Równanie charakterystyczne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Dodano Zobacz też |
mNie podano opisu zmian Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
Linia 25: | Linia 25: | ||
: <math>(r - 3)(r^2 + 2r + 2)^2 = 0</math> |
: <math>(r - 3)(r^2 + 2r + 2)^2 = 0</math> |
||
Stąd otrzymuje się rozwiązania: jeden |
|||
którego ma rozwiązania: ''<math>r_1=3</math>'' - pierwiastek pojedynczy oraz cztery pierwiastki podwójne, zespolone ''<math>r_{2,3,4,5}=1\pm i.</math>'' Ogólne rozwiązanie równania różniczkowego ma postać: |
|||
⚫ | |||
: <math> x(t) = c_1 e^{3t} + e^t(c_2 \cos t + c_3 \sin t) + te^t(c_4 \cos t + c_5 \sin t),</math> |
|||
⚫ | |||
== Równanie charakterystyczne w teorii sterowania == |
== Równanie charakterystyczne w teorii sterowania == |
Wersja z 12:58, 25 cze 2024
Równanie charakterystyczne – termin używany w teorii równań różniczkowych oraz w teorii sterowania.
Równanie charakterystyczne równania różniczkowego
Niech dane jest równanie różniczkowe liniowe rzędu -tego o stałych współczynnikach
w którym oznacza -tą pochodną funkcji po zmiennej
Zgodnie z metodą podaną przez Eulera poszukuje się rozwiązania tego równania w postaci gdzie jest pewną stałą. Podstawiając to rozwiązanie do danego równania różniczkowego otrzymuje się równanie
które nazywa się równaniem charakterystycznym równania różniczkowego. Rozwiązując równanie charakterystyczne otrzymuje się możliwe, różne rozwiązania szczególne dla odpowiedniego równania różniczkowego.
Przykład
Równanie liniowe jednorodne o stałych współczynnikach
ma równanie charakterystyczne
Równanie to sprowadza się do postaci iloczynowej
Stąd otrzymuje się rozwiązania: jeden
ma rozwiąz:jedynczy, rzeczywisty zlżne od warunków początkowych.
Równanie charakterystyczne w teorii sterowania
W teorii sterowania, gdzie rozważania prowadzi się na płaszczyźnie zespolonej S, równaniem charakterystycznym nazywa się równanie algebraiczne powstające z przyrównania mianownika transmitancji operatorowej do zera. Jeśli transmitancję układu określimy wzorem:
to równanie charakterystyczne[1]układu, określonego tą transmitancją, będzie miało postać:
Zobacz też
- Wielomian charakterystyczny układu (w teorii sterowania)
Przypisy
- ↑ Andrzej Markowski: Automatyka w pytaniach i odpowiedziach. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1979, s. 30–31. ISBN 83-204-0110-0.