Oficer (wojsko)

Oficer − żołnierz zawodowy lub żołnierz rezerwy posiadający stopień wojskowy co najmniej podporucznika, pełniący zazwyczaj służbę na stanowisku dowódcy, instruktora, członka sztabu, a także na stanowisku szczególnym (np. sędzia sądu wojskowego, prokurator wojskowy, lekarz, pilot) lub na innym stanowisku.

W wieku XVIII i w latach 1919-1923[potrzebne źródło] oraz 1944-1957 najniższym stopniem oficerskim był stopień chorążego.

Obecnie wszyscy oficerowie służby czynnej są żołnierzami zawodowymi i tworzą korpus oficerów zawodowych do którego zalicza się:).:

a) oficerów młodszych,

b) oficerów,

c) generałów i admirałów,

Na pierwszy stopień oficerski żołnierz jest pasowany szablą przez generała w czasie uroczystej promocji w nawiązaniu do tradycji rycerskiej. Dawniej otrzymywał szablę, aktualnie w marynarce i lotnictwie kordzik.

Stopień oficerski w Polsce jest dożywotni. Utrata lub obniżenie stopnia oficerskiego może nastąpić na skutek:

• rezygnacji z posiadania obywatelstwa polskiego,
• utraty praw publicznych,
• zastosowania przez sąd środka karnego - degradacji lub obniżenia posiadanego stopnia.

Stopnie oficerskie występują również w innych formacjach takich jak policja, Straż Graniczna, Państwowa Straż Pożarna, Służba Więzienna, ABW, BOR.

Bibliografia

• Józef Urbanowicz [red.]: Mała encyklopedia wojskowa. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 496.