Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Annemarie Schimmel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m MalarzBOT: kategoria Wykładowcy Harvard University została przeniesiona do Wykładowcy Uniwersytetu Harvarda
m MalarzBOT: {{ka}} jest redirectem {{Kontrola autorytatywna}}
Linia 65: Linia 65:
* [https://www.goodreads.com/author/list/40967.Annemarie_Schimmel Książki Annemarie Schimmel]
* [https://www.goodreads.com/author/list/40967.Annemarie_Schimmel Książki Annemarie Schimmel]


{{Kontrola autorytatywna}}
{{ka}}


{{SORTUJ:Schimmel, Annemarie}}
{{SORTUJ:Schimmel, Annemarie}}

Wersja z 10:32, 14 kwi 2020

Annemarie Schimmel
{{{alt grafiki}}}
Glasplatte w Bonn
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1922
Erfurt, Niemcy

Data i miejsce śmierci

26 stycznia 2003
Bonn, Niemcy

Zawód, zajęcie

naukowiec, pisarka, wykładowca akademicki

Multimedia w Wikimedia Commons

Annemarie Schimmel (ur. 7 kwietnia 1922 w Erfurcie, zm. 26 stycznia 2003 w Bonn) – niemiecka naukowiec, orientalistka, pisarka, wykładowca akademicki, profesor na Uniwersytecie Harvarda w latach 1967–1992.

Wczesne życie

Annemarie Schimmel pochodziła z protestanckiej, wykształconej klasy średniej. Jej ojciec Paul był pracownikiem pocztowym, a matka Anna należała do rodziny powiązanej z żeglugą i międzynarodowym handlem. Po ukończeniu szkoły średniej w wieku 15 lat pracowała dobrowolnie przez pół roku w Reichsarbeitsdienst, organizacji przystosowania obywatelskiego i wojskowego młodzieży w III Rzeszy, która w trakcie II wojny światowej wykonywała funkcje pomocnicze wobec Wehrmachtu. W 1939 rozpoczęła studia na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie była pod silnym wpływem nauczyciela Hansa Heinricha Schaedera, który zasugerował, aby studiowała Dīvān-e Šams-e Tabrīzī, jedno z głównych dzieł Dżalala ad-Din ar-Rumi, wybitnego poety sufickiego, mistyka perskiego, teologa islamskiego, założyciel bractwa „wirujących derwiszy”[1][2].

W listopadzie 1941 uzyskała doktorat na podstawie obrony pracy magisterskiej Pozycja kalifa i Qadi w późnośredniowiecznym Egipcie (Die Stellung des Kalifen und der Qadis im spätmittelalterlichen Ęgypten)[2]. Niedługo potem została zatrudniona przez Auswärtiges Amt, niemieckie ministerstwo spraw zagranicznych, gdzie pracowała przez kilka następnych lat, kontynuując w wolnym czasie naukę. Po zakończeniu II wojny światowej, w maju 1945, przez kilka miesięcy była przetrzymywana przez władze USA w celu zbadania jej działalności jako niemieckiego pracownika służb zagranicznych, ale została oczyszczona z wszelkich podejrzeń o współpracę z nazistami[2]. W 1946, w wieku 23 lat, została profesorem studiów arabskich i islamskich na Uniwersytecie w Marburgu w Niemczech. Przez krótki okres życia (1955-1957) pozostawała w związku małżeńskim, ale życie domowe jej nie odpowiadało i wkrótce powróciła do swoich naukowych badań. w 1954 otrzymała drugi doktorat z historii religii[3].

Rozwój kariery

Nagrobek Annemarie Schimmel

W 1954 nastąpił punkt zwrotny w życiu Schimmel, kiedy została mianowana profesorem historii religii na Uniwersytecie w Ankarze. Spędziła pięć lat w stolicy Turcji, nauczając w języku tureckim i zgłębiając kulturę i mistyczne tradycje tego kraju. Była pierwszą kobietą i pierwszą niemuzułmanką, która uczyła teologii na uniwersytecie w Turcji[4]. W 1967 zainaugurowała program studiów indo-muzułmańskich na Uniwersytecie Harvarda i pozostała na wydziale amerykańskiej uczelni przez następne dwadzieścia pięć lat. Mieszkała w kwaterze na kampusie Harvardu, często odwiedzała Nowy Jork, gdzie była zatrudniona jako konsultantka w Metropolitan Museum of Art i słynęła ze zdolności do robienia manuskryptów w stylu kaligrafii. Jej pamięć o stylach kaligraficznych była niemal fotograficzna. W latach osiemdziesiątych pracowała w redakcji Encyclopedia of Religion, wydanej w 16 tomach, przez wydawnictwo Macmillan, pod redakcją Mircea Eliade. W 1992 po przejściu na emeryturę na Harvardzie, została mianowana Professor Emerita of Indo-Muslim Culture. Została także mianowana honorowym profesorem na Uniwersytecie w Bonn. Po odejściu z Harvardu powróciła do Niemiec, gdzie mieszkała w Bonn aż do swojej śmierci w 2003[4][3].

Schimmel uczyła pokolenia studentów w wyjątkowym stylu, była wielojęzyczna – oprócz niemieckiego, angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, włoskiego, łaciny i tureckiego mówiła po arabsku, persku, urdu i pendżabsku. Opublikowała ponad pięćdziesiąt książek i setki artykułów na temat literatury, mistycyzmu i kultury islamskiej, a także przetłumaczyła perską, urdu, arabską, sindhijską i turecką poezję i literaturę na język angielski i niemiecki. Jej szczególne zamiłowanie do kotów skłoniło ją do napisania książki o ich roli w literaturze muzułmańskiej, a zainteresowanie mistyką zaowocowało książką o symbolice numerycznej w różnych kulturach. Największą jej pasją był sufizm, mistyczna gałąź islamu. Nawet wybitni sufici uznali ją za jednego z czołowych ekspertów w ich historii i tradycji[4][3].

Życie prywatne

Annemarie Schimmel w 1955 poślubiła w Ankarze tureckiego inżyniera. Małżeństwo wkrótce zakończyło się rozwodem (1957), a związek ten utrzymywała w tajemnicy przez całe życie[5].

Wybrana twórczość

  • Mohammad Iqbal, Poet and Philosopher: A Collection of Translations, Essays, and Other Articles (1960)
  • Islamic Calligraphy (1970)
  • Islamic Literatures of India (1973)
  • Mystical Dimensions of Islam (1975)
  • Classical Urdu Literature: From the Beginning to Iqbal (1975)
  • Pain and Grace: A Study of Two Mystical Writers of Eighteenth-Century Muslim India (1976)
  • A Dance of Sparks: Imagery of Fire in Ghalib’s Poetry (1979)
  • We Believe in One God: The Experience of God in Christianity and Islam (1979)
  • The Triumphal Sun: A Study of the Works of Jalaloddinn Rumi (1980)
  • As Through a Veil: Mystical Poetry in Islam (1982)
  • Das Mysterium der Zahl (1983)
  • And Muhammad Is His Messenger: The Veneration of the Prophet in Islamic Piety (1985)
  • Gabriel’s Wing: Study into the Religious Ideas of Sir Muhammad Iqbal (1989)
  • Calligraphy and Islamic Culture (1990)
  • Islamic Names: An Introduction (1990)
  • A Two-Colored Brocade: The Imagery of Persian Poetry (1992)
  • Islam: An Introduction (1992)
  • Nightingales under the Snow: Poems (1994)
  • Anvari’s Divan: A Pocket Book for Akbar (1994)
  • Deciphering the Signs of God: A Phenomenological Approach to Islam (1994)
  • Meine Seele ist eine Frau (1995)
  • Look! This Is Love (1996)
  • Im Reich der Grossmoguls: Geschichte, Kunst, Kultur (2000)
  • Islam and the Wonders of Creation: The Animal Kingdom (2003)
  • Introducción al Sufismo (2007)

Przypisy

  1. ↑ Burzine K Waghmar: Annemarie Schimmel. The Guardian. [dostęp 2018-05-07].
  2. ↑ a b c Annemarie Schimmel. The Harvard Gazette. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
  3. ↑ a b c Shusha Guppy: Professor Annemarie Schimmel. Independent. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
  4. ↑ a b c Stephen Kinzer: Annemarie Schimmel, Influential Scholar of Islam, Dies at 80. The New York Times. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).
  5. ↑ Stefan Wild: 10th Anniversary of the Death of Annemarie Schimmel. Qantara. [dostęp 2018-05-07]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Annemarie_Schimmel&oldid=59417065”