tutka

tutka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtutka], AS: [tutka]

podział przy przenoszeniu wyrazu: tut•ka

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) torebka z papieru, zawiniętego lejkowato, na towary suche i sypkie

(1.2) rurka

(1.3) rurka z bibułki do papierosów

(1.4) lotn. pot. tupolew

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tutka	tutki
dopełniacz	tutki	tutek
celownik	tutce	tutkom
biernik	tutkę	tutki
narzędnik	tutką	tutkami
miejscownik	tutce	tutkach
wołacz	tutko	tutki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) пакет m, кулёк m; (1.2) трубка ż; (1.3) гильза ż; (1.4) тушка ż

źródła:

tutka (język fiński)

wymowa:

IPA: [ˈt̪ut̪kɑ]

podział przy przenoszeniu wyrazu: tut•ka

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) radar

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

tutka (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) torebka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: