Gmach Urzędu Pocztowego Poznań 9: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m merytoryczne, redakcyjne |
m Usunięto kategorię "Architektura Poznania"; Dodano kategorię "Architektura w Poznaniu" za pomocą HotCat |
||
Linia 49: | Linia 49: | ||
* ''Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000'', wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, {{ISBN|978-83-7445-018-8}} |
* ''Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000'', wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, {{ISBN|978-83-7445-018-8}} |
||
[[Kategoria:Architektura |
[[Kategoria:Architektura w Poznaniu]] |
||
[[Kategoria:Budynki pocztowe w Polsce|Poznań]] |
[[Kategoria:Budynki pocztowe w Polsce|Poznań]] |
||
[[Kategoria:Centrum (Poznań)]] |
[[Kategoria:Centrum (Poznań)]] |
Wersja z 17:02, 8 maj 2019
Widok ogólny | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość |
Poznań |
Adres | |
Ukończenie budowy |
1798 |
Ważniejsze przebudowy |
1872-1881 |
Położenie na mapie Poznania | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
52°24′35″N 16°55′47″E/52,409722 16,929722 |
Gmach Urzędu Pocztowego Poznań 9 – budynek pocztowy zlokalizowany na Starym Mieście w Poznaniu przy ul. 23 Lutego 28, róg Al. Marcinkowskiego, w sąsiedztwie placu Wielkopolskiego, Uniwersytetu Artystycznego, Archiwum Państwowego, Studzienki Kronthala i rzeźby Golema.
Pierwszy gmach pocztowy stanął w tym miejscu w 1798 i miał dwie kondygnacje. W latach 1872-1881 zbudowano następny – neorenesansowy z kopułą (projektant – Heinrich Koch). Mieścił on w sobie m.in. stację dyliżansów. W 1936 przebudowano wnętrza według projektu Adama Ballenstedta, rozdzielając, w nowoczesny na owe czasy sposób, działy: pocztowy i telekomunikacyjny. Prace kontynuowano w czasie II wojny światowej, nadając obiektowi obecny wygląd. Monumentalna fasada z kolumnami doryckimi w wielkim porządku jest charakterystyczna dla architektury nazistowskiej. 9 września 1945 otwarto tu zbudowaną od podstaw międzymiastową centralę telefoniczną i telegraficzną (była ona wówczas głównym węzłem łączności dla Polski zachodniej). Miała 22 łącznice międzymiastowe o pojemności dwustu obwodów, trzy łącznice badaniowe, siedem stolików do przyjmowania rozmów oraz udzielania informacji i dziesięć połączeń dalekopisowych z głównymi miastami kraju[1]. W 1995 salę operacyjną przebudowano, rezygnując ze stylistyki nazistowskiej na rzecz postmodernizmu (Toya-Design).
W 1975 dobudowano, pomiędzy gmachem poczty a przestrzenią na nowy gmach Muzeum Narodowego (oddany w 2001), awangardowy biurowiec mieszczący Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne, co było odpowiedzią na dynamiczny rozwój telefonii w tamtych czasach.
Z powodu istnienia w tym miejscu poczty, ulica przy której znajduje się gmach dawniej nosiła nazwę Pocztowej i Poststrasse.
Przypisy
- ↑ Tadeusz Świtała , Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 283, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088 .
Bibliografia
- Praca zbiorowa, Atlas architektury Poznania, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2008, s.174, ISBN 978-83-7503-058-7
- Marcin Libicki, Poznań - przewodnik, Wydawnictwo Gazeta Handlowa, Poznań, 1997, ss.288-289, ISBN 83-902028-4-0
- Praca zbiorowa, Poznań - przewodnik po zabytkach i historii, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2003, ss.179-180, ISBN 83-87847-92-5
- Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8