widoczność

widoczność (język polski)

wymowa:

IPA: [vʲiˈdɔt͡ʃnɔɕt͡ɕ], AS: [vʹidočność], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) możliwość widzenia w danej przestrzeni lub w danych warunkach

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	widoczność
dopełniacz	widoczności
celownik	widoczności
biernik	widoczność
narzędnik	widocznością
miejscownik	widoczności
wołacz	widoczności

przykłady:

(1.1) Mgła ogranicza widoczność.

składnia:

kolokacje:

(1.1) doskonała / dobra / słaba / ograniczona / zła widoczność

synonimy:

(1.1) widzialność

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. widok m, widoczek m

przym. widoczny, widokowy, niewidoczny

przysł. widocznie

czas. widać, widzieć

partyk. widocznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бачнасць ż
• bułgarski: (1.1) видимост ż
• esperanto: (1.1) videbleco
• hiszpański: (1.1) visibilidad ż
• kataloński: (1.1) visibilitat ż
• nowogrecki: (1.1) ορατότητα ż
• rosyjski: (1.1) видимость ż
• ukraiński: (1.1) ви́димість

źródła: