Palladianizm: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m jęz. |
|||
Linia 11: | Linia 11: | ||
Plik:Villa Rotonda side.jpg|Villa Rotonda w Vicenzie z 1582 r. |
Plik:Villa Rotonda side.jpg|Villa Rotonda w Vicenzie z 1582 r. |
||
Plik:Chiswick House.jpg|Chiswick House z 1729 r. |
Plik:Chiswick House.jpg|Chiswick House z 1729 r. |
||
Plik:46-203-0012 Pidgirci SAM 9347.jpg|Kościół św. Józefa w [[Podhorce|Podhorcach]] z 1752 r. |
Plik:46-203-0012 Pidgirci SAM 9347.jpg|Kościół św. Józefa w [[Podhorce (rejon brodzki)|Podhorcach]] z 1752 r. |
||
Plik:Warszawa-Królikarnia.jpg|[[Królikarnia]] w [[Warszawa|Warszawie]] z 1782 r. |
Plik:Warszawa-Królikarnia.jpg|[[Królikarnia]] w [[Warszawa|Warszawie]] z 1782 r. |
||
Plik:604017 Lubostroń pałac front (3).JPG|[[Pałac w Lubostroniu]] z 1795 r. |
Plik:604017 Lubostroń pałac front (3).JPG|[[Pałac w Lubostroniu]] z 1795 r. |
Wersja z 20:48, 24 wrz 2020
Palladianizm – styl w architekturze inspirowany twórczością Andrea Palladio. Budowle wzniesione przez tego architekta i jego naśladowców cechuje konsekwencja układów konstrukcyjnych, umiarkowanie w dekoracji, stosowanie wielkiego porządku obejmującego całą wysokość budynku. Palladio był zwolennikiem funkcjonalności, klasycznego monumentalizmu. Jego dzieła nawiązują do porządków antycznych. W latach późniejszych palladianizm rozwinął się w krajach protestanckich, zwłaszcza w Holandii i Anglii, gdzie był postrzegany jako styl przeciwstawny barokowi, uznawanemu za styl papiestwa. Palladianizm był swoistą interpretacją architektury klasycznej (grecko-rzymskiej) i wyróżniał się ograniczoną dekoracją w porównaniu z bogatymi formami architektury barokowej. Jednocześnie zwracano uwagę przy projektowaniu na harmonię proporcji i symetrię planu.
W Anglii prace Andrea Palladia były znane od czasu podróży do Włoch w 1601 i 1613-1614 odbytych przez Inigo Jonesa. Styl ten wkrótce zaczęto stosować przede wszystkim w reprezentacyjnych siedzibach bogatej szlachty. Jeszcze większą popularność wenecki klasycyzm palladiański zdobył po wydaniu w 1709 roku w Oksfordzie dzieła Palladia Quattro Libri dell'Architettura, które wywarło duży wpływ na klasycyzm angielski. Przykładem architektury palladiańskiej jest Chiswick House lorda Burlingtona, wzorowany na Villa Rotonda[1], a także pałac Woburn Abbey, Wilton House, Holkham hall, Russborough House i Queen’s House w Greenwich.
Palladiański typ pałacowy był popularny w Polsce pod koniec XVIII wieku i uważany jest za charakterystyczny dla architektury klasycyzmu polskiego, jest częsty na Kresach Wschodnich I Rzeczypospolitej (np. kościół w zespole zamkowym w Podhorcach). Palladianizm był też obecny w pracach działających w Polsce architektów Dominika Merliniego, Szymona Zuga i Stanisława Zawadzkiego.
Do popularności rezydencji typu palladiańskiego przyczyniły się względy reprezentacyjne i funkcjonalność rozwiązań.
-
Villa Rotonda w Vicenzie z 1582 r.
-
Chiswick House z 1729 r.
-
Kościół św. Józefa w Podhorcach z 1752 r.
-
Królikarnia w Warszawie z 1782 r.
-
Pałac w Lubostroniu z 1795 r.
-
Drayton Hall w USA
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Pierre Chaunu: Cywilizacja wieku Oświecenia. Warszawa: PIW, 1993, s. 301. ISBN 83-06-02339-0.