Leukada

Leukada

Wybrzeże wyspy z plażą Mylos koło wsi Ajos Nikitas
Kontynent	Europa
Państwo	Grecja
Akwen	Morze Jońskie
Powierzchnia	356 km²
Populacja (2000) • liczba ludności • gęstość	20 000 66 os./km²
Położenie na mapie Grecji Leukada
38°43′00,01″N 20°39′00,00″E

Leukada (starogr. Λευκάς, nowogr. Λευκάδα), także Leukas, Lefkada, Lefkas, daw. wł. Santa Maura – wyspa na Morzu Jońskim u zachodnich wybrzeży Grecji, wchodząca w skład archipelagu Wysp Jońskich.

Należy do administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Wyspy Jońskie, do jednostki regionalnej Leukada, w gminie Leukada. Główną miejscowością jest Leukada.

Wiadomości ogólne

Powierzchnia wyspy, która liczy ok. 20 tys. mieszkańców (2000), wynosi ok. 356 km² (według innych źródeł 302 km²), jest górzysta (wysokość do 1158 m n.p.m.), porośnięta twardolistnymi zaroślami frygany, rosną też drzewa oliwne i cyprysy. Swą nazwę zawdzięcza bieli miejscowych skał (gr. lefkos – biały). Z lądem stałym połączona jest groblą wiodącą pomiędzy lagunami, przekopaną kanałem jeszcze w starożytności (VII w. p.n.e.) przez Koryntian. Komunikację drogową umożliwia 30-metrowy most obrotowy na kanale wodnym łączącym port w Lefkas z otwartym morzem, wybudowany w 1986.

Miejscowa ludność zajmuje się rybołówstwem i produkcją soli (saliny) z wody morskiej, poza tym na wyspie uprawia się winorośl (na zachodnich stokach), drzewa cytrusowe i oliwki. Wyspa jest żyzna, na wschodnim wybrzeżu bagna i zbiorniki ściekowe sprzyjają jednak mnożeniu się komarów. Wobec braku szczególnych walorów turystyka jest słabiej rozwinięta, ogranicza się do dwóch miejscowości wypoczynkowych: Vasiliki na południu i Nidri na wschodnim wybrzeżu, mającej łączność z pobliską wyspą Meganisi.

Historia

Zasiedlona w drugiej połowie II tysiąclecia p.n.e. przez Achajów, w VII wieku p.n.e. skolonizowana przez Koryntian – z tego okresu pochodzi świątynia Apollina na przylądku Dukato. W starożytności wyspa znana była z tej świątyni oraz skały, z której do morza strącano zbrodniarzy. Według legendy z tzw. Białej Skały rzuciła się grecka poetka Safona.

Od IV wieku p.n.e. uzależniona od Macedonii, na początku II wieku p.n.e. pod władzą Rzymian, później w składzie cesarstwa wschodniorzymskiego (bizantyjskiego). W XIV w. zajęta i ufortyfikowana przez Wenecjan jako Santa Maura, w 1479 zdobyta przez osmańskich Turków, później ponownie opanowana przez Wenecjan, których w 1797 usunęli Francuzi. W latach 1800-1807 była częścią Republiki Siedmiu Wysp (tzw. Heptanezu), od 1810 wraz innymi Wyspami Jońskimi stanowiła protektorat brytyjski. Do Grecji została przyłączona w 1864.

Kultura

Wyspa jest miejscem urodzenia wybitnych greckich poetów, Aristotelisa Valaoritisa (1824) i Angelosa Sikelianosa (1884), a także pisarza i kulturoznawcy Lafcadio Hearna (1850) oraz innych przedstawicieli greckiej kultury (śpiewaków, muzyków) i polityków; urodził się tam również magnat finansowy Aristotelis Onasis.

Od 1962 r. na wyspie corocznie odbywa się jeden z najstarszych na świecie międzynarodowych festiwali folklorystycznych, trwający przez całe lato, z imprezami usytuowanymi głównie w poweneckim zamku Santa Maura (lecz także w wioskach).

Bibliografia

• Mark Ellingham, Marc Dubin, Natania Jansz, John Fisher: Grecja. Praktyczny przewodnik. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2000, s. 893-896, ISBN 83-87696-97-8

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona prefektury Leukada. [dostęp 2014-08-04]. (ang.).
• Przewodnik po Leukadzie. [dostęp 2014-08-04]. (ang.).