Rinjani: Różnice pomiędzy wersjami
Na mapach: 8°25′00″S 116°28′00″E/-8,416667 116,466667
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa przek., WP:SK, infoboks |
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}} |
||
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|nazwa = Rinjani |
|nazwa = Rinjani |
||
|nazwa oryginalna = Gunung Rinjani |
|nazwa oryginalna = Gunung Rinjani |
||
|grafika = |
|grafika = Lake Segara Anak, Gunung Baru volcanic crater, and the summit of Mount Rinjani.jpg |
||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = Rinjani – widoczny główny stożek oraz kaldera z jeziorem i małym stożkiem Barujari |
||
|państwo = Indonezja |
|państwo = Indonezja |
||
|położenie = [[Lombok]] |
|położenie = [[Lombok]] |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
|commons = |
|commons = |
||
}} |
}} |
||
[[Plik:Lombok Locator Topography.png|244px|mały|Wyspa Lombok z widocznym w jej północnej części kompleksem wulkanicznym Rinjani]] |
|||
| ⚫ | |||
[[Plik:Rinjani 1994.jpg|244px|mały|Erupcja stożka Barujari w 1994 r.]] |
|||
| ⚫ | |||
Główny [[stożek wulkaniczny]] ma wysokość 3726 m n.p.m.{{r|gvp}} Na zachód od niego znajduje się owalna [[kaldera]] o wymiarach 6 × 8,5 km, której zachodnią część wypełnia [[Jezioro kalderowe|kalderowe jezioro]] Segara Anak o głębokości 230 m{{r|gvp}}. Kaldera jest pozostałością po bliźniaczym wulkanie [[Samalas]], którego erupcja w 1257 roku była jedną z najsilniejszych erupcji wulkanicznych w [[holocen]]ie{{r|pnas2013}}. Rinjani był dużo młodszy od Samalasa i formował się mniej więcej w latach 11 940 – 5990 [[Before Present|BP]]{{r|ijog2016}}. Przetrwał katastrofę, choć jego zachodnie zbocza się zapadły{{r|pnas2013}}. Po destrukcji Samalasa główny stożek Rinjani pozostał aktywny, o czym świadczy utworzenie się krateru Segara Muncar{{r|ijog2016}}, jednak później jego aktywność ustała i nie są znane żadne historyczne przekazy dotyczące jego erupcji{{r|gvp|ijog2016}}. Aktywne są za to mniejsze stożki, które utworzyły się wewnątrz kaldery; największy i najaktywniejszy z nich to Barujari (2376 m n.p.m.{{r|ijog2016}}), którego pierwszą erupcję odnotowano w 1846, a ostatnią w 2016 roku{{r|gvp}}. |
|||
Wysokość 3726 m n.p.m. Owalny [[Krater wulkaniczny|krater]] o wymiarach 6 x 8,5 km, w zachodniej części krateru [[Jezioro wulkaniczne|jezioro]] Segara Anak o głębokości 230 m. |
|||
[[Plik:Rinjani Caldera.jpg|400px|mały|centruj|Pozostałość po Samalasie – kaldera z jeziorem Segara Anak, po lewej główny stożek Rinjani, wewnątrz kaldery widoczny stożek Barujari]] |
|||
Pierwszy zanotowany wybuch w 1847 r., ostatni w 2016 r.<ref>{{Cytuj|tytuł=Global Volcanism Program {{!}} Rinjani|data dostępu=2017-10-28|opublikowany=volcano.si.edu|url=https://volcano.si.edu/volcano.cfm?vn=264030|język=en}}</ref> |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
||
{{Przypisy |
{{Przypisy| |
||
<ref name="gvp">{{Cytuj stronę | url = http://volcano.si.edu/volcano.cfm?vn=264030 | tytuł = Rinjani | praca = Global Volcanism Program | opublikowany = Smithsonian Institution | język = en | data dostępu = 2019-02-25}}</ref> |
|||
<ref name="ijog2016">{{Cytuj pismo | autor = Heryadi Rachmat et al | tytuł = Petrogenesis of Rinjani Post-1257-Caldera-Forming-Eruption Lava Flows | czasopismo = Indonesian Journal on Geoscience | wydanie = 2 | wolumin = 3 | strony = 107–126 | język = en | data = 2016 | url = http://oaji.net/articles/2017/1150-1501035106.pdf}}</ref> |
|||
<ref name="pnas2013">{{Cytuj pismo | autor = F. Lavigne et al | tytuł = Source of the great A.D. 1257 mystery eruption unveiled, Samalas volcano, Rinjani Volcanic Complex, Indonesia | czasopismo = Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America | wydanie = 42 | wolumin = 110 | strony = 16742–16747 | język = en | data = 2013 | doi = 10.1073/pnas.1307520110}}</ref> |
|||
}} |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [http://maps.google.com/maps?ll=-8.407168,116.408386&spn=0.328460,0.468361&t=k&hl=en Zdjęcie satelitarne z Google Maps] |
* [http://maps.google.com/maps?ll=-8.407168,116.408386&spn=0.328460,0.468361&t=k&hl=en Zdjęcie satelitarne z Google Maps] |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Wulkany w Indonezji]] |
[[Kategoria:Wulkany w Indonezji]] |
||
Aktualna wersja na dzień 13:28, 10 sty 2023
 Rinjani – widoczny główny stożek oraz kaldera z jeziorem i małym stożkiem Barujari | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Wysokość |
3726 m n.p.m. |
| Dane wulkanu | |
| Rok erupcji |
2016 |
| Typ wulkanu | |
| Aktywność | |
Położenie na mapie Indonezji  | |
| 8°25′00″S 116°28′00″E/-8,416667 116,466667 | |
Rinjani (indonez. Gunung Rinjani) – czynny wulkan na wyspie Lombok w Indonezji; zaliczany do stratowulkanów[1].
Główny stożek wulkaniczny ma wysokość 3726 m n.p.m.[1] Na zachód od niego znajduje się owalna kaldera o wymiarach 6 × 8,5 km, której zachodnią część wypełnia kalderowe jezioro Segara Anak o głębokości 230 m[1]. Kaldera jest pozostałością po bliźniaczym wulkanie Samalas, którego erupcja w 1257 roku była jedną z najsilniejszych erupcji wulkanicznych w holocenie[2]. Rinjani był dużo młodszy od Samalasa i formował się mniej więcej w latach 11 940 – 5990 BP[3]. Przetrwał katastrofę, choć jego zachodnie zbocza się zapadły[2]. Po destrukcji Samalasa główny stożek Rinjani pozostał aktywny, o czym świadczy utworzenie się krateru Segara Muncar[3], jednak później jego aktywność ustała i nie są znane żadne historyczne przekazy dotyczące jego erupcji[1][3]. Aktywne są za to mniejsze stożki, które utworzyły się wewnątrz kaldery; największy i najaktywniejszy z nich to Barujari (2376 m n.p.m.[3]), którego pierwszą erupcję odnotowano w 1846, a ostatnią w 2016 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Rinjani. [w:] Global Volcanism Program [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2019-02-25]. (ang.).
- ↑ a b F. Lavigne et al. Source of the great A.D. 1257 mystery eruption unveiled, Samalas volcano, Rinjani Volcanic Complex, Indonesia. „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America”. 110 (42), s. 16742–16747, 2013. DOI: 10.1073/pnas.1307520110. (ang.).
- ↑ a b c d Heryadi Rachmat et al. Petrogenesis of Rinjani Post-1257-Caldera-Forming-Eruption Lava Flows. „Indonesian Journal on Geoscience”. 3 (2), s. 107–126, 2016. (ang.).