Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

John Masefield

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
John Masefield w 1916 roku

John Edward Masefield (ur. 1 czerwca 1878 w Ledbury w Herefordshire w Anglii; zm. 12 maja 1967 w Abingdon w Berkshire w Anglii) – angielski poeta i pisarz, wybitny twórca wierszy o tematyce morskiej[1].

Życiorys

Masefield urodził się w Ledbury w Herefordshire[2]. Uczył się w King's School w Warwick[2], ale prawdziwą szkołą życia była dla niego służba we flocie (na pokładzie HMS Conway). W 1895 roku poeta po dopłynięciu do Nowego Jorku opuścił statek i rozpoczął pracę w fabryce dywanów[2]. Po powrocie do Londynu zaczął pisać wiersze i dłuższe poematy, w których zawarł opis swoich przeżyć na morzu, między innymi okrążenia Przylądka Horn[3], które w środowisku żeglarzy uważane jest za chrzest bojowy marynarza. W czasie pierwszej wojny światowej pisał o klęsce sił sprzymierzonych w Dardanelach[4]. W latach dwudziestych ceniono go na równi z Thomasem Hardym[5]. W 1930 roku Masefield na wniosek ówczesnego premiera Ramsaya MacDonalda król Jerzy V mianował Masefielda Poetą-laureatem, następcą Roberta Bridgesa[1]. W 1935 roku otrzymał Order of Merit[1]. Uniwersytety Yale, Harvarda i Oxford przyznały Masefieldowi tytuły honorowe[4]. Zmarł 12 maja 1967 roku[6]. Został pochowany w Westminster Abbey 20 czerwca tegoż roku[6].

Twórczość

Najbardziej znanym cyklem Masefielda są Salt-Water Ballads (1902)[7]. Innymi ważnymi utworami są poematy The Widow in the Bye Street (1912), Dauber (1912) i The Daffodil Fields (1913)[8]. Najczęściej przywoływanym utworem Masefielda jest wiersz Sea Fever.

Poeta posługiwał się tradycyjnymi formami wiersza, w tym między innymi - jako ostatni na tak szeroką skalę - strofą królewską. Masefield był również wybitnym sonetystą[9]. John Gould Fletcher zauważa, że Masefield jest jednocześnie romantykiem i realistą[5].

Przekłady

W Polsce utwory Masefielda tłumaczyli Włodzimierz Lewik (Gorączka morza, Pasaty, Poszukiwacze)[10], Florian Śmieja (Ładunki)[11] i Juliusz Żuławski[12]. Ballady słonowodne tłumaczył Robert Stiller[13].

Przypisy

  1. ↑ a b c John Masefield, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2016-11-24] (ang.).
  2. ↑ a b c Poetry Foundation [online], www.poetryfoundation.org [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  3. ↑ John Gould Fletcher, John Masefield: A study, The North American Review, Vol. 212, No. 779, Oct. 1920, s. 549.
  4. ↑ a b Literary Devices and Literary Terms - The Complete List [online], literarydevices.net [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  5. ↑ a b John Gould Fletcher, John Masefield: A study, o.c., s. 548.
  6. ↑ a b John Masefield. westminster-abbey.org. [dostęp 2016-11-24]. (ang.).
  7. ↑ John Gould Fletcher, John Masefield: A study, The North American Review, Vol. 212, No. 779, Oct. 1920, s. 548.
  8. ↑ John Gould Fletcher, John Masefield: A study, To.c., s. 550.
  9. ↑ John Gould Fletcher, John Masefield: A study, o.c., s. 548
  10. ↑ Poeci języka angielskiego. Tom III. Wybór i opracowanie Henryk Krzeczkowski, Jerzy S. Sito, Juliusz Żuławski, Warszawa 1974, s. 143-145
  11. ↑ Poeci języka angielskiego. Tom III, o.c., s. 142.
  12. ↑ Poeci języka angielskiego. Tom III, o.c., s. 141-142.
  13. ↑ Zobacz: Literatura na Świecie 11/1976.

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Masefield&oldid=71314772”