815–3.08.1879) Apolonia Kukiewicz h. Mogiła(?–5.03.1905) | ||
| Rodzice | Edward Antoni Franciszek Korniłowicz (13.11.1847–15.11.1909) Wiktoria Apolonia Poll (1856–21.03.1911) | |||
| Czcigodny Sługa Boży ks. Władysław Emil Korniłowicz (5.08.1884–26.09.1946) | ||||
Proces beatyfikacyjny
edytujZ inicjatywy Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża oraz archidiecezji warszawskiej, przekonanych o świątobliwości jego życia podjęto starania celem wyniesienia go na ołtarze[3]. 13 kwietnia 1978 Stolica Apostolska wydała zgodę tzw. nihil obstat na rozpoczęcie procesu jego beatyfikacji, po czym 27 września tegoż roku kard. Stefan Wyszyński rozpoczął proces informacyjny, który zakończył się w czerwcu 1995[3]. Odtąd przysługiwał mu tytuł Sługi Bożego. 11 listopada 1978, po rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego, jego szczątki zostały przeniesione z cmentarza zakładowego w Laskach do warszawskiego kościoła św. Marcina.
Akta procesu zostały po zakończeniu procesu informacyjnego przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych do Rzymu, która po zapoznaniu się z tą dokumentacją, 16 stycznia 1998 wydała dekret o ważności procesu informacyjnego[3]. Postulator generalny (obecnie – po zmianach – jest nim bp Sławomir Oder) w 2008 złożył tzw. Positio wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej[3]. 5 lipca 2019 papież Franciszek promulgował dekret o heroiczności jego życia i cnót[4]. Odtąd przysługuje mu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.
Ksiądz Władysław Korniłowicz w filmie
edytujPostać księdza Władysława Korniłowicza występuje w serialu historycznym Marszałek Piłsudski (2001) w reżyserii Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego. Rolę tę zagrał Kazimierz Orzechowski (odc. 8)[5].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Stanisław Ilnicki, Edward Korniłowicz (1847–1909). (PDF), „Postępy Psychiatrii i Neurologii”, t. 17, nr 1, 2008, s. 3–6 [zarchiwizowane z adresu 2023-04-15].
- ↑ Marek Jerzy Minakowski, Władysław Emil Korniłowicz (ID: psb.12672.9), [w:] Wielka genealogia Minakowskiego [online], sejm-wielki.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-12-25].
- ↑ a b c d ~ 1946 ~ (Władysław Korniłowicz) [online], newsaints.faithweb.com [dostęp 2019-07-09] (ang.).
- ↑ Watykan: Coraz bliżej beatyfikacji Księdza Korniłowicza z Lasek [online], radiomaryja.pl, 6 lipca 2019 [zarchiwizowane z adresu 2021-09-28].
- ↑ Marszałek Piłsudski w bazie filmpolski.pl
Bibliografia
edytuj- Teresa Landy i inni, Ksiądz Władysław Korniłowicz, wyd. 2, t. 42, Warszawa: Biblioteka „Więzi”, 2003 (Biblioteka „Więzi”), ISBN 83-88032-57-7, OCLC 69520625.
Linki zewnętrzne
edytuj- Sługa Boży ks. Władysław Korniłowicz, [w:] Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi w Laskach [online], laski.edu.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-07-07].
- Ksiądz Władysław Korniłowicz, [w:] Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża [online], triuno.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-12-01].
- Rafał Łętocha, Władysław Korniłowicz – „ksiądz, słup w sutannie żywego ognia” [online], nowyobywatel.pl, 13 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2022-11-30].